Published on 2 Μαρτίου, 2018 | by Kynoclub

Ιχνηλασία: η σημαντικότερη και ίσως η δυσκολότερη διαδικασία στο κυνήγι του αγριόχοιρου

Κείμενο Δημήτρης Ευμοιρίδης

Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Η ιχνηλασία αναμφισβήτητα είναι η σημαντικότερη και ίσως η δυσκολότερη διαδικασία στο κυνήγι του αγριόχοιρου. Μέσα από αυτήν αναδεικνύονται οι ικανότητες του κυνηγού και ταυτόχρονα θεωρείται το ιδανικότερο μέσο αξιολόγησης μιας κυνηγετικής ομάδας. Είναι το κομμάτι που υποχρεώνει τον κυνηγό να ασκεί το σώμα του, να εμπλουτίσει τις γνώσεις του για την επίτευξη του σκοπού που είναι η θήρευση ενός αγριόχοιρου.

Δυστυχώς όμως η πολύτιμη αυτή διαδικασία τείνει να εξαλειφτεί. Ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των ομάδων, η παρανόηση της έννοιας του κυνηγού με αυτήν του κρεατοσυλέκτη, η έλλειψη κυνηγετικής εκπαίδευσης, παιδείας και συνείδησης, είναι τα στοιχεία εκείνα που συνεχώς υποβαθμίζουν αυτήν την πολύτιμη, αρχέγονη δραστηριότητα, το κυνήγι.

Ο ανταγωνισμός δεν ταιριάζει και ούτε μπορεί να έχει θέση σε αυτήν την δραστηριότητα. Να είμαστε βέβαιοι, ότι όταν ξηλώνουμε από το σπίτι μας καδρόνια, σανίδια, κουφώματα για να τα χρησιμοποιήσουμε για θέρμανση, κάποια στιγμή το σπίτι θα πέσει και θα μας πλακώσει.

Ας δούμε όμως τι είναι η ιχνηλασία και με ποιόν τρόπο πραγματοποιείται αυτό το πανέμορφο και αξιόλογο κομμάτι του κυνηγίου. Το ίχνος του αγριόχοιρου μπορεί εύκολα να εντοπισθεί πάνω σε ένα δρόμο, σε ένα μονοπάτι ίσως, σε ένα μαλακό σημείο του εδάφους, σε λασπόλουτρα και σε πολλά άλλα σημεία, κάνοντας μια πορεία με τα πόδια ή ακόμα και οδηγώντας κάποιος πάνω από αυτοκίνητο.

Θέλει κόπο και …τρόπο

Εκεί που μπαίνουν τα δύσκολα είναι στην αξιολόγηση του ίχνους. Πράγματι το να προσδιορίσεις την πιθανή ώρα διέλευσης του αγριόχοιρου αναλύοντας ένα ίχνος, είναι σημαντική παράμετρος για έναν κυνηγό και αναμφισβήτητα δείχνει την τεράστια γνώση και εμπειρία του σε αυτό που λέγεται κυνήγι. Είναι γεγονός ότι για να εντοπίστεί ένα ίχνος εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την κατάσταση του εδάφους ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν, όπως πχ ευκολότερα όταν υπάρχει χιονοκάλυψη και δυσκολότερα στο ξηρό έδαφος.

Όμως για να γίνει ο διαχωρισμός του ίχνους σε φρέσκο και παλιό και να αξιολογηθεί η πιθανή ώρα διέλευσης του αγριόχοιρου δεν εξαρτάται τόσο από το χιονισμένο ή βρεγμένο έδαφος, αλλά από τις γνώσεις , την παρατηρητικότητα και τις ικανότητες του ιχνηλάτη. Για να γίνει κατανοητό θέτω το παρακάτω παράδειγμα: Έστω ότι βρισκόμαστε σε έναν κυνηγότοπο με το έδαφος καλυμμένο από χιόνι πάχος 5 με 10 εκατοστά. Ιδανικές συνθήκες για τους ιχνηλάτες..

Ξεκινώντας για την ανεύρεση ιχνών, η ομάδα διασκορπίζεται μετά από μια μικρή σύσκεψη και ο καθένας ακολουθεί κάποια διαδρομή, με η χωρίς μονοπάτι. Κατά τη διαδρομή του έστω ότι κάποιος εντοπίζει ένα ίχνος το οποίο κόβει την διαδρομή του ιχνηλάτη κάθετα, π.χ. από αριστερά προς τα δεξιά. Συνεχίζοντας την πορεία που είχε προαποφασίσει σε απόσταση έστω 500 μέτρων εντοπίζει άλλο ένα ίχνος, το οποίο αυτή τη φορά κόβει κάθετα την διαδρομή από δεξιά προς αριστερά. Μετά από σύγκριση των δύο ιχνών αποδεικνύεται ότι πρόκειται για τον ίδιο αγριόχοιρο. Εύλογα γεννάται το ερώτημα, που έχει γιατακιάσει ο αγριόχοιρος, αριστερά ή δεξιά της διαδρομής που ακολούθησε ο ιχνηλάτης;

Είναι ένας δύσκολος πράγματι γρίφος που για να λυθεί χρειάζεται ικανότητα και εμπειρία. Το έργο αυτό αναλαμβάνουν οι ικανότεροι και εμπειρότεροι κυνηγοί της ομάδας, τις περισσότερες φορές ο ίδιος ο αρχηγός και ένα ή δύο ακόμη μέλη.

