Κυνηγετική κάρπωση: Περνούμε τον ΄΄τόκο΄΄ όχι το κεφάλαιο…

κείμενο: Δημήτρη Ευμοιρίδης

Η διαχείριση δια μέσου της κάρπωσης είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της κυνηγετικής δραστηριότητας που δυστυχώς πολλοί από εμάς το παρερμηνεύουμε κατά το δοκούν.

Επειδή πέραν των διαφόρων απόψεων που ακούγονται κατά καιρούς μέσα από την ηλεκτρονική επικοινωνία, δυστυχώς το βλέπουμε και σε DVD από κυνήγια σε Ελληνικούς κυνηγότοπους, συμβουλές ξεκάρφωτες ατεκμηρίωτες και αναρωτιέμαι πόση ανευθυνότητα υπάρχει.

Κακό δεν είναι να μην γνωρίζεις ένα θέμα, κακό είναι να προσπαθείς να μεταδώσεις τα ανεμομαζώματα που έχεις στο κεφάλι σου για ένα θέμα στους άλλους και μάλιστα στα νέα παιδιά, τότε δεν είναι απλά κακό αλλά διαπράττεις έγκλημα.

Ο όρος τόκος σε όλες τις περιπτώσεις προϋποθέτει ένα σταθερό κεφάλαιο. Έτσι λοιπόν και ο θηραματικός τόκος προϋποθέτει ένα σταθερό κεφάλαιο και επειδή έχει να κάνει με ζωντανούς οργανισμούς θα πρέπει τα άτομα που το απαρτίζουν να είναι παραγωγικά. Περισσότερο παραγωγικά ζώα είναι τα μεγάλα και έμπειρα θηλυκά, αυτά είναι που θα εξασφαλίσουν τον τόκο για να μπορεί ο κυνηγός να καρπωθεί.

Δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις για να το αντιληφθεί κανείς, θηρεύουμε κατά επιλογή αρσενικά και νεαρά άτομα, όχι βέβαια αυτά που έχουν ακόμη ρίγες. Ας σταματήσει η υποκρισία για κάποιους που κόπτονται διαχειριστές δια μέσου κάρπωσης, αλλά επιλέγουν να ακολουθήσουν τα ίχνη από κοπάδι και όχι τα ίχνη ενός κάπρου και όταν βρίσκουν το κοπάδι προσπαθούν να θηρεύσουν τις μάνες για να γεμίσουν τις σακούλες

Η διαχείριση δια μέσου κάρπωσης θέλει ψυχή, γνώση, υπευθυνότητα, αυτοσυγκράτηση, σεβασμό και πάνω από όλα κυνηγετική παιδεία.