Υπερεκτιμημένοι επιβήτορες στο …χρηματιστήριο των Αγώνων

Κείμενο: Giorgio Morsiani

Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια από τότε που άρχισαν οι πρώτοι κυνηγετικοί αγώνες. Και από τότε διατυμπανίζεται ότι οι αγώνες αποκλειστικά έφερναν στην επιφάνεια αυτό το αρσενικό ή αυτό το θηλυκό που προοριζόταν για αναπαραγωγή.

Με λίγα λόγια, υποστηρίζεται ότι οι αγώνες δείχνουν τον επιβήτορα και τη μάνα. Η επιλογή βασικά στοχεύει περισσότερο στο αρσενικό και λιγότερο στο θηλυκό. ΤΟ θηλυκό μπαίνει στην αναπαραγωγή μάλλον αργά και δε γεννά το πολύ πάνω από 3 ή 4 φορές στη ζωή της (εκτός και αν ανήκει σε κάποιον αδυσώπητο σκυλέμπορα, οπότε ζευγαρώνεται κάθε φορά που «ζητά», με τη λογική του τόσα κουτάβια επί τόσα ευρώ ίσον τόσα, αδήλωτα και αφορολόγητα).

Διαφορετικά είναι τα πράγματα για το αρσενικό, το οποί αν έχει ζήτηση- πώς να το πούμε- παντρεύεται όλες τις Κυριακές! Έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια και η μουσική είναι πάντα ίδια: Θεωρείται ότι οι κυνηγετικοί αγώνες γίνονται για να εντοπίσουν τον επιβήτορα αναπαραγωγής. Όμως, είναι μέγα λάθος. Ας τον ονομάσουμε επιβήτορα και αρκεί. Θα δούμε το γιατί.

Πιστεύω ότι αυτός είναι ο τελευταίος στόχος των αγώνων, να μας παρουσιάσει δηλαδή τον αναπαραγωγό της ράτσας. Αγώνες σημαίνουν πάρα πολλά πράγματα: Αγωνιστικότητα, φήμη ανθρώπου και ζώου, διεθνοποίηση, χρήμα, δόξα, ζήλεια, ευτυχία, πόνο στο στομάχι αν δεν σου πάει καλά. Με συγκίνηση θυμάμαι φίλους και μη, που άφησαν την πνοή τους στους αγώνες. Μπορεί επίσης να σημαίνει επιλογή αλλά σε μακροχρόνια βάση.

Η ουτοπία των αγώνων.

Οι αγώνες με την αξιολόγηση και τις διακρίσεις, κυρίως θα ανακαλύψουν τον πρώτο από τους διαγωνιζόμενους, τον καλύτερο, τον πρωταθλητή. Προσοχή όμως, γιατί μερικές φορές ο θεωρούμενος καλύτερος είναι ένας απροσάρμοστος. Ενώ ο συναθλητής του που απορρίφθηκε γιατί ο κυναγωγός του άξιζε μόλις ένα 7, ίσως να άξιζε πολύ παραπάνω.

Είναι ουτοπία ότι οι αγώνες αναδεικνύουν το φαινόμενο του πρωταθλητή αναπαραγωγού. Το να δηλώνουμε ότι ο πρωταθλητής είναι ο αναπαραγωγός, ο ανανεωτής του αίματος της ράτσας, που πρέπει να είναι γαμπρός σε όλες τις θηλυκές, αφορά περισσότερο το πορτοφόλι και τα οικονομικά συμφέροντα των κυνοτρόφων και όχι τη ζωοτεχνία.
Βγάζουμε το καπέλο, το κασκέτο, το σκούφο μας στον πρωταθλητή. Αλλά από την αξία του που δείχνει στους αγώνες, μέχρι να αναπαράγει τον εαυτό του, υπάρχει θάλασσα, βουνό, έρημος και το παιχνίδι των χρωμοσωμάτων. Ένας πρωταθλητής στο όνομα μπορεί να είναι μια μηχανή χρήματος, ένας επιβήτορας, μα θα πρέπει να δούμε αν είναι ΚΑΙ ένας αναπαραγωγός της ράτσας…

Τον πρωταθλητή αναπαραγωγό τον ανακαλύπτεις δυστυχώς αργά, συχνά μετά την απόσυρσή του και σε μεγάλη ηλικία. Συνήθως ζευγαρώνουμε με τα νεότερα σε ηλικία, δηλαδή τα αρσενικά της εποχής μας και ξεχνάμε ότι πίσω από αυτά υπάρχει ο πρωταθλητής που απέδειξε ότι είναι «καλός πατέρας».

Ο πρωταθλητής σε αγωνιστική δραστηριότητα ζευγαρώνει κάθε χρόνο πολλές φορές, είτε με τη θέλησή του είτε απρόθυμα. Αναπαραγωγός μεταξύ ομοίων είναι αυτός που γέννησε παιδιά κατά δεκάδες και με καλό μέσο όρο σαν κυνηγετικό ή αγωνιστικό ζώο. Ο πρωταθλητής ΔΕΝ είναι εγγύηση καλής επιλογής, είναι πιθανόν αντιπρόσωπος μιας καλής επιλογής.

