Η τουφεκιά στο μπεκατσίνι
κείμενο: Angela Galati-N. Φωτακόπουλος
πίνακες: Andrea Mazzoli
Το μπεκατσίνι θεωρείται από τα πιο δύσκολα υδρόβια πτηνά στη τουφεκιά, αφού μόνο η γνώση του τρόπου της πτήσης του, επιτρέπει στον κυνηγό να ξέρει ποια είναι η σωστή στιγμή για να πυροβολήσει. Σε αντίθετη περίπτωση, θα είναι πολλές οι χαμένες βολές χωρίς να προλάβει ο κυνηγός να στοχεύσει .
Είναι ένα πουλί μικρού μεγέθους που το περιβάλλον του είναι οι βάλτοι, τα έλη, τα λιβάδια με νερό, τα χωράφια με καλαμπόκι και σόγια, οι ορυζώνες, τα υγρά χωράφια. Όλα, μουσκεμένα από τη βροχή όπου το μπεκατσίνι με το ράμφος του, αναζητάει στο υπέδαφος σκουλήκια και προνύμφες. Η αναζήτηση για τη τροφή γίνεται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η χαρακτηριστική πτήση του είναι σε ζιγκ- ζαγκ με ταχείς κινήσεις. Εκτός της περιόδου αναπαραγωγής, το μπεκατσίνι μετακινείται σε σμήνη.
Πολλοί πιστεύουν ότι το μπεκατσίνι είναι ένα θήραμα για καλά εκπαιδευμένα σκυλιά και καλά τουφέκια.
Όταν σηκώνετε ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος «σαν φιλί», και σε λίγα δευτερόλεπτα είναι σε πλήρη ταχύτητα με μια αρχική πτήση σε ζιγκ- ζαγκ ξυστά από το έδαφος, για να πάει έπειτα κατευθείαν στον ουρανό μέχρι να εξαφανιστεί. Μετά κάνει μια μεγάλη κυκλική περιήγηση και επανεμφανίζεται βουτώντας κατακόρυφα στον τόπο όπου είχε ενοχληθεί.
Οι “κακές” συνήθειές του να είναι σε σμήνη προκαλούν στον κυνηγό πολλές δυσκολίες. Αν ξεσηκώσει απερίσκεπτα και συγχρόνως όλα τα πουλιά που υπάρχουν στην περιοχή, θα περιπλανιέται επί ώρες χωρίς να δει κανένα πουλί.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όταν σηκώνετε ένα σμήνος με μπεκατσίνια , το καθένα από αυτά για να ξεφύγει ακολουθεί τη δική του ανεξάρτητη πορεία και δεν ξεκινάνε ποτέ όλα την ίδια στιγμή, αλλά κατά διαστήματα, όπου υπάρχει πάντα κάποιο αργοπορημένο.
Για το μπεκατσίνι πρέπει να έχουμε λεπτομερή γνώση του εδάφους, να προχωράμε σιωπηλά και να θυμόμαστε πάντα ότι αυτό το πουλί όταν μπει σε συναγερμό δεν ποδαρώνει και δεν προσπαθεί να κρυφτεί στη βλάστηση, αλλά επιλέγει την απογείωση κόντρα στον άνεμο.
Για το λόγο αυτό είναι πάντα προτιμότερο να προχωράτε με τον άνεμο στην πλάτη, έτσι ώστε να αναγκάσετε το πουλί σε αναχωρήσεις που για το ίδιο δεν είναι ευνοϊκές και επομένως να σας οδηγήσουν σε πλάγιες βολές. Οι πορείες σε ζιγκ- ζαγκ είναι σε οριζόντιο επίπεδο, και προοπτικά γραμμικές, έτσι δεν περιπλέκουν περαιτέρω τη βολή.
Εκτός από τον άνεμο, πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στην ακοή του μπεκατσινιού. Ο άνεμος που έρχεται πίσω από την πλάτη αν και διευκολύνει τη βολή, μεταφέρει θορύβους προερχόμενους από των κυνηγό και το σκύλο προς την κατεύθυνση του θηράματος. Έτσι, εκτός από τον κυνηγό και ο σκύλος θα πρέπει να είναι σε θέση να επιτελέσει καλά την εργασία του κάνοντας το λιγότερο δυνατό θόρυβο.
