Published on 8 Φεβρουαρίου, 2018 | by Kynoclub

Οι παγανιέρηδες, τα γουρουνόσκυλα, τα ζαρκάδια και ο αριθμός της …γουρουνοομάδας!

Κείμενο: Δημήτρης Ευμοιρίδης

Φώτο: Περικλής Μπίρτσας

Βρέθηκα προχθές με μία παρέα συναδέλφων γουρουνοκυνηγών και όπως ήταν φυσικό η συζήτηση με θέμα το κυνήγι είχε τον πρώτο λόγο. Μετά από κάποιες γενικές αναφορές περί κυνηγίου η κουβέντα οδηγήθηκε σε εξειδικευμένο κομμάτι για το κυνήγι του αγριόχοιρου, αυτό της παγάνας.

Πολλές τοποθετήσεις με διαφορετικές προσεγγίσεις , με ή άνευ επιχειρημάτων, προσπαθώντας ο καθένας από την πλευρά του να επιβάλει την δική του άποψη ως επικρατέστερη και βέβαια αγνοώντας ή και ακόμη αμφισβητώντας γραπτούς και άγραφους νόμους και κανόνες.

Αναφέρω επιγραμματικά κάποιες από τις τοποθετήσεις αυτές που θεωρώ ότι έχουν εσφαλμένη προσέγγιση και δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση στην αναβάθμιση του κυνηγίου στην πατρίδα μας:

Όπως:

– Την σύγκριση της χώρας μας με άλλες χώρες σε ότι αφορά την νομοθεσία περί του περιοριστικού μέγιστου αριθμού των δέκα μελών μιας κυνηγετικής ομάδας γουρουνοκυνηγών σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που δεν υπάρχει περιορισμός.

– Την άδικη καθολική απαγόρευση του ζαρκαδιού στην χώρα μας που εξαιτίας της υπερδιπλασιάστηκε ο πληθυσμός τους με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κάνουμε και εμείς γουρουνόσκυλα και να απευθυνόμαστε στις γειτονικές χώρες Τουρκία, Βουλγαρία για την απόκτησή τους. Δεν βλέπουνε τους Τούρκους συνάδελφους; Εξαφάνισαν τα ζαρκάδια και έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες γουρουνόσκυλα τα οποία πωλούν στους Έλληνες κυνηγούς;

– Για να ανταγωνιστής και να κάνεις νούμερα θα πρέπει να έχεις εργαλεία και μάλιστα πολλά, αυτό προϋποθέτει χρήματα για την αγορά.

– Για να κάνεις παγάνες μεγάλες θα πρέπει τουλάχιστον να έχεις στην ομάδα σου πέντε έξι πιτσιρικάδες για να τους βάλεις μέσα και να βάλουν φωτιά το βουνό από τις σφαίρες.

Και όλα αυτά και πολλά άλλα, μπροστά σε αρκετά νέα παιδιά που τους κοίταγαν στα μάτια για να μάθουν το κυνήγι. Ναι αγαπητοί φίλοι αυτή είναι η αλήθεια και κάπως έτσι γίνεται συχνά πυκνά στα κυνηγετικά στέκια.

Οι διαφωνίες μου…

Βέβαια δεν μπορούσα να ανεχθώ όλες αυτές τις αβάσιμες, ατεκμηρίωτες και προπάντων προσβλητικές τοποθετήσεις για αυτήν την δραστηριότητα που λέγεται κυνήγι. Ζήτησα και πήρα τον λόγω παρά το ειρωνικό βλέμμα κάποιων «υψηλά ιστάμενων συναδέλφων» και έκανα τις εξής διευκρινήσεις:

1ον. Σε ότι αφορά τον μέγιστο αριθμό των μελών της ομάδας του αριθμού δέκα, πολύ σωστά έπραξε ο νομοθέτης διότι στην Ελλάδα το κυνήγι είναι δημόσιο αγαθό και ασκείται με παραδοσιακό τρόπο σε αντίθεση με τις άλλες χώρες. Εκεί το κυνήγι ασκείται σε ρεζέρβες και το θήραμα ο κυνηγός το πληρώνει για να το καρπωθεί. Μην μπερδεύεστε, κάνετε σύγκριση δύο ανόμοιων πραγμάτων και τα ανόμια πράγματα δεν έχουν μέτρο σύγκρισης.

