ΑΕΚ και μετά θάνατον!

κείμενο-Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Πάντα η επίσκεψη σε ένα νεκροταφείο δεν είναι οτι το καλύτερο για οποιονδήποτε καθημερινό άνθρωπο…

Θλιβερό καθήκον με έφερε στο Γ Νεκροταφείο εκεί στην ΄΄δυτική όχθη΄΄ για το κατευόδιο ενός παλιού φίλου…

Και εκεί που τα βλέπεις όλα σαν …νεκροταφείο κάποιες σημαίες που ανέμιζαν ανάμεσα στους τάφους σε κάνουν να αναρωτηθείς αν υπάρχουν ομάδες και ποδόσφαιρο στην ΄΄άλλη΄΄ ζωή…

Η σημαία που κυματίζει σε ένα ιερό χώρο ίσως κάνει τον πόνο της απώλειας λιγότερο οδυνηρό…

-Φανατικός ποδοσφαιρόφιλος ή οπαδός δεν μπορώ να πω ότι είμαι. Σχεδόν δεν είμαι φίλαθλος πιά… Αντικρίζοντας όμως τις σημαίες της ΑΕΚ να ανεμίζουν πάνω από τα μάρμαρα δεν μπορώ πάρα να υποκλιθώ στην μνήμη και το πάθος για μια ποδοσφαιρική ομάδα.. Οποια και να είναι αυτή. Δεν ξέρω αν ήταν επιθυμία των εκλιπόντων να κυματίζει η σημαία του ΄΄δικεφάλου΄΄ στο μνήμα τους…. Δεν ξέρω αν είναι πρωτοβουλία γονιών, φίλων ή συγγενών… Ότι και να είναι, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η σημαία που κυματίζει σε ένα ιερό χώρο ίσως κάνει τον πόνο της απώλειας λιγότερο οδυνηρό…

-Σας χαιρετώ ρε ΑΕΚτζήδες εκεί που είστε, υποκλινόμενος στην μνήμη και την αγάπη για την ομάδα σας… Σας αφιερώνω τους στίχους του ύμνου της ομάδας σας έτσι σαν ένα (απο)χαιρετισμό ενός …Βαζελου από την γενιά του Γουέμπλευ.

΄΄Αναστενάζουν τα γκολπόστ και τα δοκάρια σπάζουν, της Ένωσης οι αετοί τα δίχτυα κομματιάζουν. Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια τα δίχτυα σκίστε, την δόξα κατακτήστε, νικήστε-νικήστε-νικήστε. Τα δίχτυα σκίστε, την δόξα κατακτήστε, νικήστε-νικήστε-νικήστε. ΑΕΚ-ΑΕΚ-ΑΕΚ