θεματα

Published on 6 Αυγούστου, 2018 | by Kynoclub

0

Λύκοι: ζουν πράγματι σε αγέλες;

Λίγοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν πετύχει να γίνουν αυθεντικοί διερμηνείς των ζώων για λογαριασμό μας.

Δύο απ’ αυτούς, η καθηγήτρια (Επιστήμη των Ζώων) στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, Τεμπλ Γκράντιν, και η δρ νευροψυχολογίας Κάθριν Τζόνσον, αυτιστικές και οι δύο, μας έμπασαν στον μαγικό κόσμο των ζώων με το βιβλίο τους «Τα ζώα σε μετάφραση», που κυκλοφόρησε προ ετών και πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα. Εξίσου συναρπαστικό είναι και το δεύτερό τους βιβλίο (πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2009) με τίτλο «Τα ζώα μάς κάνουν ανθρώπους» (Εκδόσεις Πολάρις, μετάφραση Δώρα Τσούρη).

Οι δημοσιεύσεις θα γίνουν σε 3 συνέχειες (τρία διαδοχικά Σάββατα) και θα αφορούν:

α) τους λύκους,
β) τους σκύλους και
γ) τις γάτες.

Πάμε, λοιπόν, να γνωριστούμε καλύτερα με τους λύκους.

«Το ότι ο σκύλος είναι γενετικός απόγονος του λύκου το ανακάλυψαν οι ερευνητές μόλις την τελευταία δεκαετία. Η ανακάλυψη αυτή μάλλον αύξησε το ενδιαφέρον για τις ομοιότητες ανάμεσα στη συμπεριφορά του λύκου και του σκύλου.

Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι έχουν παρανοήσει πολλά πράγματα σε σχέση με τους λύκους.

Μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που ένιωσα, όσο έκανα έρευνα για το βιβλίο αυτό, ήταν όταν διάβασα τη μελέτη του Λούσιαν Ντέιβιντ Μεχ (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότας, ειδικός στους λύκους. ΣτΜ.) για τους λύκους του νησιού Ελσμιρ στα Βορειοδυτικά Εδάφη του Καναδά (που παλαιότερα ανήκαν στη Νούναβουτ).

Ο καθηγητής Μεχ είπε κάτι πολύ σημαντικό για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται τα σκυλιά και τους λύκους:

Στη φύση οι λύκοι δεν ζουν σε αγέλες και δεν υπάρχει κυρίαρχο αρσενικό που μάχεται με τα άλλα αρσενικά για να επιβληθεί. Η εικόνα που έχουμε για αγέλες λύκων και κυρίαρχα αρσενικά είναι τελείως λάθος.

Αντίθετα, οι λύκοι ζουν όπως οι άνθρωποι: σε οικογένειες με μαμά, μπαμπά και παιδιά. Καμιά φορά, ένας μοναχικός λύκος μπορεί να υιοθετηθεί από μια οικογένεια ή κάποιος συγγενής του μπαμπά ή της μαμάς -όπως μια “ανύπαντρη θεία”- να γίνει μέλος της οικογένειας. Ή, αν πεθάνει ο μπαμπάς ή η μαμά, ν’ αντικατασταθούν από έναν άλλο λύκο. Συνήθως όμως η οικογένεια αποτελείται από τον μπαμπά, τη μαμά και τα κουτάβια τους.

Ο λόγος για τον οποίο υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι αναπαραγωγής δεν είναι ότι το κυρίαρχο αρσενικό ελέγχει όλα τα θηλυκά, όπως ο κυρίαρχος επιβήτορας ελέγχει όλες τις φοράδες σε μια αγέλη άγριων αλόγων.

Είναι ότι τα νεαρά λυκόπουλα δεν ζευγαρώνουν μεταξύ τους ούτε με τους γονείς τους. Κι ακόμη, το ζευγάρι αναπαραγωγής είναι κυρίαρχο με τον ίδιο τρόπο που είναι κυρίαρχοι ο μπαμπάς και η μαμά στην ανθρώπινη οικογένεια.

