Αντίο, Κόναν, μωρό μου…

Κείμενο: Χαρά Πετροχείλου

Αγαπημένε μου Κόναν ήσουν άνθρωπος ,σου έλειπε μόνο η ομιλία ,ήσουν ξεχωριστός όπως η μητέρα σου η Κίρκη και ο πατέρας σου ο Ver. Είχαμε τη χαρά να σε έχουμε κοντά μας περίπου 16 χρόνια .Ήσουν δυνατός! Πολύ δυνατός σε όλα σου και συγχρόνως ήσουν ο πιο γλυκός και υπάκουος σκύλος. Φίλος γιος μας, πανέξυπνος, με τεράστια προσόντα πόιντερ, δύναμης, κυνηγετικού πάθους, αντοχής, μύτης, στυλ, με απίστευτη δυνατότητα προσαρμογής σε όλα τα θηράματα και σε όλα τα εδάφη.

Θυμάμαι όταν είχαμε πάει στο Γκαταλούπο στην Ιταλία όπου κέρδισες με 2 cacit στο διήμερο το Πανευρωπαϊκό πρακτικού κυνηγίου, ο ιταλός δασικός που μας πήγε για προπόνηση, έτριβε τα μάτια του όταν σε έβλεπε να φερμάρεις τους φασιανούς στις βατσινιές. Μέσα σε ένα πάρα πολύ πυκνό ρέμα και αμέσως μετά να βγαίνεις έξω στη στεριά και να κάνεις μια φαντασμαγορική μεγάλη έρευνα. Αγαπημένε μου Κόναν, που μας ταξίδεψες όλα αυτά τα χρόνια, μας χάρισες απίστευτες στιγμές, χαρές, επιτυχίες, συγκίνηση, γέλια, αγωνία, αυτοπεποίθηση, μας έκανες πιο δυνατούς, πιο έμπειρους, μας δίδαξες πολλά, μας μεγάλωσες μας τάισες, μας έμαθες ν αγωνιζόμαστε να μη σταματάμε, μα πάνω απ όλα μας έκανες υπερήφανους και δεν μας πρόδωσες ποτέ .Τώρα θα σε βλέπουμε μέσα απ τα παιδιά σου, και τα εγγόνια σου .Κόναν μου ήσουν ένας και μοναδικός, αυτά που εσύ κατάφερες δεν τα έχει κάνει άλλος κι ήσουν μόνο ενα σκυλάκι..Σ ευχαριστούμε για όλα, καλό σου ταξίδι ,μωρό μου και καλή αντάμωση.