Η ιστορία της γενετικής είναι αυτή που έχει καταγράψει ποιοι ήταν στο παρελθόν οι καλοί αναπαραγωγοί. Αλλά η ιστορία δυστυχώς είναι πολύ αργή στην εμφάνιση των γεγονότων. Εγώ ο ίδιος στα σέττερ και πόιντερ, μετά από σοβαρές έρευνες, πολλά χρόνια πίσω, ανακάλυψα κάποιους αληθινούς αναπαραγωγούς της ράτσας.

Δυστυχώς τέτοιες έρευνες δημοσιεύονται όταν ο αναπαραγωγός είναι πια πεθαμένος. Τα αποτελέσματα τότε έχουν χαρακτήρα πληροφόρησης και περιέργειας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη. Μερικοί μόνο από αυτούς τους αναπαραγωγούς- θυμάμαι- ήταν ακόμη στη ζωή όταν έκανα αυτή τη μελέτη, αλλά αυτές είναι σπάνιες περιπτώσεις.

Πολύ σπάνια συμβαίνει πατέρας και γιος να ανταγωνίζονται στους αγώνες. Θυμάμαι ήταν ένα αγγλικό σέττερ που συναντήθηκε σ’ ένα γύρο με το γιο του, και κάθε φορά που διασταυρώνονταν στο λασέ, ο κόσμος έλεγε: κοίτα ο ίδιος ο πατέρας του!

Το ότι ο πρωταθλητής θα είναι πρωταθλητής, το λένε οι αγώνες, αλλά αυτοί δε λένε περισσότερα. Είναι σαν μια ωραία και φιλάρεσκη γυναίκα που κοιτάζεται στον καθρέφτη και μονολογεί: Θα είναι τα παιδιά μου ωραία όπως εγώ; Στους τεχνικούς, στους συμβούλους, στους εκπαιδευτές, στους ιδιοκτήτες, στους θεατές, τίποτε δεν απαγορεύει να υποδείξουν τον πρωταθλητή σαν επιβήτορα και να τον δείχνουν δεξιά και αριστερά δωρεάν ή με κάποιο όφελος. Πόσο αξίζει, δηλαδή πόσο αναπαράγει ή όχι, θα το μάθουμε μετά από κάποια ζευγαρώματα. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η «νύφη» παντρεύεται «τον όμορφο πρίγκηπα» και ανοίγοντας τα παράθυρα το πρωί λέει στις φίλες της με δόση ειρωνείας: «Σας τον χαρίζω, δεν είναι άξιος του στέμματος». Να λοιπόν που οι αγώνες είναι ωραίοι, ανεπανάληπτοι, ιστορικοί, γεμάτοι αναμνήσεις, αλλά όχι καταστάσεις για να ονομάσεις έναν πρωταθλητή αναπαραγωγής.

Τα μεταλλαγμένα χρωματοσώματα

Είναι μόνο για τους άσχετους και δεν υπάρχει λόγος να γράφει κανείς άσχημα για τον πρωταθλητή που δεν είναι αναπαραγωγός. Το φταίξιμο δεν είναι δικό του. Το φταίξιμο είναι των χρωμοσωμάτων του που δεν είναι καλά, ή μάλλον είναι μεταλλαγμένα. Για όσους δεν ξέρουν, γράφω ότι ο W. Humphrey, ο διάδοχος του LLewellin στην εκτροφή των σέττερ, για να γνωρίσει το γενετικό υλικό και το δυναμικό αναπαραγωγής των σέττερ του, τα ζευγάρωνε πολύ νέα. Πως;

Με θηλυκά στη δεύτερη περίοδο και αρσενικά τόσο νέα, που ακόμα ντρέπονταν να ουρήσουν με το πόδι σηκωμένο! Ο Humphrey γνώριζε πολύ καλά την υπόθεση της αναπαραγωγής, γιατί μέσα στην καριέρα του έδωσε περίπου 50 πρωταθλητές και κέρδισε πέντε εθνικά πρωταθλήματα.

Εγώ χρησιμοποιώ για τα θηλυκά μου αρσενικά νεαρά ακόμη, μα που όταν τα βγάζω για κυνήγι διαψεύδουν το ανώριμο της ηλικίας.

Σέβομαι τον πρωταθλητή και όλο του τον περίγυρο. Αλλά ας είμαστε πιο συγκρατημένοι και ας μην τον ονομάσουμε συνεχιστή του εαυτού του, όταν δεν έχουμε ακόμη στοιχεία της μετάδοσης των χαρακτηριστικών του. Για να τα δείξει χρειάζεται χρόνο, τύχη και θηλυκά της ΑΝΑΛΟΓΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ.

Ο χρόνος είναι η αλήθεια. Ο χρόνος δείχνει τα αποτελέσματα των ζευγαρωμάτων ενός σκύλου. Όσον αφορά τα θηλυκά ισάξια του πρωταθλητή, θυμάμαι μια φορά ένα τύπο που ήξερε λίγα από ζωοτεχνία, αλλά με γεμάτη τσέπη. Μου ζήτησε για τη θηλυκιά του όχι απλώς ένα πρωταθλητή, αλλά τον πιο άξιο και ακριβό. Του έδειξαν τον υπερ-πρωταθλητή. Η γέννα…μια αποτυχία που διαπιστώθηκε ένα χρόνο μετά.