Published on 8 Μαΐου, 2019 | by Kynoclub

Κυνηγετικό όπλο: Έτοιμο ή κατά παραγγελία;

Κείμενο: Μάνος Φραγκιαδάκης

φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Λέγεται ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούριο στον κόσμο και αυτό πουθενά δεν βρίσκει μεγαλύτερη εφαρμογή απ’ ότι στον κυνηγετικό κόσμο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αναφερόμαστε στα κυνηγετικά όπλα.

Θυμάμαι μερικά χρόνια πίσω, γελούσα μέσα μου, όταν διάβασα σε κάτι άρθρα παλιών εγγλέζικων περιοδικών, την εντύπωση που είχαν προκαλέσει τα επαναστατικά, όπως τα ονόμαζαν, τσοκ τύπου skeet. Με αυτά εφοδιαζόντουσαν τα όπλα που προορίζονται για το αγώνισμα του skeet. Αυτά βέβαια γινόντουσαν στη δεκαετία του ’30. Το ίδιο όμως γελούσα μέσα μου, κι ακόμα γελάω, όταν πριν από πολλά χρόνια διάβασα για τα καινούρια τσοκάκια, που βιδώνοντάς τα μπροστά στις κάννες του τουφεκιού σου, μπορούσες να το μετατρέψεις από κύλινδρο μέχρι φουλ τσοκ και συνεπώς να κυνηγήσεις από πάπιες μέχρι και ορτύκι.

Οσο και αν προσπαθώ να θυμηθώ, δεν υπάρχει κανένας τύπος τσοκ, ο οποίος να μην έχει κατασκευαστεί στο παρελθόν και να μην έχει χρησιμοποιηθεί.
Οι σημερινοί κατασκευαστές όπλων δεν διακινδυνεύουν πλέον να λανσάρουν κάτι καινούριο, όπως έκαναν οι πρωτοπόροι εκείνοι εγγλέζοι κατασκευαστές, που καθένας τους τελειοποίησε μια ή περισσότερες εφευρέσεις, οι οποίες καθιέρωσαν τη φίρμα τους και την έκαναν διάσημη πέραν της κατασκευαστικής τελειότητας.

Οι σημερινοί κατασκευαστές ακολουθούν την πεπατημένη και δεν διακινδυνεύουν τίποτα καινούριο και άγνωστο στην αγορά. Η ρουτινιάρικη κατασκευή αφορά τα περισσότερα από τα όπλα που κυκλοφορούν στην αγορά, γι’ αυτό και όταν ρωτάνε τη γνώμη μου γι’ αυτά απαντώ μονολεκτικά με ένα… καλά είναι… για να μην δυσαρεστήσω τον κάτοχό τους, και προπαντός για να αποφύγω κάθε περαιτέρω συζήτηση. Κατά τη γνώμη μου, δεν θα ‘πρεπε να υπάρχει μαζική παραγωγή κυνηγετικών όπλων. Αντίθετα, θα ‘πρεπε καθένας κυνηγός να παραγγέλνει το όπλο του από τη φίρμα της αρεσκείας του, με τη βοήθεια και την υπόδειξή της, ανάλογα με το κυνήγι που θέλει να κάνει. Για παράδειγμα, βαρύ καρτεροντούφεκο για τους καρτεριτζήδες, ελαφρύ τουφέκι κυλινδρικό και λίγο τσοκαρισμένο για κείνους που περπατάνε πολύ για φερμαριστά πουλιά κ.ο.κ. Για μένα το τουφέκι είναι έργο τέχνης και πρέπει να ταιριάζει στα σωματικά και τα κυνηγετικά μέτρα του κατόχου του.

Δυστυχώς, όμως, σε ελάχιστες περιπτώσεις γίνεται αυτό. Βέβαια, αρκετοί φίλοι μου, γνώστες και αυτοί του κυνηγετικού όπλου ισχυρίζονται ότι η ρουτινιάρικη αυτή κατασκευή οφείλεται στο γεγονός ότι έχει ανακαλυφθεί και τελειοποιηθεί κάθε τι που αφορά το κυνηγετικό δίκαννο, ώστε δεν αξίζει κανείς να πρωτοπορήσει.

Αν όμως η σκέψη αυτή εφαρμοζόταν, τότε σίγουρα ακόμη θα κυνηγούσαμε με κοκκοροντούφεκα και με μαύρη μπαρούτη τυλιγμένοι μέσα σε σύννεφα μαύρου καπνού. Ετσι λοιπόν οι μοντερνισμοί και οι καινοτομίες μερικών φωτεινών μυαλών οδήγησαν στην κατασκευή του σημερινού δίκαννου. Ένα τέτοιο φωτεινό μυαλό ήταν ο Robert Churchill, ο οποίος δεν είναι γνωστός μόνο για την ομώνυμη φίρμα του, αλλά και ως ένας από τους καλύτερους σύμβουλους της Scotland Yard, της παντοδύναμης εγγλέζικης αστυνομίας, χάρις στις αποδεικτικές μαρτυρίες του οποίου διαλευκάνθηκαν πολλές δύσκολες υποθέσεις.