Δεν σταματάνε ποτέ να είναι μπαμπάς και μαμά. Ένας πενηντάχρονος διευθυντής πολυεθνικής δεν είναι διευθυντής για τη μαμά του.Το ίδιο συμβαίνει και στις οικογένειες των λύκων. Οι γονείς μένουν πάντα γονείς και τα νεαρά λυκόπουλα δεν αμφισβητούν ποτέ την κυριαρχία τους.

Κι αν οι ερευνητές θεωρούσαν μέχρι τώρα ότι οι λύκοι ζουν σε αγέλες με ένα κυρίαρχο αρσενικό, αυτό συνέβαινε επειδή οι έρευνες για την κοινωνική ζωή των λύκων γίνονταν σε αιχμάλωτους λύκους και αυτοί δεν είναι σχεδόν ποτέ μια φυσιολογική οικογένεια. Είναι ομάδες ζώων χωρίς σχέση συγγένειας μεταξύ τους, που οι άνθρωποι τα έβαλαν μαζί και που πρέπει να βρουν τρόπο να συμβιώσουν.

Για να μπορέσει αυτό να γίνει, οι λύκοι υιοθετούν μια ιδιαίτερη μορφή κυριαρχικής ιεραρχίας, με ένα ζευγάρι κυρίαρχο, που συνήθως είναι και το μόνο στο οποίο επιτρέπεται να ζευγαρώνει.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει στη φύση, γιατί εκεί κανείς δεν αναγκάζει μια ομάδα από λύκους χωρίς συγγένεια μεταξύ τους να ζήσουν μαζί.

Προφανώς, ο άλλος λόγος που πολλοί νόμιζαν ότι οι λύκοι ζουν σε ιεραρχημένες ομάδες βασισμένες στην κυριαρχία είναι ότι τέτοιου είδους ομάδες είναι εξαιρετικά συνηθισμένες τόσο στη φύση όσο και στους ζωολογικούς κήπους και στα κατοικίδια ζώα.

Τα περισσότερα ζώα που ζουν σε ομάδες ενηλίκων -τα άγρια άλογα, για παράδειγμα- δημιουργούν ιεραρχίες κυριαρχίας, όπως και τα κατοικίδια ζώα που αναγκάζονται από τους ανθρώπους να ζουν όλα μαζί. Οι οικογένειες των λύκων δεν χρειάζονται ιεραρχίες κυριαρχίας για να ζουν ειρηνικά».

Γιατί οι λύκοι δεν είναι επιθετικοί

«Ισως δημιουργεί έκπληξη το ότι οι λύκοι συμπεριφέρονται πιο υποτακτικά από τους σκύλους, τη στιγμή που όλοι ακούμε για σκυλιά-λύκους (τα υβρίδια σκύλου-λύκου, δηλαδή από πατέρα λύκο και μητέρα σκύλο) που είναι πιο επικίνδυνα από τα υπόλοιπα σκυλιά. Οι νεαροί λύκοι αναπτύσσουν πρώτα την επιθετική συμπεριφορά και μετά την υποτακτική.

Οι σκύλοι, όμως, σταματούν να εξελίσσονται προτού η υποτακτική συμπεριφορά (που βοηθάει τόσο τους λύκους να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους) προφτάσει ν’ αναπτυχθεί. Γιατί, λοιπόν, τα σκυλιά δεν είναι πιο επικίνδυνα από τα σκυλιά-λύκους;

Οσον αφορά την επιθετική συμπεριφορά σε σχέση με την υποτακτική, η εξέλιξη ενός κουταβιού-λύκου είναι ίδια με την εξέλιξη ενός μικρού παιδιού.

Διαβάστε την συνέχεια και ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://www.efsyn.gr


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας