νησιωτικη περδικα

Published on 7 Αυγούστου, 2018 | by Kynoclub

0

Πέρδικες του βουνού …και του πελάγου.

Κείμενο: Χάρης Αργυρίου

Φώτο; Ν. Φωτακόπουλος

Αν και κυνηγώ τη νησιώτικη πέρδικα χρόνια πολλά, δεν λογαριάζω τον εαυτό μου ειδικό. Μια σειρά από εμπειρίες θέλω μόνο να μοιραστώ, έτσι προς τιμή ενός ξεχωριστού πουλιού που έχει κυρίως τα «μετερίζια» του στο ελληνικό αρχιπέλαγος.

Ο νησιώτικος βιότοπος δεν έχει τα ψηλά και επιβλητικά βουνά της Στερεάς, που φιλοξενούν την ορεινή πέρδικα. Τα νησιώτικα βουνά μπορεί να μην είναι ψηλά και ογκώδη, αλλά ότι τους λείπει σε όγκο το συμπληρώνουν σε κακοτοπιές και βράχια, σε μάντρες, ξερολιθιές και αγκάθια. Επίσης, τα νησιώτικα βουνά είναι πιο ξερά από τις οροσειρές της Στερεάς. Αρκεί μια πορεία μερικών εκατοντάδων μέτρων στο λιοπύρι του Σεπτέμβρη για να κατανοήσει κάποιος τι ακριβώς σημαίνει νησιώτικο βουνό. Σε αυτό το αφιλόξενο τοπίο ζει και ευδοκιμεί η νησιώτικη πέρδικα.

Η εμπειρία μου είναι ότι η πέρδικα ξέρει όλα τα νερά της περιοχής της και τα επισκέπτεται συχνά. Εκεί είναι που πέφτει θύμα του τοπικού λαθροθήρα και των άλλων εχθρών της (κουναβιών, γερακιών και ειδικά των αδέσποτων γάτων).

Εχω δει γάτες να κυνηγούν πέρδικα με μαεστρία και τέχνη που ντροπιάζει το καλύτερο πόιντερ. Επίσης έχω δει γλάρους και κοράκια να κυνηγούν πέρδικες και πιστεύω ότι στα νησιά ο γλάρος τρώει περισσότερες πέρδικες από όλους τους άλλους θύτες της μαζί.

Η μέρα της έναρξης

Η πρώτη μέρα είναι και η μόνη μέρα που τα κοπάδια με τα καινούρια πουλιά δεν ξέρουν ακόμα από σκύλο και τουφέκι. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότεροι κυνηγοί κυνηγούν τη νησιώτικη πέρδικα την πρώτη μέρα και μετά τα παρατάνε για ένα χρόνο. Εχω δει το σκηνικό πολλές φορές. Το φέρι αδειάζει ένα καραβάνι κυνηγών με αυτοκίνητα 4Χ4, σκυλιέρες και τα λοιπά αξεσουάρ την παραμονή.

Την επομένη πρωί- πρωί όλοι συγκεντρώνονται στις βουνοπλαγιές, αλλά ο ενθουσιασμός της πρώτης επαφής με το θήραμα είναι βραχύβιος. Οι πέρδικες γρήγορα καταλαβαίνουν τι σημαίνει σκύλος και αρχίζουν τα αντίμετρα, που δεν είναι τίποτε άλλο απ’ τις απότομες βυθίσεις στα γκρέμια.

Είναι εκπληκτικό να βλέπεις ένα κοπάδι με δεκάδες πουλιά να ξεπετιέται από τα πόδια σου και να χύνεται στον κατήφορο εκατοντάδες μέτρα μακριά σου. Πολλοί τοπικοί «ατσίδες» ξέρουν αυτό το δράμα της πρώτης μέρας και στήνουν καρτέρι στα χαμηλότερα σημεία, περιμένοντας τις πέρδικες που θα σηκώσουν οι επισκέπτες κυνηγοί με τα σκυλιά τους.
Αλλά ούτε αυτοί τα πάνε συνήθως καλά. Η πρωινή δροσούλα δεν αργεί να εξατμιστεί και ο νησιώτικος ήλιος τερματίζει το κυνήγι πριν καλά-καλά αρχίσει.

Τα φέρι γεμίζουν το ίδιο βράδυ με καραβάνια σκονισμένων κυνηγών και εξαντλημένων σκύλων, ενώ οι πέρδικες μένουν στα βράχια πονηρεμένες και άγριες, οπλισμένες με τη γνώση και την εμπειρία της απειλής.

Τα μυστικά στο κυνήγι της

Το κακάρισμα της νησιώτικης είναι χαρακτηριστικό και δυνατό, γιατί αντιπροσωπεύει τον τρόπο που επικοινωνούν και «μοιράζονται» τα κοπάδια το διαθέσιμο χώρο.

Δεν βιάζομαι ποτέ να ξεκινήσω για ένα μέρος όπου άκουσα κακαρίσματα. Αν είμαι τυχερός να σταυρώσω το κοπάδι απλά θα το ξανεμίσω και δεν θα καταφέρω τίποτε το σπουδαίο. Αυτό που ψάχνω, και το έμαθα από πολύ πιο έμπειρους από μένα, είναι να δω που θα πάει το κοπάδι, ή όπως το λένε οι βιολόγοι να δω ποια είναι η ακτίνα του. Μέσα σε αυτή την ακτίνα του κοπαδιού είναι χρήσιμο να εντοπισθούν τα σημεία διαφυγής, τα πυκνά και σωροί από πέτρες που ενδέχεται να χρησιμεύουν για καταφύγιο.

Μην ξεχνάτε ότι κάτω από τις πέτρες υπάρχει δροσιά και άμμος και οι πέρδικες τρελαίνονται για άμμο. Αυτό το βράχωμα της πέρδικας είναι ένα μέσο προστασίας από το σκύλο φέρμας. Όταν βραχώσει το κοπάδι το αφήνω ήσυχο, αλλάζω αμέσως μέρος γιατί το να επιμείνω θα ήταν μάταιο.

Το άλλο αντίμετρο που κάνει η τσούκαρ στον κυνηγό είναι η βουτιά κάτω στην πλαγιά. Η αντιμετώπιση εδώ είναι εφικτή αρκεί να θυμάστε ότι η πέρδικα πετά προς τα κάτω και περπατά προς τα πάνω. Το κοπάδι αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να επιστρέφει προς το χώρο του.

Μετά τη βουτιά του κοπαδιού προς τα κάτω μη βιαστείτε να το ακολουθήσετε. Απλά δείτε που έχει πάει. Αν η απόσταση είναι μερικές εκατοντάδες μέτρα, μείνετε στη θέση σας.

Σύμφωνα με το νόμο των πιθανοτήτων, το κοπάδι θα ανασυνταχθεί και θα γυρίσει ποδαρώνοντας προς το μέρος όπου το σηκώσατε. Καλό είναι κατά την αναμονή να μην αφήσετε το σκύλο σας να αλωνίζει εδώ και εκεί άσκοπα, γιατί οι κινήσεις του θα διώξουν το κοπάδι και θα τον εξαντλήσουν. Όταν το κοπάδι πλησιάσει αφήνω ξανά το σκύλο μου να ψάξει για μια ακόμη φέρμα. Προσέχω πάρα πολύ σε αυτή τη φάση να τον βάλω να ψάχνει με τον αέρα κόντρα στον άνεμο, για να μην ασχολείται με ντορούς από το έδαφος όπου έχουν ποδαρώσει τα πουλιά. Αν ο σκύλος αρχίσει να ψάχνει για πέρδικες με τη μύτη κάτω, θα μειωθεί δραστικά ο χώρος που μπορεί να καλύψει, θα κουραστεί γρήγορα και υπάρχει κίνδυνος να ξεπετάξει τα πουλιά πριν τα φερμάρει. Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία, η δεύτερη φέρμα σπάει το κοπάδι για αρκετή ώρα. Το κοπάδι αργεί να ανασυνταχθεί και έτσι το αφήνω ήσυχο και ψάχνω για άλλο ή σταματώ το κυνήγι.


