Published on 22 Σεπτεμβρίου, 2017 | by Kynoclub

Οι υπεράριθμες γουρουνοπαρέες και οι άγραφοι κυνηγετικοί νόμοι.!

κείμενο: Δημήτρης Ευμοιρίδης

φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Βρέθηκα σε μία παρέα συναδέλφων κυνηγών με κεντρικό θέμα συζήτησης τον τρόπο λειτουργίας, συμπεριφοράς και τα υπεράριθμα μέλη των κυνηγετικών μας ομάδων. Ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της κυνηγετικής δραστηριότητας που δυστυχώς η προσέγγισή του γίνεται τις περισσότερες φορές από συναδέλφους, με επιπολαιότητα, απαξίωση, αδιαφορία, ανευθυνότητα και άγνοια των αρνητικών αποτελεσμάτων που ενδεχομένως μπορούν να προκύπτουν.

Δυστυχώς για μια ακόμη φορά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν από τους περισσότερους συναδέλφους έδειχναν την έλλειψη γνώσης, παιδείας , την αδιαφορία και τον αδιαπραγμάτευτο εγωκεντρισμό του Έλληνα συναδέλφου κυνηγού. Στοιχεία που δεν βοηθούν στην διατήρηση του κυνηγίου, αλλά και σε ότι έχει να κάνει με την αξιοπιστία του κυνηγού απέναντι στους άλλους πολίτες.

Ο καθένας χρησιμοποιούσε επιχείρημα αυτό που τον βόλευε σε προσωπικό επίπεδο, ότι δήθεν στην περιοχή που κυνηγά οι κυνηγότοποι είναι πολύ μεγάλοι και τα καρτέρια δεν μπορούν να φυλαχτούν με δέκα μέλη και για αυτόν τον λόγο μαζεύονται τριάντα και σαράντα, αδιαφορώντας βέβαια κανόνες, αξίες , νόμους γραφτούς και άγραφους.

Άλλοι πάλι για τις τεράστιες αγέλες σκύλων και τις αμέτρητες σφαίρες που χρησιμοποιούν στις παγάνες έθεταν ως αιτιολογία τον τρόπο που κυνηγούν οι συνάδελφοι ξένων κρατών .

Κάποιοι άλλοι έθεταν το επιχείρημα, αφού πληρώνουμε στο δημόσιο άδεια, το θήραμα μας ανήκει και το κυνηγάμε όπως γουστάρουμε κ.π.α.

Επειδή δεν μπορώ σε τέτοιου είδους επιχειρήματα στρουθοκαμηλισμού να μένω απαθής, πήρα τον λόγο ζητώντας να απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα μου:

Ποιοι είναι οι γραπτοί και άγραφοι κανόνες του κυνηγίου που υποχρεώνουν μια κυνηγετική ομάδα σε μια παγάνα να κλείνει όλες τις διόδους διαφυγής του αγριόχοιρου;
Σε ποια παράγραφο νόμου αναφέρεται ότι όταν δεν φτάνουν τα άτομα να αυξήσουμε το σύνολο των μελλών παραβαίνοντας τον νόμο;
Γνωρίζετε την κυνηγετική νομοθεσία και το καθεστώς που υπάρχει κυνηγετικά σε αυτά τα κράτη που κάνετε την σύγκριση;
Διαβάσατε ποτέ τις υποχρεώσεις που έχει ο κάτοχος άδειας θήρας στην πατρίδα μας;
Απαντήσεις βέβαια δεν υπήρχαν και όπως ήταν φυσικό δημιουργήθηκε μία ένταση λόγω του τραυματισμένου εγωισμού, συνηθισμένο φαινόμενο άλλωστε. Παρόλα αυτά διευκρίνισα κάποια στοιχεία που είχαν άμεση σχέση με τα ερωτήματά μου ούτως ώστε να γίνει κατανοητός ο λόγος που τα έθεσα.

Το θήραμα δικαιούται διόδους διαφυγής

Διευκρίνισα ότι εάν σε κάθε παγάνα κλείνουμε όλες τις διόδους διαφυγής τότε δεν θα ονομαζόταν κυνηγότοπος ή παγάνα αλλά σφαγείο, και οι θηρευτές δεν θα λεγόντουσαν κυνηγοί, αλλά σφάχτες. Στο σφαγείο αποκλείουμε τις διόδους διαφυγής του ζώου με κάγκελα και ντουβάρια, όχι στο κυνήγι. Στο κυνήγι επιλέγουμε σύμφωνα με τις γνώσεις μας , τι πιθανότερες διαβάσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει το θήραμα αφήνοντας ακάλυπτες κάποιες άλλες ούτως ώστε να υπάρχει η δυνατότητα συναγωνισμού θηρευτή με θήραμα από την μία, και από την άλλη η δυνατότητα αξιολόγηση γνώσεων και δυνατοτήτων του κυνηγού.

Για τις συγκρίσεις με τους συναδέλφους άλλων κρατών σε ότι αφορά αγέλες σκύλων και πολυάριθμα μέλη, διευκρίνισα ότι ποτέ δεν συγκρίνουμε δύο ανόμια πράγματα. Άλλη κυνηγετική νομοθεσία, άλλη παιδεία και με ιδιωτικό θήραμα.

Και σε αυτούς που είχαν την άποψη ότι επειδή πληρώνουν μια άδεια θα κάνουν ότι γουστάρουν, τους διευκρίνισα ότι το θήραμα είναι δημόσιο αγαθό και δεν μπορεί κανείς να το οικειοποιηθεί. Απλά έναντι ενός τιμήματος και κάτω από προϋποθέσεις έχουν την δυνατότητα όσοι πολίτες θέλουν να καρπωθούν ένα μέρος από τον θηραματικό πλούτο της χώρας.

Παρά τις αντιδράσεις, τις όποιες εντάσεις πιστεύω στην λαϊκή παροιμία « αγάλι- αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι».