Μικρόπουλα & μικρά διαμετρήματα στην κυνηγετική παράδοση της Χίου και των νησιών…

κειμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Παράδοση αιώνων ήταν στη Χίο, όπως και στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου, το κυνήγι των μικρόπουλων με κάθε μέσο. Με ιξόβεργες, με δίχτια με καπατζέδες και με οτιδήποτε θα έπιανε τα πουλιά ζωντανά. Τα …ωδικά κατέληγαν στο κλουβί και τα ….φάλτσα στο τηγάνι. Ήταν η εποχή που υπηρετούσα στην Μυροβόλο και για περισσότερο από 20 μήνες βιώσα το χιώτικο κυνηγετικό πάθος. Από την μια για την πέρδικα και από την άλλη για τα μικρόπουλα! Τέσσερις δραχμές τον σπίνο, χρέωνε το 1978 κάποια ταβέρνα σ ένα δρομάκι της Χώρας εκεί, δίπλα στην Απλωταριά!

– Ομελέτα με σπίνους, φλώρους, σπουργίτια κ.λ.π. Απίστευτη νοστιμιά. Να γλύφεις τα δάχτυλα σου…

Ειδικά κάθε Οκτώβρη τα μπασίματα έμοιαζαν με γιορτή…

-Όμως πέρα από το ‘’κυνήγι’’ των μικρόπουλων που είναι δημοφιλές σε όλα τα νησιά της Μεσογείου από την Χίο και την Ίμβρο μέχρι την Μάλτα και την Κορσική πολύ δημοφιλή είναι και τα μικρά διαμετρήματα. Θυμάμαι ότι, τουλάχιστον παλιότερα, δεν υπήρχε σπίτι που να μην έχει ένα πλαγιόκαννο εικοσάρι ή και ακόμα μικρότερο. Χρήσιμα όλα για το κυνήγι των μικρόπουλων αλλά και των αρουραίων. Ειδικά στον Κάμπο που είναι κατοικημένη περιοχή οι συχνές τουφεκιές κατά των αρουραίων προκαλούσαν ηχορύπανση. Για αυτό τον λόγο το μικρό διαμέτρημα ήταν προτιμότερο ενώ τότε που οι περισσότεροι γέμιζαν μόνοι τα φυσέκια τους ήταν και σημαντικά οικονομικότερα από τα 12ρια.

Σήμερα με την απαγόρευση του κυνηγίου των μικρόπουλων, που παλαιοτέρα περιλαμβάνονταν στην λίστα των θηρεύσιμων (αετομάχος, σπουργίτης, μελισσοφάγος κ.λ.π), η προτίμηση στα μικρά διαμετρήματα έχει εκλείψει. Παρ όλα αυτά τα περισσότερα κυνηγετικά σπίτια έχουν σε κάποιο ντουλάπι ένα παλιό 20ρακι για να θυμίζει άλλες εποχές και τα κυνήγια που δεν υπάρχουν πια.