Η σωστή θέση για την σκόπευση και τουφεκιά στην μπεκάτσα

Κείμενο: Αντώνης Γερολυμάτος

πίνακες: Αndrea Mazzoli

Η μπεκάτσα είναι …μια ακροβάτισσα! Το πέταγμά της στο δάσος δεν έχει καμιά σχέση με των άλλων πουλιών…

Πολλές συζητήσεις γίνονται για τη σκόπευση σε μια μπεκάτσα που ΄΄δραπετεύει΄΄ με ελιγμούς ανάμεσα στα κλαριά της οξιάς, αλλά όλες αμελούν συνήθως ένα πράγμα: ότι δηλαδή, ο πιο σημαντικός παράγοντας στο ΄΄σημάδι΄΄ της είναι ο…σταθερός σκύλος!

Ένα σκυλί που φερμάρει από απόσταση και δεν πιέζει το πουλί, επιτρέπει στον κυνηγό να πάρει την καλύτερη θέση.

Ευτύχησα να έχω κάποτε μια σκύλα πόιντερ που το έπραττε αυτό σε απόλυτο βαθμό. Μέχρι τα 11 χρόνια της είχε πάντα αυτήν την ίδια συμπεριφορά, μόνο σε αυτό το θήραμα…

Είχε αποκτήσει τέτοια ΄΄εξειδίκευση΄΄ που αδιαφορούσε για όλους τους θορύβους ή τα τρεχαλητά που έκανα εγώ, στην προσπάθεια για να βρω διέξοδο μέσα στα πυκνά και να πάρω σωστή θέση. Αυτή, χωρίς σχεδόν να αναπνέει, φερμάριζε με λοξές ματιές προσπαθώντας να μου δείξει που βρίσκεται το πουλί.

Όταν σταματάει το κουδουνάκι ή το μπίπερ του σκύλου, το πρώτο ζητούμενο είναι να καταλάβεις γρήγορα που είναι ο σκύλος. Το δεύτερο, να τοποθετηθείς εσύ όσο μπορείς καλύτερα στην όλη φάση.

Έχω δει πολλούς όμως εκεί να…τα χαλάνε! Παίρνουν πάντα θέση πίσω από το σκύλο, κυρίως γιατί φοβούνται ότι με τις κινήσεις τους που έκαναν γύρω του ή κυκλικά από την κρυψώνα της μπεκάτσας, το πουλί θα πετάξει…

Αυτό είναι λάθος.

Κάνε τον κύκλο!

Στη θέση πίσω από το σκύλο η ορατότητα είναι συχνά περιορισμένη, ενώ η μπεκάτσα θα ΄΄δραπετεύσει΄΄ σίγουρα από την αντίθετη πλευρά, που δεν ΄΄καλύπτεται΄΄

Η καλύτερη θέση είναι να μπορέσουμε να βάλουμε το πουλί ανάμεσα στο σκύλο και σε εμάς, να κοιτάμε δηλαδή το σκύλο…πρόσωπο με πρόσωπο!

Σε αυτές τις περιπτώσεις η μπεκάτσα θα σηκωθεί κατακόρυφα, δίνοντας την ευκαιρία για μια πετυχημένη τουφεκιά.

Βέβαια, δεν ενεργούμε το ίδιο στο έλατο, στο πουρνάρι, στην καστανιά ή στις βελανιδιές. Η ΄΄τακτική΄΄ μας διαμορφώνεται κάθε φορά από το ύψος και την πυκνότητα της βλάστησης…

Είναι βέβαιο όμως ότι, σωστή επιλογή θέσης δεν μπορεί κανείς να κάνει με ένα σκύλο που δεν είναι σωστά ντρεσαρισμένος, ή είναι ασταθής στις φέρμες του.

Με έναν τέτοιο σκύλο τρέχουμε πάντα πίσω του να…τον προλάβουμε, πριν διώξει το πουλί που έχει φερμάρει.

Στον τρόπο που ΄΄σηκώνονται΄΄, υπάρχουν γενικά δυο ειδών μπεκάτσες (με άφθονες βέβαια ΄΄παραλλαγές΄΄)

η παχιά μπεκάτσα των 350-400 γραμμαρίων που κάνει θόρυβο όταν σηκώνεται και
η μπεκάτσα των 300-400 γραμμαρίων, που συχνά φεύγει ΄΄ελαφριά΄΄ σαν μπεκατσίνι.

