Published on 9 Δεκεμβρίου, 2012 | by Kynoclub

Τo «ΜΑΝΙΤΖΕΒΕΛΟ» Επανίελ!

Η ώρα του Μπρετόν

Κείμενο : Νίκος Φωτακόπουλος

Τρώει λίγο, δεν πιάνει χώρο, δεν είναι αχόρταγος και χωράει και στο… ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Αυτό το τελευταίο για το ντουλαπάκι, μην το πάρετε τοις μετρητοίς, μια και είναι μια υπερβολή απλά για να δείξουμε πόσο οικονομικό και «μανιτζέβελο» είναι το Επανιέλ.

Το σηκώνει η εποχή μας που όλα πια διέπονται από τάσεις… τσιγκουνιάς. Και ναι μεν το Μπρετόν είναι ο ορισμός της οικονομίας, όμως σε ό,τι αφορά τα κυνηγετικά του προσόντα, αυτά αγγίζουν την υπερβολή. Μεγάλο σε όλα του. Σε πάθος, σε αντοχή, σε εξυπνάδα, σε όσφρηση και σε κυνηγετικά κέφια. Αρκεί να προέρχεται από καλές και επιλεγμένες κυνηγετικές γραμμές και όχι από κουταβοπαραγωγικό κυνοτροφείο…

Ο Lone dis Saint Lubin του Χρήστου Καλφόπουλου από τη Θεσσαλονίκη είναι το καλύτερο Μπρετόν που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Εχει κατακτήσει (σχεδόν) όλους τους τίτλους εργασίας και μορφολογίας και μεταξύ αυτών τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή.

Οικονομικότατο λοιπόν σε όλα, αλλά στο κυνήγι αχόρταγο! Αν και… μισοριξιά, θα ερευνήσει τον κυνηγότοπο σχεδόν τόσο γρήγορα όσο και ένας σκύλος βρετανικής καταγωγής με το διπλάσιο μπόι…

Από τη Βρετάνη
Πατρίδα του Μπρετόν -όπως λέει και το όνομά του- είναι η Βρετάνη. Μια περιοχή στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας που βρέχεται από τη θάλασσα της Μάγχης. Η Βρετάνη λοιπόν ήταν ο καλύτερος μπεκατσότοπος του… κόσμου, τουλάχιστον μέχρι την… ανακάλυψη της Κριμαίας από τους Ιταλούς μπεκατσοκυνηγούς. Ηταν λογικό λοιπόν ο καλύτερος μπεκατσότοπος να γεννήσει ένα ανάλογο μπεκατσόσκυλο. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μπρετόν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στον Ευρωπαϊκό Νότο (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Σερβία κ.λπ.), επειδή σε όλες αυτές τις χώρες η μπεκάτσα είναι το δημοφιλέστερο φτερωτό θήραμα. Αντίθετα, στον Βορρά που δεν ασχολούνται (ευτυχώς) με τις μπεκάτσες, τα Μπρετόν βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις στη λίστα με τις γεννήσεις σκύλων φέρμας.

Oι μεγαλύτεροι σε ηλικία κυνηγοί δεν έχουν και την καλύτερη γνώμη για τα Μπρετόν, ειδικά οι κυνηγοί της… Νότιας Ελλάδας. Και αυτό επειδή τη δεκαετία του ΄70 και του ΄80 αρκετά Μπρετόν προέρχονταν από τυχαία ζευγαρώματα με μόνο στόχο την εκμετάλλευση της ζήτησης για καθαρόαιμους σκύλους όλων των φυλών. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια και πολλή προσπάθεια για να αντιστραφεί αυτή η κακή εντύπωση για τη ράτσα. Σε αυτό βοήθησε τα μέγιστα η ίδρυση του Ομίλου και το ειδικό κυνοφιλικό βάρος των… ιστορικών στελεχών Θανάση Γκόπη, Θανάση Λιώση, Χρήστου Καλφόπουλου, Δημήτρη Μεϊμάρογλου (πού χάθηκε;) και του αείμνηστου Ιωάννη Βελέτσου, που αν και ήταν περισσότερο σκυλέμπορος παρά κυνοτρόφος, βοήθησε αρκετά στη διάδοση της φυλής…

Με την ίδρυση λοιπόν του Ομίλου το 1993 και τη διοργάνωση κυνοφιλικών εκδηλώσεων, η φυλή έκανε άλματα, ενώ κάποιες σημαντικές εισαγωγές από το διάσημο γαλλικό κυνοτροφείο Keranluan τόνωσαν τις υπάρχουσες γενεαλογικές γραμμές, ενώ η γειτονική Σερβία συνέχισε να μας δίνει καλά σκυλιά και μάλιστα σε χαμηλή τιμή!

Ελληνικά παράδοξα
Σήμερα δεν υπάρχει καμία ανάγκη για εισαγωγές, παρά μόνο εξαίρετων σκύλων, μια και τα ελληνικά Μπρετόν βρίσκονται σε υψηλότατο επίπεδο, τουλάχιστον αυτά που παρουσιάζονται σε Εκθέσεις και Αγώνες Εργασίας. Το παράδοξο είναι ότι υπάρχουν αρκετοί εκτροφείς που παρουσιάζουν σκύλους στις εκθέσεις, αλλά ελάχιστοι από αυτούς εμφανίζονται στους αγώνες εργασίας.

Το μικρόσωμο Μπρετόν βολεύεται ακόμα και στα στενόχωρα πιλοτήρια των ιδιωτικών αεροσκαφών, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του εκκεντρικού κυνηγού κ. Αντώνη Αιγινήτη.

Σε μια έκθεση του Ομίλου στη Θεσσαλονίκη μπορεί να συμμετέχουν 120 και πλέον σκύλοι και σε έναν αγώνα στο κοντινό Ωραιόκαστρο μόλις 5-6! Οπως γίνεται αντιληπτό, αυτή η αποχή από τις εξετάσεις εργασίας με την παράλληλη υπερεκτίμηση, αλλά και η… εκμετάλλευση των εκθεσιακών βραβείων, μπορεί να οδηγήσει σε λάθος επιλογή τους υποψήφιους κατόχους Μπρετόν…

Στην εργασία το Επανιέλ είναι γρήγορο, χωρίς υστερικές ταχύτητες και με έναν τρόπο εργασίας που είναι πάντα ωφέλιμος στο τουφέκι. Δεν θα πάει -και δεν πρέπει να πάει- στην απέναντι βουνοκορφή, αλλά θα ψάξει χωρίς παρακάλια κάθε γωνιά του διαθέσιμου χώρου και θα βρει όποιο θήραμα βρίσκεται σε αυτό. Ο καλπασμός του είναι «πυκνός» και συνεχής, ενώ η φέρμα (όπως και το «ανέβασμα» στην αναθυμίαση) είναι πάντα θεαματική και ποτέ «απαθής». Φυσικά, το σωστό Μπρετόν θα φέρει με ευχαρίστηση το θήραμα και ουδέποτε θα απαιτήσει να το παρακαλέσετε για να εκτελέσει και αυτό το καθήκον. Βέβαια μιλάμε πάντα για τυπικούς εκπροσώπους της φυλής και όχι για σκύλους ελλειμματικούς ή ανεκπαίδευτους…

Ελάχιστοι επαγγελματίες κυναγωγοί ασχολούνται με τους αγώνες ηπειρωτικών φυλών, μια και η δουλειά αυτή δεν έχει ψωμί. Βέβαια, στην «αποστασιοποίηση» των επαγγελματιών έχει συντελέσει τα μέγιστα η εμμονή των διοικήσεων των Ομίλων Κούρτσχααρ, Επανιέλ και Ντράτχααρ να διοργανώνουν ξεχωριστούς αγώνες, με τη συμμετοχή 5-6 σκύλων ο καθένας. Κάποια στιγμή αυτή η εμμονή πρέπει να ξεπεραστεί, και ειδικότερα τώρα που υπάρχει το μέγα πρόβλημα με την απαγόρευση κοπής της ουράς. Ισως να ήρθε η ώρα αυτή η εμμονή να ξεπεραστεί και οι κοινοί αγώνες για όλες τις ηπειρωτικές φυλές να συμβάλουν στην προσέλκυση επαγγελματιών προς όφελος, όχι μόνο του Μπρετόν, αλλά και γενικότερα όλων των ηπειρωτικών φυλών…

Η επιλογή…
Μην πάρετε τον σκύλο σας από τον οποιονδήποτε. Ακόμα και αν ζούμε ημέρες οικονομικής δυσπραγίας, δεν θα πρέπει το βασικό κριτήριο της επιλογής σας να είναι η τιμή. Να είστε βέβαιοι πως ό,τι χαρίζεται είναι για… «ξεσκαρτάρισμα». Το καλό κουτάβι κοστίζει. Ακόμα περισσότερο κοστίζει ο έτοιμος σκύλος. Ο,τι και να πάρετε λοιπόν -κουτάβι ή ενήλικο σκύλο- θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει γενεαλογικό χάρτη για να ξέρετε από πού κρατάει η σκούφια του.

Ο Viktor των Γιάννη Φραγκίδη και Θάνου Θεοχάρη, πριν από λίγες βδομάδες, σε τρεις συνεχόμενες εκθέσεις του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος σάρωσε κερδίζοντας όχι μόνο τη φυλή του, αλλά και όλη την ομάδα των σκύλων φέρμας.

Μην… ψωνίσετε από σκυλέμπορο, από αυτούς που εισάγουν… βαλκανικούς σκύλους, ούτε και δι’ αλληλογραφίας. Να πάτε οπωσδήποτε στο μέρος που ζουν οι σκύλοι, να δείτε τους γονείς και όλη την… τοκετο-ομάδα και φυσικά τον κυνοτρόφο. Θα πρέπει να σας υποδεχθεί ο ίδιος και όχι ο… μπατζανάκης ή η γυναίκα του.

Αν δεν τον ενδιαφέρει πού θα πάνε και ποιος θα πάρει τα κουτάβια του, τότε δεν αξίζει να λέγεται κυνοτρόφος.

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Στην Ιταλία όπου το Πόιντερ και η Μεγάλη Ερευνα έχουν σχεδόν… θεοποιηθεί, γεννιούνται κάθε χρόνο 7.500 Επανιέλ Μπρετόν! Οσο για τα Πόιντερ; Μόλις 2.500 νέα κουτάβια ετησίως (δηλαδή, το ένα τρίτο των Μπρετόν). Βέβαια, αυτή η εξέλιξη και η σημερινή διαφορά γεννήσεων (στην Ιταλία) δεν έχει την αιτία της στην οικονομική κρίση, αλλά στα προσόντα του Μπρετόν, ιδιαίτερα στο μπεκατσοκυνήγι.