Σκύλος του Αρτουά: Ο ευγενής ιχνηλάτης από την Γαλλία

κείμενο: Θανάσης Κυριτσάκας

Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Ο Σκύλος του Αρτουά είναι ένας ιχνηλάτης μεσαίου τύπου ως προς το μέγεθος (briquet), ο οποίος χρησιμοποιείται για κυνήγι με όπλο. Έχει πολύ καλή κατασκευή, είναι μυώδης, δίνοντας μια εντύπωση δύναμης και ενέργειας. Εξαιρετικός κυνηγός για όλα τα τριχωτά θηράματα, τα οποία δύσκολα μπορούν να τον ξεγελάσουν. Μέσης ταχύτητας σκύλος με μεγάλη αντοχή και δύναμη, κυνηγάει σ’ όλα τα εδάφη με μεγάλη ευκολία, μόνος ή σε αγέλη. Πολύ ισορροπημένη συμπεριφορά, στοργικός, αγαπητός και φιλήσυχος.
•   Λόγω της εξαιρετικά λεπτής όσφρησης που διαθέτει, στις πεδιάδες, στους λόγγους και στα βουνά, ο λαγός δεν μπορεί να του ξεφύγει, όσα κόλπα και τεχνάσματα κι αν κάνει.
•   Με την αναμφισβήτητη ενστικτώδη ποιότητα του κυνηγού, κυνηγάει άνετα στα αραιά ή πυκνά δάση, ένα ελάφι ή ζαρκάδι στη σωστή κατεύθυνση που εξυπηρετεί τον κυνηγό.
•   Με το απαράμιλλο θάρρος και την παλικαριά που έχει, στα πυκνά και δύσκολα δάση, είναι ικανός να ξεσηκώσει και το πιο πεισματάρικο αγριογούρουνο.
•   Εκτός των παραπάνω ο Σκύλος του Αρτουά είναι ένα σκληρό και άφοβο σκυλί, προικισμένο με εξαιρετική φωνή που ακούγεται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Για τα κυνηγετικά δεδομένα της Γαλλίας, έξη έως οκτώ Αρτουά κάνουν μια αγέλη ιχνηλατών, που ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις του σημερινού Γάλλου κυνηγού, προσφέροντας μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

Ιστορικά στοιχεία

Ο Σκύλος του Αρτουά προέρχεται κατ’ ευθείαν απ’ το μαύρο Σαιντ Υμπερ με διασταύρωση ντόπιων σκύλων της περιοχής, τύπου μπράκ και είχε το μεγάλο ύψος αρχικά, ώσπου κατέληξε περιοδικά στην μπρικέ μορφή. Στην αρχή η ράτσα ονομάζονταν «Σκύλος της Πικαρδίας». Είχε πολύ μεγάλη εκτίμηση για τα εξαιρετικά του κυνηγετικά προσόντα, απ’ τον Ερρίκο 4ο και τον Λουδοβίκο τον 11ο και συνέχισε να είναι δημοφιλής ράτσα και μετά την εποχή των παραπάνω βασιλιάδων. Ο Σελινκούρ θαύμαζε και έμενε κατάπληκτος με την ικανότητα αυτού του σκύλου να ξεσηκώνει τον λαγό με ξερό καιρό, που είχε περάσει μια και παραπάνω ώρες πριν. Ο Couteux de Canteleu στο «Εγχειρίδιο του Γαλλικού Κυνηγιού» (Manuel de Venerie Francaise – 1890), επαινεί το Αρτουά. Αν και στην εποχή του η ράτσα είχε υποστεί ορισμένες διασταυρώσεις και ήταν δύσκολο να βρει κανείς καθαρόαιμα άτομα, όμως σε πείσμα αυτών των δυσκολιών τα Αρτουά ήταν τα καλύτερα σκυλιά για το κυνήγι του λαγού.
Στο τέλος του 19ου αιώνα και στην αρχή του 20ου , ο Λεβουάρ άρχισε στην Πικαρδία να αναπτύσσει και να ξαναδημιουργεί τον παλιό τύπο του Αρτουά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Στη διάρκεια αυτής της εποχής και μέχρι την αρχή του 1ου Παγκόσμιου Πολέμου, ένας άλλος εκτροφέας απ΄ την Πικαρδία, ο Μαλάρντ, ανέπτυξε τη ράτσα και κέρδισε πολλά βραβεία στις εκθέσεις, αλλά όμως δεν ήταν όλα τα σκυλιά ομοιόμορφα στα πρότυπα που οι παλιοί συγγραφείς είχαν καθορίσει. Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η ράτσα κινδύνεψε να εξαφανιστεί τελείως, αλλά ο Audrechy απ’ το Buigny les Gamache, θεώρησε καθήκον του να ξαναδημιουργήσει τη ράτσα στα σωστά πρότυπα. Σ’ αυτόν και στις προσπάθειες της κας Πιλάτ ξανακέρδισε η ράτσα την παλιά της αξία και εκτίμηση και υπάρχει μέχρι σήμερα σε μεγάλο και αυξανόμενο αριθμό.

