Published on 5 Μαΐου, 2018 | by Kynoclub

Κύθνος: Όμορφη, «εύκολη» και πολλά υποσχόμενη για σύντομες εξορμήσεις…

κείμενο-Φώτο: Ν. Φωτακόπουλος

Αν αγνοήσουμε την Τζια, η Κύθνος είναι το πιο κοντινό κυκλαδονήσι από τα λιμάνια του Λαυρίου και του Πειραιά. Δυο τσιγάρα δρόμος ή μιάμιση ώρα, στην περίπτωση που επιλέξετε να πάτε μέσω Λαυρίου και ένα τρίωρο, αν επιλέξετε ως αφετηρία τον Πειραιά.

Η άλλη ονομασία του νησιού, των 99 τετραγωνικών χιλιομέτρων και των 1.700 μόνιμων κατοίκων, είναι «Θερμιά» και την έχει πάρει από τις θερμές ιαματικές πηγές που βρίσκονται στον οικισμό Λουτρά. Στα Λουτρά, λοιπόν, θα έχετε την ευκαιρία για ένα τζαμπατζίδικο spa στις πηγές που χύνονται στην θάλασσα. Προσοχή, όμως, γιατί το ιαματικό νερό είναι ολίγον τι ζεματιστό πριν έρθει σε επαφή με το θαλασσινό και γίνει υποφερτό -και επιθυμητό.

Αν όμως θέλετε πιο πολιτισμένα πράγματα σε μπανιέρα με ντουζιέρες, σαμπουάν, πετσέτες, σέρβις και όλα τα σχετικά που προσφέρουν τα στεγασμένα υδροθεραπευτήρια, τότε το κτήριο που κατασκευάστηκε περίπου το 1830 επί Οθωνος και Αμαλίας- πριν γίνουν σταυροδρόμι ήταν βασιλικό ζεύγος- θα σας φανεί ιδιαίτερα πολυτελές και φιλόξενο.

Μια αμμουδιά χωρίς κόσμο

Πολλές οι επιλογές, αλλά επιβεβλημένη η επίσκεψη στην Κολώνα, όπου μια στενή λωρίδα αμμώδους ξηράς ενώνει την Κύθνο με το νησάκι του Αγίου Λουκά. Όπως μπορείτε και στις φωτογραφίες η φύση είχε μεγάλα κέφια, όταν φιλοτεχνούσε το νησί

Άλλες παραλίες που θα πρέπει να επισκεφτείτε είναι η Επισκοπή, η Απόκρουση, η Μεγάλη Άμμος, η Αγία Ειρήνη, όπως και η Κανάλα όπου βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας που είναι προστάτης του νησιού και ένα από τα πιο δυνατά… brand name της ορθοδοξίας. Αν σας μείνει χρόνος πεταχτείτε και μέχρι τη Φυκιάδα, την Πετρούσα και τη Φλαμπουριά και αν δεν προλάβετε, σημειώστε αυτές τις παραλίες για το επόμενο Σαββατοκύριακο. Είπαμε, δυο τσιγάρα δρόμος είναι το νησί…

Κάπου να ξαποστάσω…..

Ο Μέριχας είναι το λιμάνι του νησιού και δικαιολογημένα η γραφικότητα βρίσκεται σε μέτρια επίπεδα σε σχέση με τη Χώρα και την Δρυοπίδα, που είναι τα άλλα δύο «αστικά» κέντρα του νησιού. Στον Μέριχα λοιπόν θα βρείτε όσα χρειάζεστε για… τζέρτζελο. Ταβέρνες, μπαρ, καφέ, κόσμο, σκαφάτους κ.λπ.

Λίγο υποτονικά αυτή την εποχή, αλλά με πιο σίγουρες επιλογές. Μια καλή σκέψη είναι η παρατήρηση των ντόπιων που λογικό είναι να ξέρουν κάτι περισσότερο γύρω από καλό φαγητό και διασκέδαση. Πιάστε τους αγκαζέ και εκμαιεύστε οποιαδήποτε πληροφορία για το πού αξίζει τον κόπο να ξοδέψετε τα πολύτιμα χρήματά και τον ακόμα πολυτιμότερο χρόνο σας.

Η Χώρα (Μεσαριά) είναι πολύ γραφική με τα χαρακτηριστικά κυκλαδίτικα χρώματα, το άσπρο και το γαλάζιο. Εκκλησιές, πλατείες, σοκάκια, ασβέστης, χρωματιστά παραθυρόφυλλα και πόρτες και όρεξη να έχεις για βόλτες. Εδώ θα βρεις όλα τα απαραίτητα σε μία τουλάχιστον εκδοχή, ενώ γεωγραφικά είναι κι ένας καλός μέσος όρος για όσους θέλουν μια σταθερή βάση για εξορμήσεις προς το υπόλοιπο νησί.

Δώδεκα χιλιόμετρα νοτιότερα βρίσκεται η αθέατη από την θάλασσα Δρυοπίδα, που έχει περίπου 500 κατοίκους. Με την εξαιρετική παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κεραμόσκεπων σπιτιών της και με πολλές εκκλησιές προσφέρεται για ήσυχη διαμονή. Το όνομά της η Δρυοπίδα, σύμφωνα με την παράδοση, το πήρε από τους Δρύοπες, τους πρώτους κατοίκους του νησιού. Αξιοσημείωτο είναι το ότι πρόκειται για τον οικισμό με την χαμηλότερη τουριστική ανάπτυξη παρά την ύπαρξη δύο μουσείων (Λαογραφικό και Βυζαντινό).

