Μικρός Μπλε Ιχνηλάτης της Γασκώνης
Οι «Segusiae» (σεγούσιοι), ιχνηλάτες της ομώνυμης περιοχής της αρχαίας Γαλατίας (κοντά στη σημερινή Λιόν), φέρονται ως πρόγονοι των ιχνηλατών της Γασκώνης, του Μεγάλου Μπλε και του Μικρού Μπλε.
κείμενο: kynoclub.gr
Το γεγονός ότι δέχτηκαν την επίδραση των αρχαιοελληνικών και ιταλικών ιχνηλατών θεωρείται βέβαιο, δεν έχει όμως εξακριβωθεί ιστορικά. Ορισμένοι συγγραφείς, παραβλέποντας την εξάπλωση των Ελλήνων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, αποδίδουν στους Φοίνικες εμπόρους την έλευση των αρχαίων αυτών ιχνηλατών στην περιοχή.
Δεν μπορεί να είναι συμπτωματικό ότι όλα τα ίχνη αρχαιοελληνικών σκύλων και οι μετέπειτα τύποι που ξεπήδησαν από την εντόπια εξέλιξη αυτών ακολουθούν τα ίδια μονοπάτια που χάραξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι με τη ναυσιπλοΐα τους: τα παράκτια λιμάνια απ’ όπου ξεκινούσαν οι ποτάμιες οδοί για την ενδοχώρα, όπως ο κόλπος της Μασσαλίας, ο Ρήνος και οι παραπόταμοί του ή, πιο δίπλα, η Ιβηρική χερσόνησος…
Εν πάση περιπτώσει, η περιοχή της Γασκώνης έγινε η κοιτίδα μεγάλων ιχνηλατικών αγελών, από τις οποίες πολύ λίγα δείγματα επέζησαν μετά τη γαλλική επανάσταση. Ο βαρόνος de Ruble προτιμούσε τους Μεγάλους Μπλε της Γασκώνης, οι οποίοι σε κάποιο στάδιο αναμείχθηκαν και με ιχνηλάτες της Σαιντόζης.
Ο Μεγάλος Μπλε δέχτηκε σίγουρα την επίδραση του σκύλου του Αγ. Ουμβέρτου (ή Μπλάντχαουντ), όπως φαίνεται άλλωστε κι από τη μορφή του κεφαλιού, τα βαθιά μάτια με τη μελαγχολική έκφραση, τα τεράστια, μεταξένια αφτιά του, αλλά κι από το μέγεθός του: με τα 71 εκατοστά, ο Μεγάλος Μπλε είναι από τους υψηλότερους ιχνηλάτες του κόσμου. Εντούτοις δεν έχει το βάρος του Μπλάντχαουντ, αν και σε μεγάλο βαθμό διαθέτει την εξαιρετική του μύτη.
Από τον Μεγάλο Μπλε προήλθε ο Μικρός, με τη φυλή να προσαρμόζεται περισσότερο στο κυνήγι του λαγού παρά στα μεγάλα θηράματα, με ευκινησία και ικανότητα να διαπερνά τα πιο πυκνά εδάφη. Σίγουρα ο Μικρός Μπλε διασταυρώθηκε και με άλλους μικρόσωμους ιχνηλάτες της εποχής του (όπως ο Μπασέ Μπλε), καθώς και με ελβετικούς ιχνηλάτες (έτσι προέκυψε ο Μικρός της Λουκέρνης). Οι Γάλλοι δεν εφείσθησαν αλχημειών για τη δημιουργία των ιχνηλατών τους!
Εκτός από το μέγεθος, ο Μικρός Μπλε δεν διαφέρει σε τίποτε από τον μεγάλο «αδελφό» του: έχει την ίδια διακριτική και λεπτότατης όσφρησης μύτη, την ίδια ευγενική φύση και το ίδιο χρώμα. Η κατασκευή του είναι πολύ εργονομική και το πάθος που τον διακρίνει στο κυνήγι μετατρέπεται σε γαλατική συμπεριφορά στο σπίτι με τους οικείους του.
Ανθεκτικός και φλεγματικός, έχει προσωπικότητα μεγάλου ιχνηλάτη και είναι πολύ πειθήνιος. Αξιόπιστος και καλός συνεργάτης, είναι πολύ τρυφερός με τους ανθρώπους, ενώ ως αγελαίο ζώο τα πάει πολύ καλά με άλλους σκύλους (αρκεί να έχουν τους δικούς του, αριστοκρατικούς τρόπους). Όταν εργάζεται όμως, είναι ακούραστος, επίμονος και γεμάτος ένταση να πετύχει τον σκοπό του.
