GIORGIO BALDONI: Ενας ιππότης της Μεγάλης Έρευνας σε μια παλιά του συνέντευξη

Συνέντευξη στον Rodolfo Grassi

Φωτό: Νίκος & Νάσος Φωτακόπουλος

Τον είδαμε και τον θαυμάσαμε τα χρόνια που διέπρεπε στον Λαγκαδά όπου παρουσίαζε τους πρωταθλητές του. Αισθανθήκαμε τυχεροί που ζήσαμε κάποιες μέρες παρακολουθώντας τον να προπονεί και να παρουσιάζει Πόιντερ και Σέττερ στα τερέν της Λυτής… Στο μυαλό μας ήρθε η παλιά του συνέντευξη που είχε δημοσιευτεί στην «ΚΥΝΟΛΟΓΙΑ» πριν απο 20 περίπου χρόνια όταν για πρώτη φορά είχε έρθει σαν αγωνιζόμενος στην Ελλάδα. Ας θυμηθούμε λοιπόν τι είχε πει τότε και τι έγραφε για αυτόν ο Rodolfo Grassi. N.Φ.

Το επάγγελμα του εκπαιδευτή σκύλων μεγάλης έρευνας είναι φτιαγμένο μόνο από πάθος. Από το πάθος να καταλαβαίνεις τον σκύλο και να μπορείς να τον αφήνεις να σε καταλάβει. Γι’ αυτό η επιτυχία στη μεγάλη έρευνα γεννιέται από την συνεργασία κυναγωγού και trialer.

Giorgio Baldoni, (σήμερα 69 ετών) κυναγωγός. Η βιογραφία του αρκεί για να κάνει τους ερωτευμένους της μεγάλης έρευνας να ονειρεύονται. Γιατί ο Giorgio Baldoni είναι ένας από τους πιο ειλικρινείς και αυθεντικούς ερμηνευτές της κυνοφιλίας.

Οι πρωταθλητές του κινούνται με λασσέ που μοιάζουν απέραντα, αλλά δεν χάνουν ποτέ την επαφή με τον κυναγωγό τους. Και αυτό μοιάζει θαυμάσιο… Κάποιες φορές ξαφνικά «κατεβάζουν ταχύτητα» και μένουν ακίνητοι και εκεί που αναρωτιέσαι γιατί, ξεφυτρώνει από το πουθενά κάποια πέρδικα. Είναι η εκπαίδευση αυτή η τόσο ιδιαίτερη της μεγάλης έρευνας που αφήνει τον σκύλο να ξεδιπλώσει τα προτερήματά του και δεν τον αναγκάζει σε συμπεριφορές που ταπεινώνουν την πρωτοβουλία. Ετσι όταν ο trialer πρέπει να γυρίσει στον κυναγωγό και ο Baldoni τον καλεί, αυτός τρέχει να τον συναντήσει χαρούμενος κουνώντας την ουρά, χωρίς φόβο. Οχι όπως εκείνα τα Σέττερ, τα Πόιντερ και τα Μπρετόν που σταματούν λίγα μέτρα μακριά από φόβο για την εκκένωση του ηλεκτρικού περιλαίμιου ή του… μαστιγώματος. Και οι πραγματικοί κυνόφιλοι το ξέρουν αυτό πολύ καλά, πως τα «απομυθοποιημένα» σκυλιά είτε είναι βρετανικά είτε ηπειρωτικά δεν χρειάζονται σε κανέναν, ούτε έχουν κάνει ποτέ μεγάλη την κυνοφιλία.

«Η ζωή του κυναγωγού, λέει, είναι σκληρή αλλά δεν είναι δυστυχισμένη εάν την έχεις διαλέξει από πάθος». Οπως έκανε αυτός, και σου αρκεί να τον κοιτάξεις μια φορά στα μάτια για να καταλάβεις ότι έκανε τη σωστή επιλογή. Χαμογελάει ο Giorgio Baldoni όταν μιλάει για τον εαυτό του, για τα σκυλιά του, για τα γεράκια του. Γιατί γνωρίζει και αυτή την τέχνη, της εκπαίδευσης γερακιών και άλλων αρπακτικών πουλιών που πετάνε σαν βέλη στον αέρα.