Ας δούμε ποια είναι η πάγια τακτική που πρέπει να εφαρμόζει ο ιχνηλάτης σε αυτήν την περίπτωση, για να έχει αποτέλεσμα: Ακολουθεί για 50 έως 100 μέτρα τα ίχνη και στις δύο κατευθύνσεις, παρατηρεί με πολύ μεγάλη προσοχή όλες τις λεπτομέρειες και προβαίνει σε συγκρίσεις.

Πρώτος παράγοντας είναι η αξιολόγηση των καιρικών συνθηκών (θερμοκρασίας, χιονιού, βροχής, αέρα) από το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας και κατά την διάρκεια της μεγάλης χειμωνιάτικης νύκτας μέχρι το ξημέρωμα. Αυτό είναι και το μυστικό της αποτελεσματικότητας στον διαχωρισμό των ιχνών.

Γνωρίζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούσαν το σούρουπο και τα ξημερώματα και συγκρίνοντας τα ίχνη προσεκτικά είναι εύκολο να οδηγηθούμε στο σωστό συμπέρασμα. Π.χ. το ίχνος που η βάση του είναι παγωμένη και δημιουργεί μια γυαλάδα μας δείχνει ότι το πέρασμα του αγριόχοιρου έγινε την ώρα που το χιόνι ήταν μαλακό.

Λύνοντας τον …γρίφο

Αυτό και μόνο το στοιχείο μπορεί να προσδιορίσει την ώρα διέλευσής του, αφού οι θερμότερες ώρες ενός χειμωνιάτικου εικοσιτετραώρου είναι οι απογευματινές και οι ψυχρότερες από τα μεσάνυκτα έως τις πρώτες πρωινές. Συγκρίνοντας το δεύτερο ίχνος, στο οποίο διακρίνουμε σπάσιμο της παγωμένης επιφάνειας του χιονιού, επιβεβαιώνουμε και ενισχύουμε τη γνώμη για την πιθανή θέση που επέλεξε ο αγριόχοιρος για γιατάκι.

Σε περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια του επίμαχου δεκαώρου μεσολαβεί χιονόπτωση, βροχή ή αέρας, αξιολογείται η ώρα που παρουσιάστηκε το φαινόμενο και ανάλογα γίνεται η σύγκριση των ιχνών και βγαίνουν αντίστοιχα συμπεράσματα.

Αν είχε χιονίσει ή βρέξει περιοδικά κατά τη διάρκεια της νύκτας, συγκρίνουμε ποιο ίχνος είναι περισσότερο ή λιγότερο καλυμμένο, για να διαχωρίσουμε το φρέσκο από το παλιό. Αν είχε φυσήξει αέρας τη νύκτα, ελέγχουμε για το ίχνος που είναι λιγότερο καλυμμένο από ξερά φύλλα ή οτιδήποτε άλλο που παρασύρεται εύκολα.

Η πιο περίπλοκη διαδικασία είναι αυτή στο ξερό έδαφος διότι δεν υπάρχει η συνεχόμενη παρακολούθηση του ίχνους. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν σε μέγιστο βαθμό. Η εμπειρία, η υπομονή και παρατηρητικότητα που απαιτούνται αγγίζουν το άριστο. Μια φαινομενικά ασήμαντη παρατήρηση, όπως ένα φύλο ή ένα ξερό κλαδάκι που καλύπτει το ίχνος, μπορεί να δώσει την λύση, όταν ο έμπειρος ιχνηλάτης έχει προνοήσει να πληροφορηθεί και να αξιολογήσει ποιες ώρες παρουσιάσθηκε ο αέρας

Για την εφαρμογή όλων των ανωτέρω ενεργειών από μία κυνηγετική ομάδα βασική προϋπόθεση είναι η ύπαρξη άριστου και ικανού αρχηγού. Είναι αυτός που όταν όλη η ομάδα στον καταυλισμό απολαμβάνει το τσιπουράκι και αναπαύεται, αυτός έχει τη σκέψη του στην επόμενη μέρα. Μπαινοβγαίνοντας στον καταυλισμό, σε τακτά χρονικά διαστήματα μέχρι το ξημέρωμα, προσπαθεί να συλλέξει όσο το δυνατό περισσότερα χρήσιμα στοιχεία, να καταγράψει όλες τις καιρικές μεταβολές, σημειώνοντας την ώρα τους, και να σχεδιάσει στο μυαλό του με κάθε λεπτομέρεια τις εναλλακτικές λύσεις που θα βοηθήσουν την επόμενη μέρα στο κόψιμο των ιχνών.

Έτσι λειτουργεί και συμπεριφέρεται μια κυνηγετική ομάδα που πραγματικά αγαπά και σέβεται αφενός το κυνήγι και αφετέρου εκτιμά και σέβεται το ίδιο το θήραμα.