Published on 5 Δεκεμβρίου, 2017 | by Kynoclub

Ο «χαρακτήραs»… τηs ουράs!

κείμενο- φωτο: Ν. Φωτακόπουλος (Κριτής μορφολογίας και Αγώνων Κυνηγετικών Ικανοτήτων)

Η ουρά δεν είναι μόνο ένα κομμάτι της ανατομίας του σκύλου. Είναι και ο καθρέπτης του χαρακτήρα.

Σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες Πόιντερ που συμμετείχαν στην έκθεση του ΟΚΑΔΕ το …2011 έμειναν δυσαρεστημένοι από τον Ιταλό κριτή κ. Falleti, μια και αυτός αποδείχθηκε ιδιαίτερα… τσιγκούνης στην απονομή των χαρακτηρισμών που απέδωσε!
Σε όλους τους σκύλους απένειμε τον χαρακτηρισμό «Πολύ Καλός»’ και σε ορισμένους ένα ξερό «Καλός». Το «Εξαίρετος» δεν αποδόθηκε σε κανένα, παρά μόνο σε δύο σκύλους που συμμετείχαν στην κατηγορία των «Πρωταθλητών» (και αυτό για λόγους αβροφροσύνης προς τους προηγούμενους κριτές που είχαν αποδώσει σε αυτούς τους σκύλους τον τίτλο του Πρωταθλητή…)
Στο σεμινάριο που ακολούθησε το βράδυ, ο κ. Faletti κάνοντας τον απολογισμό της ημέρας μίλησε για προβλήματα στις ουρές των πόιντερ! Προβλήματα τυπικότητας, μια και πολλές ουρές ήταν κοντές και λεπτούλες, αλλά και ουρές που υποδήλωναν… προβλήματα χαρακτήρα. Όπως είπε, η ουρά δεν είναι μόνο ένα κομμάτι της ανατομίας του σκύλου. Είναι και ο καθρέπτης του χαρακτήρα. Μας δείχνει αν ο σκύλος είναι δειλός ή επιθετικός, αν είναι «ντροπαλός» ή αν ξεχειλίζει από αυτοπεποίθηση. Και είχε δίκιο. Η ουρά μας δείχνει πολλά, πάρα πολλά. Τον χαρακτήρα του σκύλου, τη διάθεση της στιγμής, την υγεία του, ακόμα και τη γενεαλογία του.
Οσο και αν φαίνεται περίεργο, ένα όμορφο και υγιές κουτάβι που ξεχειλίζει από αυτοπεποίθηση και περιέργεια για να γνωρίσει τον κόσμο φέρει και ανάλογα την ουρά του. Την προτάσσει και την κουνάει πέρα-δώθε σε κάθε φιλικό ερέθισμα. Δεν την κρύβει κάτω από τα σκέλη και δεν… ντρέπεται να ξεσκεπάσει τα γεννητικά του όργανα, κάτι που για τον κόσμο των σκύλων έχει τη σημασία του. Τα κυρίαρχα ζώα προτάσσουν και επιδεικνύουν τα γεννητικά τους όργανα σε αντίθεση με τα υποτακτικά ζώα που τα κρύβουν και χρησιμοποιούν την ουρά σαν… σκέπασμα. Αυτά λοιπόν τα σκυλιά που ξεχειλίζουν από αυτοπεποίθηση και κουνάνε την ουρά τους πέρα-δώθε συνήθως έχουν πίσω τους γενιές από υγιείς προγόνους με ανάλογο χαρακτήρα.

“Ερεθίσματα”…

Το κούνημα της ουράς συνήθως υποδηλώνει κάποιο ερέθισμα και είναι μια τυπική γλώσσα του σκύλου. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι ο σκύλος δεν κουνάει ποτέ την ουρά σε άψυχα πράγματα.
Σε κάποια άγρια είδη κυνιδών, η ουρά τελειώνει σε ένα τσουλούφι από τρίχες με διαφορετικό χρώμα, ώστε να την κάνουν πιο ορατή και να εκπέμπει ένα πιο δυνατό σήμα. Όλες λοιπόν οι ουρές δεν εκπέμπουν ίδιας έντασης «σήμα» και είναι φανερό ότι η ουρά ενός Ελληνικού Ποιμενικού εκπέμπει πιο ορατά σήματα από την ουρά ενός λαγωνικού, όπως είναι ένα Ουίπετ ή ένα Σαλούκι, των οποίων είναι σχεδόν πάντα ακίνητη και διπλωμένη κάτω από τα σκέλη.
O τρόπος που φέρει την ουρά ένας σκύλος, υποδεικνύει ταυτόχρονα και τις διαθέσεις εκείνης της στιγμής. Φόβο, επιθετικότητα, επίδειξη δύναμης κ.λπ.
Όμως ακόμα και η ένταση που κουνιέται μια ουρά, έχει την ερμηνεία της.
– Ελαφρό κούνημα της ουράς: ο χαιρετισμός, συνήθως είναι η απάντηση σε ένα χάδι.
– Εντονο κούνημα της ουράς: συμπάθεια προς τον άλλον διασφαλίζοντάς του ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι.
– Αργό κούνημα και οριζόντια ουρά: αναμονή για καλύτερη κατανόηση του ερεθίσματος.
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι η ουρά για τον σκύλο είναι ένα βασικό ανατομικό στοιχείο, αλλά και ένα σημαντικό εργαλείο επικοινωνίας; Παρ΄ όλα αυτά, εδώ και αιώνες οι άνθρωποι συνηθίζουν να κόβουν τις ουρές σε ορισμένες φυλές ή κατηγορίες σκύλων είτε για λόγους πρακτικούς είτε για λόγους… παράδοσης ή αισθητικής. Για πρακτικούς λόγους κόβονται οι ουρές στους σκύλους τύπου Σπάνιελ, όπως και στα Μπρακ, επειδή είναι μακριές και βαριές και τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της εργασίας τους στο πυκνό. Για λόγους παράδοσης, κόβονται στα κανίς, μια και κάποτε αυτοί οι σκύλοι ήταν… κυνηγόσκυλα.

Η τάση…

Στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης τα περισσότερα κυνηγόσκυλα διατηρούν πλέον ακέραιη την ουρά τους.
Για πρακτικούς λόγους αλλά και για λόγους κυρίως αισθητικής, κόβεται και η ουρά των Ντόμπερμαν (μαζί και τα αυτιά τους). Σε αυτήν την περίπτωση η κοπή γίνεται για να προσδώσει στη φυλή (που είναι αποτέλεσμα γενετικού κοκτέιλ άλλων φυλών) αγέρωχη όψη. Μην ξεχνάμε ότι ο «κατασκευαστής» της φυλής ήταν ένας φοροεισπράκτορας που χρησιμοποιούσε τον σκύλο για να αποθαρρύνει τους φοροφυγάδες που τον… καταχέριαζαν.
Σήμερα, η τάση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας αλλά και της ελληνικής είναι η πλήρης απαγόρευση της κοπής της ουράς (και των αυτιών), μια και σε πολλές περιπτώσεις έχουν εκλείψει οι λόγοι που κάποτε επέβαλαν τον ακρωτηριασμό. Σε κάποιες περιπτώσεις, αναμφίβολα αυτό είναι σωστό, άσχετα αν μας ξενίζει η νέα… «μόδα». Βέβαια, αυτή η εξέλιξη αναμφίβολα θα ρίξει κάποιες φυλές στα τάρταρα της αδιαφορίας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα Ντόμπερμαν τα οποία στην πατρίδα τους, τη Γερμανία, έπεσαν στο ένα δέκατο των γεννήσεων μετά την απαγόρευση της κοπής αυτιών και ουράς, σε σχέση με το παρελθόν. Όμως μεγάλο πρόβλημα των ημερών μας είναι οι τραυματισμοί της (άκοπης) ουράς των ηπειρωτικών φυλών φάρμας που τραυματίζονται κατά την διάρκεια της εργασίας τους. Η επί αιώνες πρακτική του ακρωτηριασμού δεν επέτρεψε την ΄΄καλιέργεια΄΄ μεσω της επιλεκτικής εκτροφής της κοντής και ακίνητης ουράς όπως αντίθετα έγινε με τις βρετανικές φυλές φάρμας

Οπτικά «σήματα»

Η ουρά είναι η ένδειξη της ψυχικής κατάστασης και των προθέσεων:
– Σχεδόν οριζόντια, τεντωμένη προς τα πίσω: δηλώνει προσοχή.
– Οριζόντια: δείχνει πρόκληση προς έναν παρείσακτο.
– Ψηλά: τυπική συμπεριφορά του κυρίαρχου.
– Γυρισμένη προς την ράχη: κυρίαρχος, πολύ σίγουρος για τη θέση του.
– Πιο χαμηλή από την οριζόντια γραμμή: χαλαρότητα και ηρεμία.
– Κοντά στα πόδια: εάν είναι ίσια και κουνάει ελαφρά την ουρά δηλώνει αδιαθεσία.
Η ανασηκωμένη ουρά του τσοπανόσκυλου δείχνει τη διάθεσή του για κυριαρχία στον χώρο του αλλά και την επιθετικότητα απέναντι σε οποιονδήποτε εισβολέα.
– Ανάμεσα στα πόδια: φόβο, αποδοχή του ρόλου του υποδεέστερου.
– Ορθια τρίχα κατά μήκος της ουράς: επιθετικότητα.
– Λυγισμένη σε σχήμα τόξου και ψηλά: πιθανή επίθεση.