Μια από τις εφευρέσεις του είναι εκείνη που αφορά τη σκανδάλη της πολλαπλής επιλογής. Σύμφωνα με αυτή μπορούμε να τραβήξουμε με την πρώτη σκανδάλη δύο φορές συνεχώς και να πυροβολήσουμε και από τις δύο κάννες και το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με την πίσω σκανδάλη. Μετατρέπει δηλαδή το δισκάνδαλο όπλο σε μονοσκάνδαλο, ενώ συγχρόνως δεν χάνει το ευεργέτημα του δισκάνδαλου όπλου να ρίχνει πρώτη όποια κάννη επιλέγει ο κυνηγός.

Μια άλλη γνωστή καινοτομία του Churchill είναι το λανσάρισμα των κοντόκαννων όπλων. Τα κοντόκαννα όπλα, γνωστά σαν 25άρια, γιατί οι κάννες τους είχαν μήκος 25 ίντσες, δηλ. 63,5 εκ., δημιούργησαν μεγάλο σάλο στην εποχή τους και αντιφατικές γνώμες. Ακόμη κατηγορήθηκε ότι μ’ αυτά συνετέλεσε στην κουφαμάρα πολλών κυνηγών.
Βέβαια σήμερα το τελευταίο αυτό πρόβλημα λύνεται με τη χρήση προστατευτικών ωτοασπίδων. Τα κοντόκαννα όπλα ήταν πιο εύχρηστα, κι έτσι οι πωλήσεις του Churchill ανέβηκαν κατακόρυφα. Παρά ταύτα και για λόγους ιστορικής αλήθειας πρέπει να αναφέρω ότι ο Norman Clarke, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος δάσκαλος, που δίδαξε μάλιστα και στην κυνηγετική σχολή του Churchill στο Crayford της κομητείας Kent, ήταν πολύ διστακτικός στο να συστήνει τους νεοφώτιστους κυνηγούς τη χρήση κοντόκαννω όπλων παρόλη τη φιλία του με τον εφευρέτη τους. Ελεγε μάλιστα χαρακτηριστικά για τα κοντόκαννα: βρίσκεσαι μ’ αυτά πολύ γρήγορα πάνω στο στόχο σου, αλλά επίσης πολύ γρήγορα βρίσκεσαι κι εκτός στόχου. Μην ξεχνάμε ότι ο κάθε κατασκευαστής είχε τη γνώμη του.

Ο Purdey έλεγε ότι το μικρότερο ιδανικό μήκος κάννης για το κυνήγι είναι 68,5 εκ., ενώ ο ίδιος κατασκεύαζε και κάννες 66 εκατοστών. Ο Holland θεωρούσε σαν ιδανικό όριο το μήκος των 67,5 εκ., γι’ αυτό λανσάρισε το Royal Brevis. Οι πολέμιοι του Churchill τον κατηγόρησαν ότι τα όπλα του δεν ήταν ζυγισμένα. Παρά το γεγονός όμως ότι ο Churchill ήξερε τα μειονεκτήματα των κοντόκαννων όπλων προχωρούσε στην κατασκευή τους γιατί απλούστατα πουλούσε πολλά. Η πραγματικότητα όμως, κατά τη γνώμη μου είναι ότι τα κοντόκαννα όπλα όταν είναι σωστά ζυγισμένα, από καλό κατασκευαστή, υπερέχουν σε πολλά σημεία. Εν τούτοις για να ξαναγυρίσουμε στον Churchill, αυτός είχε τις δικές του θεωρίες περί σκοπεύσεως, οι οποίες με τα κοντόκαννα όπλα γινόντουσαν πραγματικότητα. Το κέντρο των θεωριών του ήταν η αναγκαία προσκόπευση, όταν πρόκειται για κινούμενο στόχο και κυρίως ο τρόπος που πρέπει να γίνεται η προσκόπευση αυτή. Το κοντόκαννο όπλο βοηθάει στο γρήγορο και σωστό σημάδεμα του στόχου, ενώ η αναγκαία προσκόπευση γίνεται αυτόματα. Η θεωρία καταπίπτει όταν πρόκειται για μακρινούς στόχους γιατί τότε αντί να κινείται ταχύτερα το όπλο για να πετύχει την αναγκαία προσκόπευση, κινείται βραδύτερα από την ταχύτητα που χρειάζεται, ενώ συγχρόνως το πουλί κινείται ταχύτερα. Πολλοί όμως διάσημοι σκοπευτές έδωσαν ακόμη μια πιο πιστευτή και διπλωματική εξήγηση, λέγοντας ότι το κοντόκαννο όπλο ταιριάζει και βοηθάει τους μικρόσωμους κυνηγούς γιατί μπορούν να το κουμαντάρουν και να το χρησιμοποιήσουν ευκολότερα. Αν αξιολογήσουμε την τελευταία αυτή φράση τότε επανερχόμαστε στη γνώμη μου και καταλαβαίνουμε γιατί είναι αναγκαίο το τουφέκι κάθε κυνηγού να γίνεται κατόπιν παραγγελίας και όχι να αγοράζεται από τη μαζική παραγωγή.