θεματα

Published on 1 Ιουλίου, 2017 | by Kynoclub

0

Γιάννης Γούναρης-Ζούκος ο ξεχασμένος ήρωας & κυνηγός!

επιμέλεια: Ακτήμων Κυνηγός

Κάποτε κάθε Ιούνιο, οι κυνηγετικές οργανώσεις τιμούσαν την μνήμη του ήρωα και κυνηγού Γιάννη Γούναρη-Ζούκου με μια ετήσια εκδήλωση μνήμης στην Κλεισούρα του Μεσολογγίου.. Η πρωτοβουλία είχε ξεκινήσει από την Δ ΚΟΣΕ και τον Κυνηγετικό Συλλόγου Καλλιθέας και  επι χρόνια αυτή η εκδήλωση αποτελούσε ένα σημαντικό  γεγονός για την κυνηγετική οικογένεια.

Όμως εδώ και χρόνια αυτή η εκδήλωση ξεχάστηκε μια και πλέον δεν εξυπηρετεί  την επικοινωνιακή πολιτική της ΚΣΕ και της Δ ΚΟΣΕ. Η κυνηγετική ηγεσία δυστυχώς επέλεξε να ξεχαστεί η προσφορά του ήρωα γυρνώντας την πλάτη στην ιστορία.  Ενδεικτικό αυτής της επιλογής είναι το γεγονός ότι ελάχιστοι νέοι κυνηγοί γνωρίζου την θυσία και την ύπαρξη του ήρωα κυνηγού. Ας προσπαθήσουμε να τον θυμηθούμε οι παλιότεροι και να τον γνωρίσουν οι νεότεροι μέσα από πληροφορίες που αντλήσαμε από το διαδίκτυο.  Ίσως κάποτε οι κυνηγετικές οργανώσεις αναθεωρήσουν αυτή την λανθασμένη επιλογή τους…

Απο την εφημερίδα ΄΄Κυνηγετικές Ειδήσεις του Γιώργου Τσαγκανέλια

Η τραγική ιστορία του

Λίγοι γνωρίζουν ότι στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, ο κυνηγός Γιάννης Γούναρης ήταν κοντά στον αφέντη του Ομέρ Βρυώνη, και γνώριζε τα σχέδιά του, κυρίως την επίθεση που προγραμμάτιζε ανήμερα των Χριστουγέννων του 1822 κατά του Μεσολογγίου.

Σα γνήσιος Έλληνας και Ηπειρώτης, ενημέρωσε κρυφά τους πολιορκημένους Έλληνες για τα σχέδια αυτά του Πασά, η επίθεση απέτυχε και το Μεσολόγγι σώθηκε. Ο Πασάς κατάλαβε ποιος ήταν ο προδότης, αλλά ο γενναίος αυτός άντρας κατόρθωσε και ξέφυγε της μανίας του. Τότε όμως ο πασάς ξέσπασε στην άμοιρη οικογένειά του στην Άρτα. Τους σκότωσε όλους για εκδίκηση…

Με την απελευθέρωση της πατρίδας έγινε καλόγερος και έχτισε το πρώτο εκεί στην «Κλεισούρα» εκκλησάκι, αφιερωμένο στην Παναγία την Ελεούσα.

Ο κυνηγός του Αλή Πασά που έγινε μοναχός

Τρίτος άνθρωπος άντρας της γενιάς-φαμίλιας των αγωνιστών του 1821, των Ζουκαίων, ήταν ο  με το «παρατσούκλι» Γιάννης Γούναρης-Ζούκος-Ζούκας.

Αυτός ο άντρας ήταν -υπηρετούσε στην Αυλή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ως κυνηγός και αοιδός, τραγουδιστής-διασκεδαστής της Αυλής του Αλή Πασά.

 Ήταν παντρεμένος και είχε γυναίκα και παιδιά.

 Με το σκοτωμό του Αλή Πασά το 1822, ο Ζούκας αυτός, περιήλθε στον Ομέρ Βρυώνη, δηλαδή στην Αυλή του νέου πασά με την ιδιότητα του κυνηγού – αοιδού – τραγουδιστή, (φλέβα των Ζουκαίων μέχρι σήμερα) εξόν και το «παρατσούκλι» Γιάννης Γούναρης.

Την οικογένειά του την είχε «όμηρο» ο πασάς στην Άρτα.

 Στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου του 1822, ο προαναφερόμενος κυνηγός, ήταν κοντά στον αφέντη του Ομέρ Βρυώνη, και γνώριζε τα σχέδιά του για το Μεσολόγγι, κυρίως την επίθεση που προγραμμάτιζε ανήμερα των Χριστουγέννων του 1822, κατά του Μεσολογγίου.
Σαν γνήσιος Έλληνας – Ηπειρώτης – Κερασοβίτης, ενημέρωσε κρυφά τους πολιορκημένους Έλληνες για τα σχέδια αυτά του Πασά, και η επίθεση απέτυχε και το Μεσολόγγι σώθηκε χάριν του Γιάννη Γούναρη-Ζούκα.
Ο Πασάς κατάλαβε ποιος ήταν ο προδότης, αλλά ο γενναίος αυτός άντρας κατόρθωσε και ξέφυγε της μανίας του Ομέρ Βρυώνη Πασά.
Τότε όμως ο πασάς εκτέλεσε όλη την οικογένειά του στην Άρτα. Μπροστά στα γεγονότα αυτά ο εν λόγω κυνηγός αποφάσισε να κρυφτεί για να γλιτώσει και αυτός.
Καταφύγιο βρήκε στο μικρό σπήλαιο στην «Κλεισούρα» του Μεσολογγίου, τρεφόμενος από τους βοσκούς και κατοίκους της περιοχής.
Με την απελευθέρωση της πατρίδος έγινε καλόγερος – ιερομόναχος – και έχτισε το πρώτο εκεί στην «Κλεισούρα» εκκλησάκι, αφιερωμένο στην Παναγία την Ελεούσα.
Σήμερα βέβαια είναι περίλαμπρο κόσμημα της περιοχής της Αιτωλοακαρνανίας.

Τα οστά του «καλόγερου» Γούναρη-Ζούκα, θαμμένα εκεί, βρέθηκαν τη δεκαετία του 1990 και προς τιμήν του, στήθηκε και σχετικό μνημείο με την «προτομή» του εν λόγω «καλόγηρου».
Το περιστατικό αυτό το αναφέρουν πολλοί ιστορικοί (Τρικούπης κ.ά.) και έχουν γραφεί πολλά ποιήματα και έργα θεατρικά προς τιμήν του.
Μεγάλο ποίημα του αφιέρωσε και ο Κώστας Κρυστάλλης με τον τίτλο «ο καλόγερος της κλεισούρας».

΄΄Περαστικέ διαβάτη Κιρασοβίτη ή Κερασοβίτη, όταν περνάς από το Μοναστήρι της «Κλεισούρας» σταμάτησε εκεί και ανέβα ψηλά και άναψε ένα κεράκι για τη γενναία ψυχή αυτού του Κιρασοβίτη αγωνιστή του 1821, να μακαρίσει η αγαθούλα ψυχή του, όπως και της φαμίλιας του.
Θα είναι προσκύνημα σεβασμού και ευλάβειας στον «καλόγερο της Κλεισούρας».

Αυτό μπορείς να το κάνεις, είναι υποχρέωσή μας – καθήκον μας, στην τόσο ιερή του μνήμη.


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας