Ο Τρίχρωμος Ιχνηλάτης ως μια ποικιλία του Ελληνικού Ιχνηλάτη…

κείμενο-φώτο: Ν. Φωτακόπουλος (κριτής μορφολογίας και εργασίας Ιχνηλατών-ομάδας 6)

Όταν συντάχτηκε το πρότυπο του Ελληνικού Ιχνηλάτη, πριν από μισό αιώνα, το λευκό χρώμα αποκλείστηκε από τα χρώματα της φυλής. Ανεκτή, και όχι επιθυμητή, ήταν και είναι, μόνο μια λευκή κηλίδα στο στήθος. Στα υπόλοιπα σημεία του σώματος, πόδια, ουρά κ.λ.π η ύπαρξη λευκού χρώματος είναι λόγος αποκλεισμού. Όλα αυτά σύμφωνα με το επίσημο πρότυπο της φυλής. Ο αείμνηστος κτηνίατρος Σταύρος Μπασουράκος που είχε συντάξει το πρότυπο του Ελληνικού Ιχνηλάτη την δεκαετία του 1950, ανέφερε και την ύπαρξη του ”τρίχρωμου ιχνηλάτη” για τον οποίο έγραφε ότι ήταν λίγο πιο μεγαλόσωμος από τον Ελληνικό Ιχνηλάτη και με εκτεταμένο λευκό χρώμα. Μάλιστα διαχώριζε τις δυο φυλές και ”υποσχόταν” την μελλοντική μελέτη και του τρίχρωμου ιχνηλάτη κάτι που όμως δεν έγινε ποτέ. Ο λόγος πιθανότατα να ήταν, πέρα από το δεδομένο έλλειμμα ενδιαφέροντος από τους λαγοκυνηγούς της εποχής, και η έλλειψη αρκετών ομοιόμορφων σκύλων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση για την σταθεροποίηση μιας ”νέας” φυλής ή σωστότερα μιας τρίχρωμης ποικιλίας του Ελληνικού Ιχνηλάτη. Ένας ακόμα λόγος, και ο κυριότερος, ήταν η ….ύπνωση που διαδέχτηκε τον αρχικό ενθουσιασμό από την δημιουργία του Ελληνικού Κυνολογικού Οργανισμού (ΕΚΟ) και η μετατροπή του σε ιδιωτικό ”κυνολογικό ληξιαρχείο” από τον ιδρυτή του που ήταν ο ίδιος ο Σταύρος Μπασουράκος.

Ας αξιοποιήσουμε τα ΄΄τρίχρωμα΄΄

Σήμερα με το υπάρχον υλικό δεν μπορούμε να μιλάμε για μια ακόμα ελληνική φυλή. Οι σκύλοι με τα χαρακτηριστικά της φωτογραφίας ανήκουν στις περισσότερες των περιπτώσεων στην μεγάλη των μιγάδων κατηγορία και στην λαίλαπα της μπασταρδοποίησης που σάρωσε τα πάντα τις δεκαετίες του 70, 80, 90 και που ακόμα καλά κρατεί στον χώρο των Ιχνηλατών έως τις μέρες μας. Ίσως ο Όμιλος Φίλων Ελληνικού Ιχνηλάτη θα μπορούσε να κάνει μια έρευνα και καταγραφή κουταβιών που εξακολουθούν να γεννιούνται ακόμα με εκτεταμένο λευκό χρώμα και αυτά να γράφονται σε ένα ξεχωριστό ανεπίσημο γενεαλογικό βιβλίο με σκοπό την μελέτη και πιθανότατα την μελλοντική αξιοποίηση τους ως αναβίωση μια παλιάς φυλής (;) ή ως τρίχρωμης ποικιλία του Ελληνικού Ιχνηλάτη. Όλα αυτά θα πρέπει να αποτελέσουν μελλοντικό αντικείμενο διερεύνησης από την διοίκηση του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος και του Ομίλου Φίλων Ελληνικού Ιχνηλάτη που θα κρίνουν αν υπάρχει θέμα άξιο για περεταίρω μελέτη. Μέχρι τότε ας αναλογιστούμε πόσοι Ελληνικοί Ιχνηλάτες απορρίπτονται επειδή έχουν περισσότερο λευκό από την μικρή κηλίδα στο στήθος…. Λευκό που εκτείνεται συχνά στο κάτω μέρος της κοιλιάς και στα πόδια ή ακόμα, αν και εξαιρετικά σπάνια, στην μουσούδα. Και κάτι ακόμα. Η τριχρωμία αυτομάτως κάνει αποδεκτά και τα καφέ ή άσπρα νύχια που είναι η συνηθέστερη αιτία αποκλεισμού των Ελληνικών Ιχνηλατών…

Το παράδειγμα του Σεγκούτζιο

Επιβεβαιώνοντας όσα αναφέρθηκαν για την πιθανότητα δημιουργίας μιας νέας ελληνικής φυλής η ποικιλίας ιχνηλατών αρκεί να φέρουμε στο νου μας το παράδειγμα του Ιταλικού Ιχνηλάτη. Μόλις πριν μερικά χρόνια δημιουργήθηκε και αναγνωρίστηκε η νέα φυλή του σκληρότριχου Σεγκούτζιο. Η νέα φυλή δημιουργήθηκε από σκληρότριχα σκυλιά που γεννιόντουσαν από λειότριχους γονείς. Το αρχικό πρότυπο του Ιταλικού Ιχνηλάτη συντάχτηκε το 1920 ενώ του σκληρότριχου το 1976 δηλαδή μετά από 56 χρόνια. Ανάλογη είναι και η ιστορία του σκληρότριχου Βίζσλα. Μήπως λοιπόν αντί να πετάμε στον κυνολογικό καιάδα όσους ελληνικούς ιχνηλάτες γεννιούνται με περισσότερο λευκό θα πρέπει να δούμε την προοπτική του τρίχρωμου ιχνηλάτη μας;