Αρχισε όπως όλοι οι αυτοδίδακτοι. Στην αρχή ένας σκύλος του, έπειτα εκείνος ενός φίλου του και τελικά μια γρήγορη εισβολή στα Ιρλανδικά Σέττερ που τότε κατάφερναν να παλεύουν ακόμα και με τα Αγγλικά. Επειτα το άλμα στον επαγγελματισμό σε ένα επάγγελμα που μπορεί να προσφέρει μόνο σε εκείνον που αγαπάει το μαστίγωμα του ανέμου στο πρόσωπο. Σαν τους trialer.

Η μεγάλη έρευνα, αυτό το «τσίρκο» που μετακινείται από χώρα σε χώρα έχει μέλλον;

Νομίζω ναι. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν αρκετά εδάφη, αλλά ορισμένα μπορούν ακόμη να βρεθούν. Και αν αυτό είναι εν μέρει ανησυχητικό, αυτό δεν σημαίνει πως είναι ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί. Αλλωστε υπάρχουν πολλοί σοβαροί εκτροφείς και πολλοί νέοι που μπαίνουν στο επάγγελμα, και αυτό είναι θετικό.

Θα το συμβουλεύατε;

Ναι! Το συμβουλεύω μόνο εάν έχεις μεγάλο πάθος, αλλιώς είναι καλύτερα όχι. Σήμερα υπάρχουν επαγγέλματα που είναι πιο επικερδή και έχουν λιγότερες δυσκολίες. Η μεγάλη έρευνα έχει ανάγκη από κυναγωγούς που πρέπει να είναι κι λίγο ονειροπόλοι. Τα απέραντα χωράφια, οι πέρδικες, οι λόφοι, τα ηλιοβασιλέματα, η αυγή, οι σιωπές, οι απογοητεύσεις, γιατί υπάρχουν και αυτές, τα πάντα συνωμοτούν για να κάνουν διαφορετική την Μεγάλη Ερευνα και διαφορετικό το επάγγελμα όσων ασχολούνται με αυτήν.

Πότε πρέπει να αρχίζουμε την πραγματική εκπαίδευση;

Πρέπει να μπορείς να καταλάβεις αν ο σκύλος έχει ωριμάσει και στο μυαλό εκτός από το σώμα και εάν έχει την ικανότητα να κατανοεί. Οπως θα πρέπει να μας κατανοεί ο σκύλος, το ίδιο θα πρέπει να τον κατανοούμε και εμείς. Δεν είναι ένα κομμάτι ξύλου που σκαλίζεις ακολουθώντας ακανόνιστες γραμμές ή αφαιρώντας κόμπους. Ο σκύλος είναι ζωντανό, αλλάζει κάθε μέρα και μπορεί να είναι προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Εξαρτάται και από εσένα…μΟπως καταλαβαίνεις μια σωστή ηλικία…Οταν είναι δεκαπέντε μηνών πρέπει ήδη να γνωρίζει το θήραμα, το έδαφος. Πρέπει να ξέρει να συμπεριφέρεται ορθά. Κάποιο σφάλμα που οφείλεται σε ορμητικό πάθος είναι κατανοητό. Θα έλεγα ότι πρέπει να υπάρχει. Μερικές φορές είναι αυτό που σε αφήνει να ελπίζεις. Και συνεχίζεις την εκπαίδευση. Προχωράμε μαζί, μαθητής και δάσκαλος, και οι δυο έχουμε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Να είσαι σίγουρος πως κάθε μαθητής έχει να σου διδάξει κάτι και να πάρει πολλά από σένα. Επομένως πρέπει να καταλαβαίνεις το σκύλο, είναι απολύτως απαραίτητο. Εάν δεν έχεις ικανότητες ή έχεις αμφιβολίες, υπάρχουν χίλια άλλα επαγγέλματα. Είναι καλύτερα για σένα και τους σκύλους. Θα είσαστε ικανοποιημένοι και εσείς και αυτοί.

Πως αναγνωρίζεται ένας πρωταθλητής;

Δύσκολο να το πούμε αυτό. Υπάρχει κάποιο δικό μου σκεπτικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχουν και άλλα (σκεπτικά) που ίσως είναι πιο σημαντικά από το δικό μου. Πρώτα από όλα ο μελλοντικός πρωταθλητής εντοπίζεται από το πάθος του για την αναζήτηση του θηράματος. Επειτα πρέπει να έχει αθλητικά προσόντα, να σταματάει μόνο επειδή είναι ήδη κουρασμένος και όχι από μείωση του πάθους. Φυσικά πρέπει να είναι ένας σκύλος που δείχνει αμέσως ότι θέλει να είναι αρχηγός της αγέλης, να δείχνει ότι θέλει να κυριαρχήσει παντού. Βέβαια είναι ξεκάθαρο ότι αυτός ο σκύλος χρειάζεται περισσότερη δέσμευση, αλλά όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι οι προκλήσεις που ένας πραγματικός κυναγωγός αγαπάει και πρέπει να αναζητάει. Δεν πρέπει να έχετε εμπιστοσύνη στα αναποφάσιστα σκυλιά, όπως και στους αναποφάσιστους ανθρώπους. Σ’ αυτά που τρέχουν για ένα δεκαπεντάλεπτο και έπειτα έρχονται αμέσως να κάτσουν στα πόδια τους. Αυτά αφήστε τα για το μικρό, πρακτικό κυνήγι, για τα ορτύκια του κάμπου που χρειάζονται ένα χώρο όσο ένα στάδιο. Προτιμώ να δουλεύω σκληρά, να περιμένω ο σκύλος να καταλάβει, να νιώσει ποιες είναι οι δυσκολίες και να είμαι δίπλα του. Πρέπει η παρουσία μου μόνο να τον εφησυχάζει.

Ορισμένοι λένε ότι είστε υπερβολικός υποστηρικτής της εκπαίδευσης με ηπιότητα και πειθώ.

Σ’ αυτήν τη «σχολή» εκπαίδευσης να είστε σίγουρος πως θα με συναντήσετε πάντα. Ο σκύλος και ο κυναγωγός δεν μπορούν να είναι τίποτε άλλο εκτός από φίλοι.

Λαγκαδάς Φεβρουάριος 2013. Πρωταθλητής Ευρώπης Μεγάλης Ερευνας με τον Notala.

Ποια σκυλιά σας θυμάστε περισσότερο;

Οι βραδιές των κυναγωγών της Μεγάλης Ερευνας είναι φτιαγμένες από σκυλιά, όχι όμως μοναχικές. Καλπάζουν τα αγαπημένα σκυλιά στην μνήμη και τα γεγονότα και οι στιγμές που στους άλλους φαίνονται μικροσκοπικές και ασήμαντες… η νύχτα τις μεγαλοποιεί. Δημιούργησα τουλάχιστον σαράντα πρωταθλητές. Τους θυμάμαι όλους. Θα ήταν άδικο και πολύ πικρό να τους είχα ξεχάσει και δεν θα ήταν τίμιο να ρίξω το φταίξιμο στη μνήμη. Οσο μεγάλος και αν είναι ο κατάλογος, έστω και αν οποιοσδήποτε άνθρωπος θα έπρεπε να διαβάσει τα ονόματα για να μπορέσει να θυμηθεί.

Τα νέα σου σκυλιά;

Το φθινόπωρο παρουσίασα 11 πρωταθλητές. Είναι ένα ρεκόρ και κυρίως μια υποχρέωση βαριά για μένα, αλλά είναι κάτι που με παθιάζει, μ’ αρέσει, με συναρπάζει. Η Μεγάλη Ερευνα είναι όλο αυτό. Είναι τα πάντα.