Ο κυνηγός απαξιώνει τον σκύλο αγώνων;

Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

1993, o J.M.Pillard στα χωράφια της περιοχής των Θηβών και μετέπειτα στα Μακεδονικά χώματα περιτριγυρισμένος από 80-100 παθιασμένους κυνόφιλους κυνηγούς προσπαθεί να μας μυήσει στο μαγικό κόσμο των αγώνων. Ήταν το «πρακτικό» μέρος που ακολουθούσε την πολυήμερη θεωρία με δεύτερη φωνή του Γιάννη Φουτρή που μιλούσε-μετέφραζε επι μέρες, μέχρι που η φωνή του έκλεισε πλέον και σχεδόν μιλούσε με χειρονομίες .Το ταξίδι είχε ξεκινήσει….. Πολλές ερωτήσεις , πολλές απορίες, πολλές απαντήσεις . Προσωπικά , είχα από τότε ορισμένους βασικούς προβληματισμούς τους οποίους εξέφρασα τότε , αλλά δεν πήρα ποτέ πειστικές απαντήσεις. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να πάρω τις απαντήσεις μόνος μου σιγά σιγά έχοντας μπεί στα βαθιά στο «παιχνίδι» . Ρώτησα τότε…..Κ. Pillard , φοβάμαι ότι τρία πράγματα δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε στον σκύλο αγώνων βλέποντάς στον στα χωράφια …Αντοχή, τάση και κουράγιο να κυνηγάει στο πυκνό και ….απόρτ. Τρία στοιχεία απαραίτητα ( τουλάχιστον σε αυτή τη χώρα) για να ονομάσουμε έναν σκύλο «κυνηγό».

Δες τους απογόνους….

Από τότε πολλά ειπώθηκαν και πολλά γράφτηκαν για την κόντρα σκύλου αγώνων –σκύλου κυνηγού. Μέχρι σήμερα βλέπω συνεχώς αναρτήσεις και κουβέντες με αυτή τη θεματολογία. Και βλέπω πολλούς να παίρνουν μέρος στις κουβέντες. Βλέπω επίσης ότι ακόμα ….το χάσμα δεν έχει γεφυρωθεί…. Δεν έχω βγάλει συμπέρασμα ακόμα σε τι ποσοστό υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν στους αγώνες και εκείνοι που απαξιώνουν η τουλάχιστον έχουν μεγάλες επιφυλάξεις για την αξία των σκύλων αυτών.
Θα καταθέσω λοιπόν και γώ για άλλη μια φορά την άποψή μου , ίσως το επιστέγασμα κάποιων ετών δίπλα σε αυτά τα σκυλιά. Θα αναφέρω λοιπόν ποιες ήταν οι απαντήσεις που πήρα μόνος μου …αυτές που τότε δεν είχα πάρει. Το έχω πεί αρκετές φορές….δεν πρέπει να κοιτάμε τον πρωταθλητή, όσο καλός και αν είναι , όσες περγαμηνές και αν έχει πάρει. Πρέπει να εστιάζουμε κυρίως στους …απογόνους του. Αυτοί είναι η μοναδική απόδειξη της πρακτικής αξίας ενός σκύλου για το δύσκολο τερέν του κυνηγίου. Αυτές ήταν οι απαντήσεις που πήρα!!!!
Είναι υπέροχο το θέαμα ενός μεγάλου καλπαστή , είναι απολαυστικές οι εικόνες που μας δίνει στον τρόπο προσέγγισης του θηράματος και του στιλ που θα φερμάρει. Όσο και αν είναι κάποιος επιφυλακτικός με αυτούς τους σκύλους , δεν είναι δυνατόν να μην ενθουσιαστεί, να μην γοητευθεί και να μην ζηλέψει μια μεγάλη ενέργεια ύστερα από μια μεγάλη διαδρομή.

Αγώνες και Μεγάλη Έρευνα εκτός …ελέγχου!

Σίγουρα παρατηρώ με ενδιαφέρον έναν πρωταθλητή που γεννάει πρωταθλητές , διότι αυτό είναι μια καλή ένδειξη επικρατούντων γονιδίων , αλλά δεν είναι αρκετό . Αυτό που μετράει είναι αν έχει την δύναμη να μεταδώσει ….όλα τα χαρακτηριστικά που ζητάμε για να έχουμε τον σκύλο κυνηγό. Αυτόν τον σκύλο , τον σπάνιο σκύλο , πρέπει να κοιτάξουμε με πολύ ενδιαφέρον και να ερευνούμε όσο γίνεται την γενετική ιστορία του.
Έχω ξαναγράψει ότι η πεποίθηση μου είναι οι αγώνες και ειδικά η μεγάλη έρευνα έχει αρχίσει να βγαίνει εκτός ελέγχου και ότι δεν φαίνεται ακόμη το όριο που θα πρέπει κάποτε να βάλουμε στην απόσταση της έρευνας .Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο σκύλος που κάνει «υπερβολική» αντί της «μεγάλης» έρευνας και ο οποίος συχνά επιλέγεται ως πρότυπο για τις επόμενες εκτροφές , είναι υπεύθυνος για το «σνομπάρισμα» και την απαξίωση μεγάλης μερίδας κυνηγών. Και με το δίκιο τους…. ναι με το δίκιο τους …. Ευτυχώς έχει αρχίσει να λειτουργεί ο εξισορροπητικός παράγοντας που λέγεται «αγώνες πρακτικού κυνηγίου» που «τσεκάρει» τις γονιδιακές ιδιότητες που μεταφέρονται από τους σκύλους αγώνων στους σκύλους κυνηγούς αλλά συχνά και το αντίθετο.
Τέλος να πω στους «αμφισβητίες» ότι όποιο καλό σκυλί είχαν η έχουν , όποιο καλό σκυλί και είδαν η θα δούν ….έχει αίματα σκύλων αγώνων !!!! υπομονή λοιπόν και έρευνα …