θεματα

Published on 12 Φεβρουαρίου, 2018 | by Kynoclub

0

Μια ιστορία παντοτινής αγάπης στην πόλη μας…

κείμενο-φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Για μέρες κρέμεται το άψυχο σώμα από τα ΄΄σύρματα΄΄. Το μαρτύριο, πριν έρθει ο λυτρωτικός θάνατος, αργό και βασανιστικό…  Όμως ο σύντροφος ήταν εκεί δίπλα, τον έβλεπα, για μέρες και βδομάδες… Τι και αν από το παγιδευμένο σώμα έχει απομείνει πια ένα κουφάρι; Τα περιστέρια αγαπούν παντοτινά. Μέχρι τον θάνατο και πέρα από αυτόν!

Το ίδιο και κάποιοι άνθρωποι…

Ο στίχος του μεγάλου  ποιητή Κώστα Κινδύνη είναι καταλυτικός…

΄΄Περιστεράκι της φτωχειάς αυλής
Που σ’ είχα συντροφιά κι ελπίδα μου
Ξεψύχησες απόψε μες στα χέρια μου
Και κλείσαν τώρα του ουρανού οι δρόμοι

Βροχή στα δειλινά
Ελπίδα πουθενά
Τη φτώχεια μου φτωχότερη την βλέπω
Παράθυρα κλειστά
Τα όνειρα σβηστά
Κι εγώ ξερό κλαρί στη μέση στέκω

Περιστεράκι της φτωχειάς μας αυλής
Που σ’άρπαξε η βροχή και σε κρατάει
Δεν ψάχνω δεν ρωτώ πού πήγε τ’όνειρο
Πώς έφυγε η αγάπη και πού πάει..


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας