Oι συμβουλές του Άγγελου Ποιμενίδη σε φασσοκυνηγούς και τσιχλοκυνηγούς πριν από 55 χρόνια!

Κείμενο: Άγγελος Ποιμενίδης

φωτο: Ν Φωτακόπουλος

Το 1961, στην στήλη «Συμβουλές του μήνα» των Κυνηγετικών Νέων, ο Αγγελος Ποιμενίδης έγραφε όσα θα έπρεπε να γνωρίζουν οι κυνηγοί για τα θηράματα του Νοεμβρίου. Οι συμβουλές του παραμένουν επίκαιρες όσον αφορά τα θηράματα που κυνηγιούνται και σήμερα, ενώ έχουν και ιστορική αξία για όσα αποτελούν πια παρελθόν…

-Φαίνεται πως ο φετινός χειμώνας θα ‘ναι βαρύς, έτσι τουλάχιστον δείχνουνε ως την ώρα τα πράγματα.

-Φυσικά, η βαρυχειμωνιά σέρνει χιλιάδες κακά μαζί της, αλλά… “ουδέν κακόν αμιγές καλού”. Κοντά στα τόσα και τόσα δεινά ου μας φορτώνει, έχει και μερικά καλά. Εχει και αυτή την ομορφιά της, ειδικά για μας τους κυνηγούς, που το χιόνι είναι συνυφασμένο με τον ερχομό διαλεχτών θηραμάτων.

-Και είναι πολλά τα θηράματα της εποχής: Περιστεροειδή- αγριοπερίστερα δηλαδή-φάσσες, φασσοπερίστερα, τσίχλες, σιταρίθρες, τα θηράματα του βάλτου και της λίμνης και το εκλεκτό ανάμεσα στα εκλεκτά, η μυστηριώδης κυρία των δρυμών, η μπεκάτσα. Και όλα αυτά εκτός από τα ενδημικά.

-Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στα διάφορα αυτά θηράματα και ας πούμε και δυο λόγια για το κυνήγι τους. Και πρώτα απ’ όλα θα ασχοληθούμε λιγάκι με τα διάφορα περιστεροειδή.

-Το κυνήγι τους είναι κατά κανόνα συμπτωματικό. Δεν ξέρει ποτέ σχεδόν κανείς, αν θα τα πετύχει. Αλλά σαν τύχη να έχει πέρασμα, ειδικά σε τοποθεσίες που είναι γνωστές για τα τέτοια περάσματα, δεν είναι δύσκολο να έχει καλή συγκομιδή.

-Σαν κάνουμε καρτέρι για τα αγριοπερίστερα, θα πρέπει να είμαστε κυριολεκτικά αόρατοι. Τα πουλιά αυτά εκτός από το ότι είναι προικισμένα μ’ εξαιρετική όραση, είναι και τρομερά καχύποπτα. Οπως δεν έχουνε ταχύτατο πέταγμα, εξαφανίζονται σαν πάρουνε είδηση τον κυνηγό προτού προλάβει αυτός όχι να τους ρίξει, αλλά απλώς να τα ιδή.

-Στο καρτέρι επίσης καλό θα ‘ναι να αποφεύγουμε να πυροβολούμε τον “κολαούζο”, το πρώτο δηλαδή περιστέρι που εμφανίζεται σαν προπομπός του κοπαδιού γιατί είναι σίγουρο πως κατόπιν, το κοπάδι δεν πρόκειται να περάσει από την περιοχή εκείνη.

-Τ’ αγριοπερίστερα μοιάζουν φυσικά με τα ήμερα, αλλά η ομοιότης αυτή δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί το τουφέκισμα των τελευταίων. Κι αυτός ας το έχουνε υπόψη τους μερικοί…που δεν εννοούνε να τα ξεχωρίζουν. Η απόλυτη ομοιομορφία στα χρώματα που έχει ολόκληρο το κοπάδι και που έρχεται σε χτυπητή αντίθεση με τους ποικιλόμορφους χρωματισμούς που βλέπουμε στα κοπάδια των ήμερων, αυτή και μόνη φτάνει για να αποτρέψει να τα πυροβολήσουν οι κυνηγοί.

-Το δε γεγονός πως παρουσιάζουν και σημαντικές διαφορές στο πέταγμα- ποτέ λ.χ. τα αγριοπερίστερα δεν θα αρχίσουν να κάνουν βόλτες πάνω από το κεφάλι μας- κι ούτε θα τα δούμε ποτέ να πετάνε κατά ζεύγη με το χαρακτηριστικό και ήρεμο πέταγμα που έχουν τα ήμερα-φτάνει για να μας δείξει πως δεν πρόκειται περί ήμερων πουλιών.

-Επίσης ας το έχουνε όλοι υπόψη τους, πως τ’ αγριοπερίστερα, δεν κάθονται ποτέ σε δέντρα. Αντίθετα, στα δέντρα κάθονται τα φασσοπερίστερα.

-Τα φασσοπερίστερα εκτός από το ότι είναι πιο μεγάλα απ’ τα αγριοπερίστερα, διαφέρουνε και σε μερικά άλλα σημεία: Στα πλάγια του λαιμού λ.χ. έχουνε μερικά φτερά με μια χαρακτηριστική πράσινη ανταύγεια που διακόπτει την ομοιοχρωμία του γκρι -μπλε που κυριαρχεί στ’ αγριοπερίστερα.

-Τα φασοπερίστερα θα τα βρούμε κατά κανόνα στα δάση με τα κωνοφόρα δέντρα- βαλανιδιές κ.α.- που ο καρπός τους, μαζί με τα διάφορα σπόρια, αποτελούν την κυριότερή τους τροφή.

-Η φάσσα είναι το μεγαλύτερο από τα περιστεροειδή που μας επισκέπτεται, αλλά και το πιο δυσκολοκυνήγητο.

-Γενικά τα περιστεροειδή τα κυνηγάμε στα καρτέρια που θα πρέπει να γίνονται στα σημεία απ’ όπου περνάνε για να πάνε στη βοσκή ή για το νερό. Η επιτυχία είναι, όπως είπαμε, καθαρά συμπτωματική και απαραίτητη προϋπόθεσις είναι το καλό καμουφλάρισμα.

-Οπλα κατάλληλα για το κυνήγι τους είναι τα μεγάλα τσοκαρίσματα (τουλάχιστον 3/ 4 τσοκ) και γομώσεις μέσης έως μεγάλης ταχύτητας. Σκάγια δε, τα μέσου διαμετρήματος (από Νο.6 έως Νο.4) ιδίως όταν τα πουλιά ψηλοπετούνε.

-Οι πιο κατάλληλες ώρες για το καρτέρι είναι οι πολύ πρωινές, και νωρίς το απόγευμα που γυρνάνε από τη βοσκή, κοντά στις τρεις περίπου, ως τις πέντε.

-Στα εκλεκτά επίσης θηράματα, άσχετα αν είναι μικροσκοπικά, θα κατατάξουμε και τις τσίχλες.

-Και τα βάζουμε στην τάξη των εκλεκτών, γιατί τόσο σαν στόχος, όσο και σαν μεζές, ικανοποιούν απόλυτα τους φίλους της δύσκολης τουφεκιάς και του εκλεκτού πιάτου.

-Το κυνήγι τους γίνεται κατά κανόνα μέσα στους ελαιώνες και μάλιστα τους πυκνούς, γι’ αυτό και χρειάζεται ξέχωρη προσοχή.

-Η πιο αποδοτική μέθοδος, είναι της κοινής “τσάντας”. Που επιτρέπει στη συντροφιά να κυνηγήσει μ’ αλληλεγγύη και σύμπνοια.

-Στο κυνήγι αυτό, δυο -τρεις από τη συντροφιά μπαίνουνε στην πυκνούρα, για να ξεσηκώσουν με κάθε τρόπο και κυρίως με τουφεκιές και φασαρία, τα πουλιά, ενώ οι υπόλοιποι πιάνουνε καρτέρια στις γύρω ελιές.