Περιγραφή προτύπου

Αναλογίες
Ύψος/Μήκος σώματος: 10/10 ή 10/11
Βάθος στήθους/Ύψος: 1/2
Πλάτος κρανίου/Μήκος κεφαλιού: 5/9
Μήκος μουσούδας/Μήκος κρανίου: 8/10
–   Κεφάλι: Κρανίο δυνατό, πλατύ, σχεδόν κοντό, στρογγυλό και επίπεδο στο πάνω μέρος, αλλά με το ινιακό οστό να φαίνεται καθαρά. Τονισμένο stop. Μύτη μαύρη, δυνατή, με ανοιχτά ρουθούνια. Τα πάνω χείλια καλύπτουν τα κάτω και είναι σημαντικό να δίνουν ένα τετράγωνο σχήμα στη μουσούδα όταν φαίνεται σε προφίλ. Μουσούδα ίσια και σε προφίλ σχεδόν επιμήκης. Μάγουλα άπαχα. Τα μάτια σε σχέση με το πλάτος του μετώπου δεν πρέπει να είναι κοντά το ένα με το άλλο, είναι στρογγυλά, με μελαγχολική και γλυκιά έκφραση. Το χρώμα των ματιών σκούρο καφέ Η βλεννογόνος μεμβράνη των κάτω βλεφάρων δεν πρέπει να φαίνεται. Αυτιά στο σχήμα του νεφρού, τοποθετημένα στο επίπεδο του ματιού, λίγο χοντρά, πλατιά, στρογγυλά στην άκρη, όμως επίπεδα και σχεδόν μακριά έτσι ώστε να φτάνουν στην αρχή της μύτης. Λαιμός σχεδόν μακρύς, δυνατός με πολύ λίγο προγούλι.
–   Σώμα: Ράχη πλατιά και στερεή. Νεφρική χώρα τοξοειδής. Οι γοφοί δίνουν μια ελαφριά κλίση στα καπούλια, τα οποία είναι μυώδη. Στήθος μακρύ και πλατύ, σχεδόν κατεβαίνει με τέτοιο τρόπο που η γραμμή του στέρνου φτάνει στο επίπεδο του αγκώνα. Πλευρά καλώς αναπτυγμένα. Ουρά δυνατή, σχεδόν μακριά, τραχιά κατά κάποιο τρόπο, ελαφρώς τριχωτή προς την άκρη και στέκεται σαν δρεπάνι χωρίς να γυρίζει πίσω στην πλάτη.
–   Μπροστινά πόδια: Κοιτάζοντας από μπροστά τα πόδια είναι δυνατά και κάθετα. Ωμοπλάτες λοξές και μυώδεις. Ο αγκώνας τοποθετημένος σωστά στον άξονα του σώματος. Μετακάρπιο ελαφρώς λοξ. Πόδια ελαφρώς επιμήκη, δυνατά και αρκετά χοντρά. Πατούσες μαύρες, σκληρές και συμπαγείς.
–   Πίσω πόδια: Όταν κοιτάζουμε το σκύλο από πίσω, μια κάθετη νοητή γραμμή ξεκινάει απ’ το σημείο του μηρού και εκτείνεται στο μέσο του ποδιού, στο κότσι, στο μετατάρσιο και στο πόδι. Μηρός μυώδης, κότσι δυνατό με μέτρια γωνία, μετατάρσιο κοντό και δυνατό. Βηματισμός ομαλός και άνετος.
–   Τρίχωμα: Δέρμα σχεδόν χοντρό. Τρίχωμα κοντό, χοντρό και επίπεδο. Χρώμα τρίχρωμο (μαύρο, άσπρο, κοκκινωπό), με μανδύα ή μεγάλα μπαλώματα στο χρώμα του λαγού ή του ασβού, Έτσι ώστε μερικές φορές να φαίνεται δίχρωμο. Το κεφάλι κοκκινωπό και μερικές φορές με μαύρη κάλυψη.
–   Μέγεθος: Για τα αρσενικά και τα θηλυκά το μέγεθος είναι 53-58 εκατοστά με ανοχή 1 εκατοστό.
–   Βάρος περίπου 28-30 κιλά.

Πρότυπο εργασίας

Φυσικά χαρίσματα
–   Μύτη με πολύ λεπτή όσφρηση, με σταθερότητα στο ντορό, χωρίς φλυαρία. Χρησιμοποιεί στην ιχνηλασία και τον αέρα στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει ντορός στο έδαφος.
–   Φωνή χοντρή, σταθερή, δυνατή και καθαρή
–   Είναι ένας σκύλος με δυνατό και μυώδη σκελετό, μεγάλη ανθεκτικότητα και θάρρος, σταθερό βηματισμό με μεγάλη αντοχή και διάρκεια.
–   Είναι πολύ ισορροπημένος , μυαλωμένος, έξυπνος, φρόνιμος, επιμελής, δουλευτής και επίμονος.
Κυνηγετική συμπεριφορά
–   Ιδανικός για κυνήγι καταδίωξης, εργάζεται άριστα μόνος του ή σε ομάδα.
–   Ειδικότητά του ο λαγός και το αγριογούρουνο, τα οποία κυνηγάει με πολύ πάθος. Ζωηρός και παθιασμένος στο λαγό, θαρραλέος και συνετός στο αγριογούρουνο, το οποίο πάντα προσπαθεί να το κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας (στάμπα).
–   Τελειομανής στο ντορό, αποφεύγει εύκολα τα λάθη με την επιμονή και το ζήλο που εργάζεται.
–   Δεν φοβάται καθόλου τα πυκνά θαμνώδη μέρη με πουρνάρια και βάτους, κυνηγάει σ’ όλα τα δύσκολα εδάφη ορεινά και πεδινά με αξιοθαύμαστη αντοχή.
–   Δεν φοβάται καθόλου τις ακραίες καιρικές συνθήκες του χειμώνα, είτε είναι χιόνια, βροχές και κρύο, το Αρτουά δεν καταλαβαίνει τίποτα, συνεχίζει τη δουλειά του.
–   Είναι εξαιρετικός κολυμβητής και μπορεί να διασχίσει άνετα ρυάκια και ποταμούς στο διάβα του, όταν βρεθεί σε ανάγκη.
–   Πολύ υπάκουος στο κάλεσμα του κυνηγού σε κάθε περίπτωση.