Φόβους εγείρει η συνεχής γενετική παρέμβαση στα ζώα

Πέρα από κάποιες μικρές πολυτέλειες, που απολαμβάνουν, όπως τον ιδιωτικό γεμάτο χλόη βοσκότοπο, τίποτα δεν κάνει τα δύο μικρά μοσχάρια στο Σιου Σίτι της Αϊόβας, να ξεχωρίζουν από άλλα βοοειδή.

Αντίθετα, όμως, από τη μεγάλη πλειοψηφία των ομοειδών τους, οι δύο αυτοί νεαροί ταύροι, ουδέποτε θα βγάλουν κέρατα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρειασθεί να υποστούν την επώδυνη διαδικασία της αποκεράτωσης, που υφίστανται κατά κανόνα οι ταύροι, ώστε να μην τραυματίζουν άλλα βοοειδή.

Τα δύο μοσχάρια, όταν ήταν ακόμη κύτταρα σε δοκιμαστικό σωλήνα, υπέστησαν γονιδιακή επεξεργασία από επιστήμονες της νέας εταιρείας Recombinetics, αντικαθιστώντας το μικρό τμήμα του γενετικού κώδικα, υπεύθυνο για τη δημιουργία κεράτων, με εκείνο του μοσχαριού «Ανγκους». Τα Ανγκους δεν αναπτύσσουν ποτέ κέρατα. Η επεξεργασία αυτή, που θα αντιγραφεί σε όλα τους τα κύτταρα, χάρη στην αναπαραγωγική ιδιότητα του DNA, θα μεταδοθεί και στους απογόνους τους. Ο σάλος γύρω από την ευκολία και την ακρίβεια της τροποποίησης του DNA έμβιων όντων αφορά, όμως, κυρίως την περίπλοκη διαδικασία τροποποίησης των γονιδίων ανθρώπινων εμβρύων. Η έγκριση, την περασμένη εβδομάδα, της πώλησης γενετικά τροποποιημένου σολομού από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ, αναμένεται να επεκταθεί στα δεκάδες γενετικά τροποποιημένα είδη ζώων, που αναπτύσσονται σε εργαστήρια και φάρμες σε όλο τον κόσμο, κάποια από αυτά σχεδιασμένα για διατροφή και άλλα -ίσως- ως ζώα συντροφιάς. Πριν από λίγες ημέρες, επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι τροποποίησαν το γονιδίωμα κουνουπιών, ώστε αυτά να πάψουν να μεταφέρουν το παράσιτο, που προκαλεί την ελονοσία. Η ικανότητα παρέμβασης στους μηχανισμούς της φύσης θέτει πρωτοφανή ερωτήματα, τα οποία η ανθρωπότητα ίσως να μην είναι έτοιμη να απαντήσει.

«Πρόκειται να δούμε σύντομα μία ολόκληρη σειρά γενετικά τροποποιημένων ζώων, εξαιτίας της ευκολίας της διαδικασίας. Το ερώτημα θα πάψει πια να είναι: Αν ήταν επιστημονικά εφικτό, θα το κάναμε; Εφόσον θα το έχουμε του χρόνου, θα πρέπει να το επιτρέψουμε;» λέει ο καθηγητής βιοτεχνολογίας του Ινστιτούτου Ρόζλιν στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, Μπρους Ουάιτλο.

Οι κτηνοτρόφοι αναζητούν εδώ και αιώνες επιθυμητά χαρακτηριστικά στα ζώα, συνδυάζοντας και διαιωνίζοντάς τα με την παραδοσιακή μέθοδο του επιλεκτικού ζευγαρώματος. Η διαδικασία αυτή απαιτεί, όμως, δεκαετίες για την επίτευξη συγκεκριμένου στόχου, όπως την ανάπτυξη αγελάδων ανθεκτικών σε ασθένειες και ικανών να παράγουν πολύ γάλα, ενώ μέχρι πρότινος, οι τεχνικές γενετικής μηχανικής ήταν ανακριβείς, δαπανηρές και περίπλοκες.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/