Έχω μια λιγούρα….

Οι επιλογές πολλές. Αν δεν θέλετε να (ξανά)ακούσετε για χοιρινή μπριζόλα και θέλετε να δοκιμάσετε και κάτι άλλο, τότε έχετε πολλές επιλογές. Από μεζεκλίκια και κοψίδια στη Χώρα και την Δρυοπίδα μέχρι ψιλό και μεγαλύτερο ψαράκι στις πολλές ψαροταβέρνες που θα βρείτε στις παραλίες του νησιού και ειδικά σε αυτές που παραμένουν ανοικτές και το προχωρημένο φθινόπωρο.

Μην ξεχάσετε να παραγγείλετε ντόπια κοπανιστή και σφουγκάτα (ένα είδος τυροκροκέτας), που είναι τοπικές νοστιμιές. Πολύ καλή και με ωραίο ντεκόρ είναι η ταβέρνα «ΑΡΙΑ» του Κώστα Σούμα στον οικισμό-όρμο της Αγία Ειρήνης, αν και τα ψάρια της είναι αλμυρούτσικα (στην τιμή). Για κοψίδια προτιμήστε τον «Κούτσικο» και την ΄΄Κατερίνα΄΄ λίγο έξω από τα Λουτρά και μην ξεχάσετε δοκιμάστε οπωσδήποτε ντόπιο κοκκινιστό κατσικάκι.

Πω, πω ψάρια!

Το νησί είναι περικυκλωμένο από συναγρίδες, ροφούς και στήρες, οπότε από τα πνευμόνια και το ψαροτούφεκό σας εξαρτώνται τα υπόλοιπα. Για τους σκαφάτους, στα ανοιχτά περιδιαβαίνουν και περιμένουν ξιφίες και τόνοι. Όσο για χταπόδια και αστακούς ετοιμάστε ουζάκι και βάλτε τα μακαρόνια να βράζουν.

Θα δέσετε το σκάφος είτε στον Μέριχα είτε στα Λουτρά, αν θέλετε να βλέπετε και να σας βλέπουν, ενώ αν προτιμάτε μοναξιές σε απόμερους ορμίσκους, δεν έχετε παρά να διαλέξετε από τις δεκάδες που σας περιμένουν.

Και κυνηγότοπος!

. Οι πέρδικες, αν πάει καλά η αναπαραγωγική περίοδος μπορεί να βρίσκονται σε ικανοποιητικότατο επίπεδο αν και δέχονται μεγάλοι πίεση από …γλάρους την εποχή της εκκόλαψης. Τα πρώτα Σαββατοκύριακα του Οκτωβρίου δημιουργείται συνωστισμός από κυνηγούς που έρχονται από Αττική και Σύρο. Τα περασματιάρικα ορτύκια είναι μια καλή επιλογή για όσους έχουν υπομονή να τα ψάχνουν καθημερινά το πρώτο μισό του Οκτώβρη ενώ τα τρυγόνια είναι σπανιότερα με 2-3 καλούτσικα περάσματα το πρώτο εικοσαήμερο του Σεπτέμβρη. Όταν χιονίσει στην Εύβοια θα έρθουν μπεκάτσες και τσίχλες. Οι λαγοί είναι ελάχιστοι και σπάνιοι…

Θα τα φάω μέχρι φράγκο…

Αν πλησιάζει η ώρα της επιστροφής και νιώθετε το πορτοφόλι σας, βαρύ μην το σκέφτεστε. Υπάρχουν λύσεις και προτάσεις για να σας φύγει από τη μια το βάρος που νιώθετε και από την άλλη για να μην γυρίσετε με άδεια τα χέρια στο σπίτι. Φορτωθείτε ντόπιο κρέας (ολόκληρο κατσίκι), μέλι, αμυγδαλωτά και ζωγραφισμένα κεραμικά από τον Σταμάτη Βιτάλη στην Δρυοπίδα και τον Μέριχα. Όσο για τα τεράστια διακοσμητικά (;) όστρακα, κάνουν μπαμ ότι προέρχονται από τον Ινδικό Ωκεανό…

Τι μας αρέσει και δεν μας αρεσει

Μας αρέσει ο Μάιος και ο Οκτώβρης επειδή λείπουν μερικές χιλιάδες ανταγωνιστικοί τουρίστες κι έτσι θα έχουμε την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση από «δωματιάρχες», εστιάτορες, ταξιτζήδες, μπακάληδες που θα μας είχαν… μη βρέξει και μη στάξει! Όσο για τις παραλίες έμοιαζαν απέραντες και… ιδιωτικές! Δεν μας αρέσουν τα παρατημένα σαράβαλα, όπως και τα μπάζα- σκουπίδια σε πολλά σημεία του νησιού. Ίσως ο δήμαρχος πρέπει να τραβάει κάποια… αυτιά. Όμως ποτέ δεν είναι αργά για να το κάνει… Όσο για τα (ελάχιστα) ανάγωγα γκαρσόνια είναι διαπιστωμένο ότι βρίσκουν και τα κάνουν. Απλά σηκώνεσαι και φεύγεις και πας στο απέναντι μαγαζί που σέβεται την …δραχμούλα σου. Αυτό που όμως μας εξοργίζει είναι το ΄΄παστούρωμα΄΄. Δηλαδή η κακιά και βάρβαρη συνήθεια ορισμένων ντόπιων να δένουν τα πόδια των ζώων μεταξύ τους ώστε να μην μπορούν να απομακρυνθούν. Πραγματικό μαρτύριο που συνιστά κακοποίηση που διώκεται και ποινικά…