Τα πουλιά αυτά τρέχουν πολύ και δεν κάθονται εύκολα να τις φερμάρουν οι σκύλοι, είναι αυτά που συχνά στοιχειώνουν τις ΄΄ήττες΄΄ μας μέσα στο δάσος

Ταυτόχρονα όμως, είναι αυτές οι μπεκάτσες που χαιρόμαστε πιο πολύ, όταν τις ΄΄νικάμε΄΄ στο δικό τους παιχνίδι….

Οι στιγμές που πρέπει να πατηθεί η σκανδάλη, θα έλεγα πως είναι επίσης δυο: η πρώτη καθώς σηκώνεται και η δεύτερη όταν προσπαθεί να βρει την οριζόντια πτήση της.

Οταν κυνηγάμε σε βελανιδιές των οποιών τα κλαριά απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, κάνει διάφορες ακροβασίες που μοιάζουν με της νυχτερίδας. Τότε είναι δύσκολο να τη χάσουμε.

Στο πυκνό…

Στο δάσος, το καλά ζυγισμένο στο κέντρο σημάδι είναι ανύπαρκτο, γιατί δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για σκόπευση. Μπεκάτσες που τρώνε πολλά σκάγια είναι σπάνιες, γιατί τα περιφερειακά σκάγια είναι αυτά που σκοτώνουν το πουλί. Εχω ακούσει πολλούς να λένε ότι η μπεκάτσα είναι ευάλωτο πουλί και με ένα σκάγι πέφτει. Αυτό είναι λάθος. Ας μην ξεχνάμε πως η μπεκάτσα έχει μεγάλα φτερά σε σχέση με τις πέρδικες, δίνοντάς μας στο σημάδι μεγαλύτερη έκταση φτερών. Στο δάσος σημαδεύουμε συνήθως από κοντά. Τα σκάγια λοιπόν εισχωρούν περισσότερο στο θήραμα μέσα στο δάσος. Αυτό είναι που μας κάνει να πιστεύουμε πως η μπεκάτσα πέφτει εύκολα. Ενας έμπειρος μπεκατσοκυνηγός ξέρει σχεδόν τα πάντα, όταν ντουφεκίσει αν πήραν τα σκάγια τη μπεκάτσα. Ενας άπειρος πολλές φορές θα μπερδευτεί με τις ακροβασίες της- ειδικά αν θα κάτσει κοντά μας- και θα νομίζει ότι τη σκότωσε.

Η ταχύτητα είναι ένας σημαντικός παράγοντας επιτυχίας, σε αντίθεση με τον αργό κυνηγό που σπάνια θα κάνει μια καλή ντουφεκιά. Κάθε χρόνο στο δάσος υπάρχει μια περίοδος αναπροσαρμογής. Πρέπει να κόψουμε τις κακές συνήθειες της πεδιάδας και το αργό σημάδι. Πολλές μπεκάτσες χάνονται εξαιτίας της αναποφασιστικότητάς μας. Βασικό λάθος του μπεκατσοκυνηγού είναι τα στενά ρούχα με σφιχτά μανίκια. Δεν του δίνουν άνεση στις κινήσεις του με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται στη σκόπευση.

Στους νέους που τώρα ξεκινάνε, θα συμβούλευα να μην διστάζουν στην τουφεκιά τους, όσο πυκνά κι αν είναι.

Όταν έρχεται η στιγμή, να τεντώνουν το μπράτσο ευθεία μπροστά για να ανασηκωθούν τα μανίκια, και να ρίχνουν…

Δισταγμός στα πυκνά σημαίνει αποτυχία!

Η πρώτη τουφεκιά της ημέρας

Είναι παρατηρημένο ότι η επιτυχημένη μέρα στις μπεκάτσες εξαρτάται συχνά από την πρώτη τουφεκιά!

Αν είναι επιτυχημένη, το ηθικό ανεβαίνει κατακόρυφα και η μέρα…κυλάει καλά.

Αν αντιθέτως πρόκειται για μια χαμένη ευκαιρία, η αυτοπεποίθηση…κατακρημνίζεται και τα πράγματα δυσκολεύουν.

Ξεφύγετε όμως από αυτήν την ΄΄παγίδα΄΄. Αν επιτυγχάναμε σε όσες μπεκάτσες φέρμαρε το σκυλί μας, το κυνήγι της δεν θα είχε νόημα. Θα καταντούσε ανιαρό!