Κυνήγι με έναν, δύο ή περισσότερους Ιχνηλάτες;

κείμενο-φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Αν έχεις την τύχη και διαθέτεις έναν ιχνηλάτη που κάνει …όλες τις δουλειές τότε μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό. Επειδή όμως σπάνια συμβαίνει ένας ιχνηλάτης να είναι άσσος στην έρευνα, στο ξεφώλιασμα και στην καταδίωξη, δηλαδή αποτελεσματικός σε όλα, οι περισσότεροι κυνηγοί συνήθως κυνηγούν με δυο ή περισσότερους σκύλους που αλληλοσυμπληρώνονται.

Όμως δεν συνεργάζονται πάντα οι σκύλοι μεταξύ τους, και πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι αρνητικό. Το κυνήγι με ζευγάρι σκύλων είναι μια υπόθεση που θέλει τον χρόνο του και τη σταδιακή προσαρμογή στη συνύπαρξη και τη συνεργασία. Απαραίτητη προϋπόθεση πριν δουλέψει ένας σκύλος σε «ζευγάρι», είναι να έχει δουλέψει μόνος του, ώστε να παίρνει εμπειρίες και πρωτοβουλίες.

Έτσι, όταν θα έρθει η ώρα να βγει στο κυνήγι με κάποιον άλλο μαζί, να έχει ήδη αναπτυγμένη τη δική του προσωπικότητα… Διαφορετικά θα καταλήξει… ουραγός και ακολουθητής του κυρίαρχου σκύλου. Στο «ζευγάρι» τα σκυλιά πρέπει να είναι παρόμοιας ικανότητας, ώστε να υπάρχει όχι μόνο ισορροπία ανάμεσα στους δύο σκύλους αλλά και ίσο ενδιαφέρον του κυνηγού για τους δυο σκύλους. Διαφορετικά -αν ο ένας μόνο σκύλος είναι ικανός- το ενδιαφέρον και η προσοχή του κυνηγού θα είναι μονομερής, με αποτέλεσμα ο υποδεέστερος σκύλος να περιπέσει σε… δυσμένεια και σε αδιαφορία, που σταδιακά θα οδηγήσει σε προβλήματα.

Η εργασία των ιχνηλατών είναι τελείως διαφορετική από αυτήν των σκύλων φέρμας… Λίγοι είναι οι σκύλοι που τα καταφέρνουν καλά σε όλα (ιχνηλασία, ξεφώλιασμα, καταδίωξη). Οι περισσότεροι ιχνηλάτες έχουν κάποια ειδικότητα υπερτερώντας σε κάποιον τομέα. Έχουμε δει σκύλους χαρισματικούς που βρίσκονται δίπλα στον λαγό, αλλά δεν μπορούν με τίποτα να τον ξεσηκώσουν. Αντίθετα, για κάποια άλλα …σαΐνια είναι πανεύκολο το ξεφώλιασμα, όμως μπορεί να υστερούν στην ακολουθία των ιχνών. Όπως καταλαβαίνετε, η αλληλοϋποστήριξη και το ταίριασμα των δύο εργασιών είναι μονόδρομος. Όπως μονόδρομος μπορεί να είναι η προσθήκη στην ομάδα ενός ακόμα σκύλου που θα είναι ικανός στην καταδίωξη, για να πάρει τη σκυτάλη όταν θα έρθει η ώρα της δικής του δουλειάς. Γι’ αυτό και βλέπουμε πολλούς λαγοκυνηγούς ή γουρουνάδες να μεταφέρουν μαζί τους ένα κοπάδι σκύλους.