Κυνηγάει ακούραστα σε εδάφη με την ίδια πολυμορφία και το ίδιο κλίμα με την Ελλάδα, αλλά δεν διαθέτει το ταμπεραμέντο του Ελληνικού Ιχνηλάτη. Αυτό μπορεί να αποτελεί πλεονέκτημα, αλλά και μειονέκτημα: αν μπορεί κάποιος να τον ελέγξει και να τον χειραγωγήσει, ο Ελληνικός ιχνηλάτης δεν έχει αντίπαλο στο έδαφός του. Είναι όμως πολύ θερμόαιμος και απρόβλεπτος, διαβολεμένα έξυπνος, ενστικτώδης και ξεροκέφαλος (σαν γνήσιος Ελληνας!), γιατί δεν έχει εκτραφεί συστηματικά ώστε να γίνει πιο καλλιεργημένος και λιγότερο πρωτόγονος.
Ο Μικρός Μπλε, από την άλλη πλευρά, αποτελεί σμίκρυνση ενός μεγάλου, «ψυχρόαιμου» Ιχνηλάτη κι αυτό σημαίνει ότι ταιριάζει σε ανθρώπους οι οποίοι προτιμούν έναν σκύλο πιο εύπλαστο και εύκολο από τον Ελληνικό.
Τελικά το κυνήγι είναι θέμα χαρακτήρα και για να το απολαύσει κανείς πρέπει να βρει τον σκύλο που ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του. Η αποτελεσματικότητα, άλλωστε, δεν είναι μόνο συνάρτηση μύτης, αντοχής, ενστίκτου, εδάφους και θηράματος: εξαρτάται καταρχάς από τη σχέση του κυναγωγού με τον σκύλο του κι από τον βαθμό στον οποίο ο πρώτος μπορεί να ελέγξει, να καθοδηγήσει, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τις ικανότητες, να κινητοποιήσει, να κατανοήσει και να αναδείξει «τον καλύτερο εαυτό» του δεύτερου.
Οσο πάθος και όσες ικανότητες κι αν διαθέτει ένας σκύλος, δεν θα τις θέσει στη διάθεση ενός ατόμου με το οποίο δεν επικοινωνεί. Κι αν δεν έχει τη διάθεση να δραστηριοποιηθεί για να ευχαριστήσει τον κύριό του, κανένας ιχνηλάτης, όσο καλή μύτη και ένστικτο κι αν έχει, δεν μπορεί να αποδώσει.
Γι’ αυτό πολλά σκυλιά αποδεικνύονται «μάγοι» στα χέρια κάποιων ανθρώπων, ενώ στα χέρια άλλων δεν κάνουν τίποτε αξιόλογο. Κι αν ο σκύλος δουλεύει αλλά μόνο για τον εαυτό του, η μισή απόλαυση του κυνηγιού έχει χαθεί εκ προοιμίου. Είναι προτιμότερο, λοιπόν, τους Ελληνικούς Ιχνηλάτες να προτιμούν μόνο εκείνοι οι οποίοι πραγματικά τους καταλαβαίνουν και μπορούν να τους αναθρέψουν σωστά.
Για τους άλλους υπάρχει, ευτυχώς, τεράστια γκάμα επιλογής, χάρη στους Γάλλους εκτροφείς. Και ο Μικρός Μπλε της Γασκώνης, ψύχραιμος, ευγενής, εργατικός, πρόθυμος, αξιόπιστος, πολυτάλαντος, προσαρμοστικός, όμορφος, αποτελεί μια εξαιρετική περίπτωση…
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
ΟΝΟΜΑ: ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΛΕ ΤΗΣ ΓΑΣΚΩΝΗΣ
ΕΙΔΟΣ: Αρ. προτύπου FCI No 31, ομάδα 6 Ιχνηλάτες, τομέας 1.2, μέσου μεγέθους.
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ: Ιχνηλάτες πολλαπλών καθηκόντων για κυνήγι με όπλο, ενίοτε καταδίωξη. Το θήραμα που προτιμά είναι ο λαγός, προσαρμόζεται όμως με επιτυχία στο κυνήγι μεγάλου θηράματος.
ΓΕΝ. ΕΜΦΑΝΙΣΗ: Ιχνηλάτης μέσου μεγέθους, με καλές αναλογίες, διακεκριμένης εμφάνισης.
ΜΕΓΕΘΟΣ: Υψος αρσενικού 52-58 εκ., θηλυκού 50-56 εκ.
