O Γιάννης Λιάπης μιλά για τις μπεκάτσες …φαντάσματα.

επιμέλεια-Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Ο Γιάννης Λιάπης κυνηγάει πάνω από 40 χρόνια τις μπεκάτσες σε πολλά μέρη της Ελλάδος και ιδιαίτερα στην Ήπειρο και την Λαμία. Τα Kούρτσχααρ της εκτροφής του (ΛΑΚΟΠΕΤΡΑ) είναι φημισμένα και περιζήτητα ανάμεσα στους θιασώτες της φυλής στην πατρίδα μας. Ο ίδιος λέει:

”Πρέπει να είναι κάπου 10 χρόνια ίσως και παραπάνω που οι μπεκάτσες έχουν αλλάξει συμπεριφορά… Φεύγουν από πολύ μακριά σαν πεταλούδες. Αθόρυβα και πριν καν τις ενοχλήσουν τα σκυλιά. Και τα σημερινά σκυλιά δεν έχουν καμία σχέση με τα σκυλιά που είχαμε όλοι μας πριν δέκα-είκοσι χρόνια. Τα σημερινά είναι απείρως καλύτερα. Έχουν καλύτερη όσφρηση, ψάχνουν πιο πολύ τόπο, έχουν σταθερότατη φέρμα και είναι και …εκπαιδευμένα. Ίσως λοιπόν, οι μπεκάτσες να έχουν …προσαρμοστεί επάνω στα σκυλιά και να έχουν βελτιώσει και αυτές τις αμυντικές τους ικανότητες. Ίσως να φταίει και η κυνηγετική πίεση, ίσως να φταίνε και τα δυο μαζί. Ειδικά τα πουλιά που έρχονται το πρώτο 15θήμερο του Νοέμβρη συμπεριφέρονται σαν πραγματικά φαντάσματα και πάντα σε αφήνουν με ένα ερωτηματικ: Πραγματικά τα είδες ή ήταν κάτι από την φαντασία σου αυτή η φευγάτη σκιά που (ίσως) είδες ανάμεσα στα κλαδιά.

-Το Κούρτσχααρ διαθέτουν ένα μοναδικό προσόν- κατά τη γνώμη μου- στο κυνήγι της μπεκάτσας. Βάζουν την μύτη κάτω και όχι μόνο δεν ντρέπονται να ιχνηλατήσουν, αλλά αντιθέτως αυτό το κάνουν με μεγάλη ευχαρίστηση ακολουθώντας την μπεκάτσα που «ποδαρώνει» αθόρυβα προσπαθώντας να ξεφύγει. Κάποτε ήταν πολύ συνηθισμένη κυνηγετική φάση αυτή: Η μπεκάτσα να πετάγεται μετά από 30-40 μέτρα ιχνηλασίας. Τα τελευταία χρόνια αυτό συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια και η μπεκάτσα ελάχιστες φορές χρησιμοποιεί πια τα πόδια της για να ξεφύγει. Προτιμά το πέταγμα και μάλιστα από πολύ μακριά, αποφεύγοντας οποιαδήποτε οπτική επαφή. Είμαι βέβαιος πώς πολλοί συνάδελφοι μπεκατσάδες θα συναντούν συχνά ”ζεστές” θέσεις, και θα έχουν να διηγηθούν αρκετές λευκές-αλλά δικαιολογημένες-φέρμες σε μπεκάτσες από τα σκυλιά τους.

Δεν νομίζω πώς θα πρέπει να μας δυσαρεστεί αυτή η …βελτίωση της μπεκάτσας. Το αντίθετο θα έλεγα. Για σκεφτείτε να μην υπήρχε καν! Για αυτό πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να χαμογελάει όταν δεν μου δίνει καν την ευκαιρία να την δω. Ίσως γιατί πριν από μένα κατάφερε να ξεφύγει και από άλλους κυνηγούς. Ελπίζω και από τους επόμενους αν δεν τους αξίζει πραγματικά να βάλουν στο χέρι μια βασίλισσα…