Η συνεργασία της αγέλης

Στους αγώνες με αγέλες ιχνηλατών, πέντε έξι σκύλοι ξαμολιούνται στα λιβάδια και πιάνουν δουλειά. Ο ικανότερος στην έρευνα βρίσκει πρώτος την άκρη του νήματος των ιχνών. Ο ίδιος ή κάποιος άλλος βρίσκει τη σωστή κατεύθυνση (είναι συνηθισμένο το λάθος της ανάποδης ακολουθίας των ιχνών), και ακολουθεί η ιχνηλασία που οδηγεί στο γιατάκι. Η αγέλη περιφέρεται κλαφουνίζοντας χωρίς να μπορεί να σηκώσει τον λαγό, μέχρι που ο έχων την ειδικότητα του ξεφωλιαστή εντοπίζει τον λαγό και τον ξεπετάει. Εκεί αρχίζει και η καταδίωξη που μπορεί να κρατήσει ακόμα και ώρες. Σε αυτή τη φάση πρωτοβουλία έχει ο σκύλος με την ειδικότητα -και την ικανότητα- στην καταδίωξη, ο οποίος και θα ηγηθεί της αγέλης που ακολουθεί τον δραπέτη. Όπως και να έχει, η εργασία ενός «ζευγαριού» ή καλύτερα μιας αγέλης ιχνηλατών που συνεργάζονται αρμονικά είναι μια πραγματική απόλαυση.>Ολοι θυμόμαστε κάποιον σκύλο του παρελθόντος που μας έρχεται στη μνήμη για τα κατορθώματά του. Ποτέ όμως δεν θυμόμαστε ένα ζευγάρι σκύλων. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως είναι τελικά ένα μύθος ότι με ένα ζευγάρι σκύλων το αποτέλεσμα και το θέαμα είναι καλύτερα από ό,τι με έναν μόνο σκύλο; Ισως να συμβαίνει και αυτό. Ακόμα και εγώ που λατρεύω το κυνήγι και τους… αγώνες με ζευγάρια σκύλων θυμάμαι μόνο μεμονωμένους σκύλους και ποτέ δύο μαζί.

Και όμως, μένω εκστατικός στο θέαμα που δίνουν τα… δίδυμα. Είτε πρόκειται για δυο ομοιόμορφoους Ελληνικούς Ιχνηλάτες είτε πρόκειται για Σεγκούτζι ή Γιούρα..

Το χάρισμα ενός “Tρελού” Ελληνικού Ιχνηλάτη

Ήταν ένας εξαιρετικός σκύλος. Τα έκανε όλα μόνος του. Τον έλεγαν «Τρελό» και τον γνώρισα πριν από μερικά χρόνια σε ένα κυνήγι αγριόχοιρου στην Πελοπόννησο. Η γουρουνοπαρέα του Ντάβαρη είχε κάμποσους σκύλους, αλλά τους κράτησε δεμένους στα φορτηγάκια. Οι παγανιστές ξεκίνησαν το κυνήγι με τον «Τρελό» δεμένο στο λουρί. Όταν έφτασαν στο σωστό σημείο τον αμόλησαν. Και αυτός τα έκανε όλα μόνος του. Έψαξε, «έκοψε» τα ίχνη και άρχισε να τα ακολουθεί. Βρήκε τον μονιά και του όρμησε. Τον καταδίωξε για πολλή ώρα μέσα στη χαράδρα, μέχρι που τον έσπρωξε να βγει ψηλότερα και να περάσει μετά από ώρα μέσα από τα καρτέρια. Τα τουφέκια δεν κατάφεραν να σταματήσουν το καπρί που χάθηκε μέσα στο πυκνό, αλλά με κάποιες σταγόνες από αίμα έδειχναν ότι λαβώθηκε έστω και ελαφρά.. Ένα-δυο λεπτά αργότερα εμφανίστηκε λαχανιασμένος και ο «Τρελός» ακολουθώντας τα ίχνη και κλαφουνίζοντας… Χάθηκε και αυτός μέσα στο πυκνό πίσω από τον φυγά αλλά… δεν ξαναγύρισε. Τον βρήκαν αργά το απόγευμα να ψάχνει απέναντι στο άλλο βουνό…

Ήταν ένα χαρισματικός σκύλος που τα έκανε όλα μόνος του. Οι άλλοι σκύλοι τον ενοχλούσαν και τον δυσκόλευαν στη δουλειά του. Γι’ αυτό και η παρέα τον χρησιμοποιούσε μόνο του. Ηταν μια αγέλη από μόνος του. Όταν είχε… ρεπό, αναλάμβανε δουλειά η υπόλοιπη αγέλη που αποτελείτο από 5-6 σκύλους, οι οποίοι έκαναν την ίδια δουλειά που έκανε ολομόναχος ο «Τρελός»!