2ον. Σε ότι αφορά την καθολική απαγόρευση του ζαρκαδιού σαφώς και είναι άδικο για τον Έλληνα κυνηγό , όμως όχι για το επιχείρημα που θέσατε.
Το κυνήγι είναι ένα μέτρο διαχείρισης και ο κυνηγός διαχειριστής της άγριας πανίδας, σταματήστε να απαξιώνετε και να υποβαθμίζετε τον εαυτό σας και τους συναδέλφους σας με τέτοιου είδους επιχειρήματα. Είναι ντροπή να συγκρίνετε τις τακτικές του Τούρκου κυνηγού με αυτές του Έλληνα. Επίσης είναι ντροπή να θέτετε ως επιχείρημα την θήρευση του ζαρκαδιού για να μπορεί ο Έλληνας κυνηγός να κάνει γουρουνόσκυλα. Η εκπαίδευση του σκύλου δεν γίνεται με λόγια, ούτε με λεφτά, η εκπαίδευση θέλει κόπο, γνώσεις, υπομονή, διάθεση χρόνου, θέληση, κουράγιο και απέραντη αγάπη και σεβασμό στο θήραμα και στο κυνήγι.

3ον. Το κυνήγι δεν είναι εμπορική επιχείρηση για να έχει ανταγωνιστικό πλάνο και να χρησιμοποιεί εργαλεία για αύξηση του τζίρου. Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα που δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να συναγωνιστεί το θήραμα χρησιμοποιώντας συνεργάτες τους τετράποδους φίλους του, αποκομίζοντας τεράστια οφέλη με στόχο την κάρπωσή του. Δεν θεωρούνται οφέλη μόνον τα υλικά αγαθά, οι γνώσεις είναι πολύ ποιο σημαντικά αγαθά και η βοήθεια που προσφέρουν στον άνθρωπο δεν συγκρίνεται με κανένα υλικό αγαθό.

4ον. Η επιχειρηματολογία για τον τρόπο διεξαγωγής της παγάνας ίσως με απογοήτευσε περισσότερο από όλες τις τοποθετήσεις, επειδή θεωρώ την παγάνα το σημαντικότερο κομμάτι του κυνηγίου διότι είναι το ανοιχτό βιβλίο της κυνηγετικής παιδείας και γνώσης μιας κυνηγετικής ομάδας και των μελών της. Εδώ η γνώση, η αξία, η συμπεριφορά, ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια, η δυνατότητα και η αποτελεσματικότητα δεν κρύβονται. Ο παγανιέρης θεωρώ ότι είναι ο ποιο έμπειρος και ολοκληρωμένος κυνηγός. Είναι αυτός που γνωρίζει το κάθε γιατάκι, την κάθε λεπτομέρεια σε έναν κυνηγότοπο, είναι ο άριστος ιχνηλάτης που θα ξεφωλιάσει και τον ποιο έξυπνο κάπρο όταν οι σκύλοι έχουν παρασυρθεί σε άλλους ντορούς. Είναι αυτός που γνωρίζει όλα τα καρτέρια και ξέρει που θα οδηγήσει το έξυπνο αυτό ζώο και βέβαια είναι ο άριστος κυναγωγός ο οποίος γνωρίζει τις δυνατότητες και τα προσόντα του σκύλου.
Λυπάμαι που το σημαντικότερο κομμάτι της κυνηγετικής δραστηριότητας το υποβαθμίσατε και το χρησιμοποιείται για να καλύψετε τις προσωπικές κυνηγετικές σας αδυναμίες, επιρρίπτοντας τις ευθύνες αποτυχίας σας στην εύκολη λεία κλονίζοντας τις αντοχές των νέων παιδιών που τις περισσότερες φορές τα απογοητεύετε και τα απωθείτε από το κυνήγι.