Η καλύτερη προϋπόθεση για να τουφεκίσετε το μπεκατσίνι είναι να επωμίσετε με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα, χωρίς να περιμένετε το τέλος του ζιγκ – ζαγκ, αλλιώς το πουλί, θα βρεθεί εκτός βολής. Εάν η πρώτη βολή δεν πετύχει το στόχο, να περιμένετε σκυμμένοι να επιστρέψει το μπεκατσίνι.
Το μπεκατσίνι που επιστρέφει, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερη προσοχή. Θα πρέπει να σημαδέψετε, με ένα σημείο αναφοράς, την περιοχή της προσγείωσής του και στη συνέχεια, χωρίς να είσαστε πάρα πολύ βιαστικοί, να περιμένετε λίγο για να μπορέσει να ηρεμήσει και τότε θα προχωρήσετε σιγά, σιγά προς το σημείο της προσγείωσής του.
Η συμπεριφορά του από τη στιγμή του ξεπετάγματος μέχρι τη βολή μπορεί να συνοψιστεί σε τέσσερις φάσεις: την εκτίναξη, δηλαδή το ένα κλάσμα δευτερολέπτου που χρειάζεται το πουλί για να ανυψωθεί από το έδαφος 50-60 εκατοστά, όπου είναι αδύνατο να σκεφτούμε να ρίξουμε. Ακολουθεί έπειτα μια πολύ γρήγορη και ευθεία πτήση για 10-20 μέτρα και είναι αυτή η στιγμή που πρέπει να το τουφεκίσουμε.
Αν δεν τα καταφέρουμε, το μπεκατσίνι αρχίζει να πετάει πολύ γρήγορα σε ζιγκ – ζαγκ και τότε το μόνο εύκολο είναι να χάνουμε βολές.
Τελικά έρχεται και η τελευταία φάση όπου το πουλί ευθυγραμμίζει την πτήση του και τότε θα βρεθεί, αν όλα πάνε καλά, σε περίπου 70 με 100 μέτρα από τον κυνηγό. Αδύνατη η βολή!
Για το περπατητό κυνήγι συνιστάται μία καραμπίνα με το μεγαλύτερο τσοκάρισμα και κλασικά φυσίγγια 32 γραμμαρίων (34 το χειμώνα) με σκάγια Ν. 10, το ανώτερο 19. Μην ξεχνάτε ότι για να καταβληθεί το μπεκατσίνι αρκεί μόνο ένα σκάγι.
Σχετικά με το καταλληλότερο σκυλί, προτείνουμε το Επανιέλ Μπρετόν, επίμονο και αμείλικτο στην εργασία του.
Το μπεκατσίνι με δυο λόγια
Είναι μονογαμικό είδος. Η φωλιά τοποθετείται σε κοιλότητες του εδάφους, καλά κρυμμένη, όπου το θηλυκό εναποθέτει 3-4 αυγά που κλωσάει για περίπου 20 μέρες. Μετά την εκκόλαψη οι νεοσσοί αφήνουν τη φωλιά και μετά από 15 μέρες είναι σε θέση να πετάξουν.
Το μπεκατσίνι διατρέχει μια μεγάλη ζώνη αποδημίας που ξεκινάει από την Ευρασία έως στην Αγγλία, περιλαμβάνοντας όλη την ηπειρωτική Ευρώπη, τη Σιβηρία και τη Βόρεια Αφρική.
Είναι ένα μεταναστευτικό πτηνό που ξεχειμωνιάζει στη Νότια Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική φτάνοντας, κατά μήκος του ποταμού Νείλου, έως την ζώνη του Ισημερινού, και από τις Αζόρες μέχρι την Ινδία!
Η πτήση του κατά τη διάρκεια της περιόδου αποδημίας γίνεται συνήθως τη νύχτα (βάση στοιχείων που έχουμε με την τοποθέτηση των δαχτυλιών), και διαπιστώθηκε επίσης ότι οι μετακινήσεις το φθινόπωρο γίνονται από βόρειο-ανατολικά προς τα νότια-δυτικά. Η μεταναστευτική πτήση διαφέρει από άτομο σε άτομο, επειδή πολλά πουλιά υπήρξαν σε θέση να διανύσουν 600 χιλιόμετρα σε δύο ημέρες, ενώ άλλα είχαν διασχίσει πολύ μικρότερες αποστάσεις.