Σεβαστείτε την….

Σε ένα ξερονήσι δεν είναι φυσικά καθόλου δύσκολη υπόθεση να αντιληφθεί κανείς τα σημεία που κρατάνε νερό, ώστε να μπορεί να υποθέσει που θα καταλήξουν κάποια στιγμή οι πέρδικες για να ξεδιψάσουν. Όμως η ενέδρα όχι μόνο δεν προσφέρει καμία αίσθηση απόλαυσης αλλά είναι και ένας ανήθικος τρόπος για να κυνηγήσεις πέρδικες. Επίσης συστήνω την τήρηση κάποιου προσωπικού αυτοπεριορισμού.

Αν το κοπάδι είναι πέντε πουλιά ή λιγότερα αφήστε το. Είναι πολύ μικρό για ν’ αντέξει την οποιαδήποτε θηρευτική πίεση. Του χρόνου θα είναι πιο μεγάλο. Στο κυνήγι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ αρχοντιάς και αλητείας δεν είναι χαραγμένη στο χώμα, στην ψυχή μας μέσα είναι.

Πριν την κουζίνα

Ανείστε τυχερός και πάρετε πέρδικα καθαρίστε την αμέσως. Όχι όταν θα πάτε πίσω στο αυτοκίνητο, όχι όταν θα βρείτε σκιά, αλλά εκείνη τη στιγμή.

Κάτι μέσα στο πεπτικό σύστημα της πέρδικας, και ειδικά της νησιώτικης, επιβάλλει να καθαριστεί αμέσως για να μην μυρίσει το κρέας της. Και το κρέας της νησιώτικης πέρδικας είναι εκλεκτό κρέας που αξίζει να το διατηρήσετε με κάθε τρόπο.

Ένα κόλπο των παλιών είναι να πασπαλίζουν το εσωτερικό του καθαρισμένου πουλιού με θυμάρι ή ρίγανη για να το διατηρήσουν.

Το βασικό είναι να έχετε ένα όπλο που δεν θα φοβάστε να το γδάρετε στα βράχια. Μοιραία, όσο και αν προσέχετε, κάπου θα το ακουμπήσετε για να περάσετε κάποια μάντρα και θα αρχίσει να μαζεύει μικροαμυχές και γδαρσίματα. Το κυνήγι της νησιώτικης θέλει όπλο που δεν θα το λυπάστε.

Το τσοκ είναι ένα άλλο θέμα. Οι αποστάσεις βολής είναι μέτριες, οπότε σε ένα δίκαννο ο βελτιωμένος κύλινδρος και το μισό τσοκ είναι μια κατάλληλη επιλογή. Αν πρόκειται για καραμπίνα το μισό τσοκ είναι η πιο καλή σύσφιξη.  Οσο για τα σκάγια, Νο 6 ή 7 σε γομώσεις των 32 γραμμαρίων είναι η δική μου επιλογή, αλλά ξέρω και άλλους κυνηγούς που προτιμούν ελαφρύτερες γομώσεις και μερικούς που χρησιμοποιούν μέχρι και σεμί μάγκνουμ. Αλλά να ρίχνεις σεμί μάγκνουμ με 42 γραμμάρια όταν φοράς πουκάμισο και σε βαράει ο ήλιος κατακέφαλα, μοιάζει περισσότερο με τιμωρία και όχι με κυνήγι.


About the Author



Back to Top ↑
  • Video της εβδομάδας