-Κατάλληλα για το κυνήγι τους σκάγια είναι τα πολύ ψιλά Νο. 10 και 11, ακόμη και στένωμα ο βελτιωμένος, κατά προτίμηση, κύλινδρος. Γομώσεις δε, μέσης ταχύτητος.

-Φυσικά η πιο απλή και αποτελεσματική μέθοδος είναι το κατάλληλο ντύσιμο, που θα μας προστατεύει τόσο από τη βροχή, όσο και από το χιόνι και τον αέρα.

-Για τη βροχή και για το χιόνι, το πιο κατάλληλο είναι σήμερα το πλαστικό αδιάβροχο, που με τον ελάχιστο όγκο και βάρος του μπορεί να τοποθετηθεί στο σακίδιο και να είναι πάντοτε έτοιμο για χρήση. Το ίδιο αυτό αδιάβροχο θα μας προστατεύσει από τον αέρα. Αλλά δεν θα μας ζεστάνει.

-Το κρύο θα το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά, αν προτιμήσουμε τα πλεκτά, τα μάλλινα βέβαια πλεκτά, και μάλιστα αν αντί να φορέσουμε ένα χοντρό πουλόβερ, φορέσουμε δύο ή τρία πιο λεπτά, που το συνολικό τους πάχος θα είναι έστω και μικρότερο από το συνολικό πάχος ενός χοντρού. Ετσι θα έχουμε πιο μεγάλη ζεστασιά.

-Ενα ακόμη προσόν που έχουνε τα πλεκτά έναντι όλων των άλλων ειδών, είναι το ότι μας επιτρέπουνε να κάνουμε άνετα οποιαδήποτε κίνηση.

-Καλό επίσης θα ‘ναι να έχουμε μαζί μας ένα ζεστό ρόφημα και κατά προτίμηση καφέ, που ξεκουράζει και κρατάει στον οργανισμό μας σε φόρμα. Σ’ ένα μικρό θερμός, μπορεί να διατηρηθεί ζεστός για ολόκληρο το εικοσιτετράωρο και ακόμη πιο πολύ.

-Εκείνο όμως που θα πρέπει να αποφεύγουμε πάντοτε στο κυνήγι, και πολύ περισσότερο τώρα το χειμώνα, είναι το οινόπνευμα.

-Το “ποτηράκι” όχι μονάχα δεν ζεσταίνει, αλλά και δημιουργεί συνθήκες τέτοιες στον οργανισμό, που ευνοούν το κρυολόγημα. Κι αυτό, γιατί με τη διαστολή των αγγείων που γίνεται, το κρύο μπορεί πιο εύκολα να μας προσβάλλει.

-Φυσικά, αφού τελειώσει η κυνηγετική μας εξόρμηση και βρεθούμε σε ζεστό περιβάλλον, πιο εύκολα θα συνέλθουμε αν πιούμε λίγο οινόπνευμα. Ποτέ όμως όσο βρισκόμαστε στην ύπαιθρο.

-Καλό επίσης θα ‘ναι να χουμε και μια αλλαξιά εσώρουχα, ώστε αν τύχει να βραχούμε ή να ιδρώσουμε από το επίπονο περπάτημα, να έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τα εσώρουχά μας.

-Ειδικότερα μάλιστα, κυριολεκτικά απαραίτητο, είναι ένα δεύτερο ζεύγος κάλτσες, που σαν φτάσουμε στο καταφύγιο, έστω στην ταβέρνα, θα μας ξεκουράσει και θα νιώσουμε πολύ πιο άνετα αν τις φορέσουμε, έστω και αν δεν έχουμε βραχεί.

-Γενικά δε, ο καθένας θα πρέπει να έχει υπόψη πως ένα γραμμάριο προφύλαξης, αξίζει πιο πολύ από ένα τόνο φάρμακα.