κυνηγετικα-οπλα

Published on 26 Μαΐου, 2018 | by Kynoclub

0

Ένα πολύ ωραίο Βελγικό 20άρι.

κείμενο-Φώτο: Ντίνος Παπατσαρούχας

Ήταν λοιπόν αν δεν με απατάει η μνήμη μου στα 1977-1978. Σπούδαζα στο πολυτεχνείο του Πόρτσμουθ στην Αγγλία. Το Πόρτσμουθ είναι μια από αυτές τις παραθαλάσσιες βικτοριανές λουτροπόλεις που βρίσκονταν στην νότια ακτή της Αγγλίας. Όπως όλες διαθέτει και αυτή ένα Pier (μεγάλη προβλήτα η οποία προεκτείνεται για πολλά μέτρα μέσα στην θάλασσα και που στην άκρη της βρίσκετε ένα πολύ μεγάλο στεγασμένο περίπτερο, μέσα στο οποίο λάμβαναν χώρα διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις της πόλης όπως χοροί, συναυλίες κλπ.) Τον καιρό εκείνο κάθε Κυριακή βράδυ γινόταν ένα μουσικοχορευτικό event αναβίωσης του Far West όπου, κύριοι και κυρίες ντυμένοι καουμπόηδες (με κάθε προσοχή στην λεπτομέρεια όπως μόνο οι Εγγλέζοι χομπίστες ξέρουν) τραγουδούσαν και χόρευαν σε σκοπούς country και western που έπαιζαν ζωντανές ορχήστρες. Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς και γιατί βρέθηκα για πρώτη φορά εκεί αλλά ανακάλυψα ότι στην είσοδο της μεγάλης σάλας υπήρχε ένα τεράστιο τραπέζι όπου πάνω του βρισκόταν δεκάδες όπλα. Κυνηγητικά και άλλα όπως περίστροφα απενεργοποιημένα κλπ. Τα πουλούσε ένα νεαρό παιδί. Τότε αν και τα περισσότερα από αυτά τα όπλα ήταν απολύτως λειτουργικά, βάσει του Αγγλικού νόμου εάν δεν είχαν σφραγίδες δοκιμασίας για άκαπνη πυρίτιδα ή δεν έφεραν αγγλικές σφραγίδες δοκιμασίας, πουλιόντουσαν ελεύθερα χωρίς κανένα περιορισμό σαν διακοσμητικά. Σε τρεις περιπτώσεις αγόρασα τρία αγγλικά εξώσφαιρα όπλα (τα οποία βέβαια δεν υπάρχουν πια) και τα οποία από χόμπι τότε μαστόρευα τον ελεύθερο χρόνο μου. Χαρακτηριστικές τιμές για αυτά τα όπλα ήταν από 5 έως 10 λίρες Αγγλίας το κάθε ένα!!!!

Την τελευταία φορά που επισκέφθηκα το σόου αυτό είδα απάνω στο τραπέζι, αυτό το ονειρεμένο εικοσαράκι. Ήταν σαφώς ότι καλύτερο είχε δει η επιφάνεια του τραπεζιού από πολύ καιρό. Ρώτησα τον νεαρό με τον οποίο είχαμε πλέον γίνει φίλοι πόσο έκανε αυτό το όπλο και μου είπε ότι θα μου το έδινε για 35 λίρες. Με έπιασε πανικός γιατί βέβαια 35 λίρες δεν είχα να διαθέσω. Ανοίγει παρένθεση, ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε τότε μαζί με την γυναίκα μου τα πενιχρά οικονομικά μας ήταν ο ακόλουθος. Κάθε αρχή του μήνα φτιάχναμε 6-7 φακέλους. Στον έναν έμπαιναν τα λεφτά του ενοικίου του σπιτιού που μέναμε. Στον δεύτερο τα λεφτά των λογαριασμών και στους υπόλοιπους τέσσερις από 35 λίρες στον κάθε έναν που ήταν τα λεφτά της κάθε βδομάδας του μήνα που χρειάζονταν για τρώμε κλπ, κλείνει η παρένθεση. Έτρεξα λοιπόν στο σπίτι, πήρα τον φάκελο με τις 35 λίρες της βδομάδας και γύρισα στο σπίτι χαϊδεύοντας το νέο μου απόκτημα. Φαίνεται ότι ήμουν αρκετά πιστικός άλλα και το όπλο τόσο ωραίο που η αντίδραση από την άλλη πλευρά ήταν λιγότερο έντονη από την αναμενόμενη. Φυσικά όλη η βδομάδα πέρασε τρώγοντας φασόλια και φακές τα οποία υπήρχαν σε ένα ντουλάπι από την Ελλάδα. Η κακοπέραση της βδομάδας σύντομα ξεχάστηκε άλλα…. το όπλο παρέμεινε και παραμένει μέχρι σήμερα στα χέρια μου. Ας το δούμε από λίγο πιο κοντά..

Είναι ένα Βελγικό εικοσαράκι φτιαγμένο μάλλον για γυναίκα ή παιδί, εξαιρετικής ποιότητος. με σύστημα ανοίγματος τύπου Jones. Η μπάσκουλά του είναι απόλυτα αποστρογγυλοποιημένη και γενικά το όπλο όπως μπορείτε να δείτε είναι απόλυτα κομψό και στιλάτο. Οι κάννες του είναι από αυτές τις υψίστης ποιότητος βελγικές δαμασκηνές 8 σιδήρων. Το σκάλισμα του είναι όλο σε ανάγλυφη μορφή και το ξύλο του κοντακιού με απόλυτα σωστά νερά και από τις δύο πλευρές. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα του όπλου, δεν φέρει ΠΟΥΘΕΝΑ κανένα στοιχείο για τον εξαίρετο κατασκευαστή του. Αυτό βέβαια δεν είναι τόσο σπάνιο για τα βελγικά όπλα όπου και όπλα τα οποία φέρουν γνωστότατα ονόματα κατασκευαστών στην πραγματικότητα ήταν κατασκευασμένα από κάποιους άλλους αφανείς ήρωες.

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΟΥΛΗΜΑ


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας