Published on 11 Ιουνίου, 2015 | by Kynoclub

Σύρος, το νησί των κυνηγών!

κείμενο-Φώτο: : Ν. Φωτακόπουλος

Σημειώσεις από μια επίσκεψη που έγινε το 2008. ..

– Είναι αλήθεια πώς τους Συριανούς κυνηγούς τους περιβάλει ένας μύθος που τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους συναδέλφους τους της υπόλοιπής Ελλάδος. . Ιδιαίτερα παθιασμένοι , αν και στριμωγμένοι σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα, «ακούγονται» κατά αναλογία πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τοπική κυνηγετική κοινότητα της υπόλοιπης χώρας. Χαρακτηριστικό είναι πώς ο Κυνηγετικός Σύλλογος Σύρου είναι ο παλαιότερος της Ελλάδος πατρίδας μας και ιδρύθηκε το 1983 (!), δηλαδή την εποχή που ακόμα δεν υπήρχαν καν λόγοι κυνηγετικού συνδικαλισμού. Ηταν μια εποχή που η πατρίδα μας ήταν η μισή σε μέγεθος, σε σχέση με την σημερινή, και οι προτεραιότητες ήταν προφανώς άλλες..

Η Σύρος έχει έκταση 84 τ. χλμ και 1.000 περίπου κυνηγούς. Αν κάνουμε την διαίρεση μας προκύπτει ένα …στριμωξίδι άνευ προηγουμένου. Αναλογούν 84 κυνηγοί ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, ενώ στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα αν συνυπολογίσουμε τους οικισμούς, τις κατοικημένες περιοχές, το καταφύγιο θηραμάτων και τις …βίλες που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε κάθε πλαγιά σε κάθε βουνοκορφή και σε κάθε ακρογιάλι… Λογικό είναι λοιπόν μέρος αυτής της κυνηγετικής πίεσης να διοχετεύεται στα γύρω νησιά, ενώ δεν είναι λίγοι οι Συριανοί που κάνουν πολυήμερες εξορμήσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και στις βαλκανικές χώρες.

– Παρά το …στριμωξίδι τα μέλη της διοίκησης του Κυνηγετικού Συλλόγου ανησυχούν για το δημογραφικό πρόβλημα και την πτωτική τάση που παρουσιάζουν οι εκδόσεις των αδειών. «Είμαστε περίπου 1200 κυνηγοί στο νησί. Στην πραγματικότητα οι άδειες που εκδίδονται είναι περίπου 900 μια και επηρεάζονται από τα …μπάρκα των ναυτικών αλλά και από άλλες συγκυρίες. Η τάση όμως είναι αναμφίβολα πτωτική». », μας είχε πει σε παλιότερη επίσκεψη μας ο τότε Γ. Γραμματέας Κώστας . Καλούδης ένας ακούραστος εργάτης του κυνηγίου

-Και αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Σύλλογος και οι κυνηγοί της Σύρου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η εκτεταμένη δόμηση και το ‘’real estate’’, που χρόνο με το χρόνο αλιώνει την φυσιογνωμία του νησιού και καταστρέφει τους βιότοπους. Και έχουν δίκιο…

Η μουσική γεωγραφία του Βαμβακάρη

Ήξερα το νησί και τα τοπωνύμια του μέσα από την «μουσική γεωγραφία» του Μάρκου Βαμβακάρη. Κάθε φορά που άκουγα την «Φραγκοσυριανή» επισκεπτόμουν νοερά Φοινικά- Παρακοπή, Γαλισσά και Ντελαγκράτσια. Όταν όμως ο πρόεδρος Κώστας Βαμβακούσης και ο γραμματέα Κώστας Καλούδης με ξενάγησαν σε αυτά τα μέρη αλλά και σε ολόκληρο το νησί, κατάλαβα την αγωνία τους για όσα συμβαίνουν και πρόκειται να συμβούν. Και οι πιο ψηλές κορφές, πέρα από τις ακρογιαλιές, παραδίδονται στο βωμό του κέρδους και της ματαιοδοξίας του κύρους που προσδίδει η απόκτησης μιας κυκλαδίτικης βίλας ή μεζονέτας. Δεν μπορώ να μιλήσω για αυθαιρεσίες, καθώς δεν κατέχω την πολεοδομική γνώση, αλλά σίγουρα μπορώ να μιλήσω για νομιμοφανείς περιπτώσεις κάποιων οικοδομών… οι οποίες βγάζουν μάτι(α). Όπως και να ‘χει συνυπογράφω την ανησυχία και την αγωνία των κυνηγών της Σύρου μπροστά στην επέλαση της μπουλντόζας, και νομίζω πώς όσο υπάρχει ακόμα χρόνος θα πρέπει και οι ανώτερες κυνηγετικές οργανώσεις να προστρέξουν στην προσπάθεια αποτροπής της καταστροφής που συντελείται.. Βέβαια αυτό το πρόβλημα είναι γενικότερο στις Κυκλάδες (και όχι μόνο) αλλά κάθε βοήθεια και προσπάθεια στην προάσπιση του περιβάλλοντος είναι ευπρόσδεκτη…

Ιδιόκτητα γραφεία

Τα ιδιόκτητα (!) γραφεία του Κυνηγετικού Συλλόγου βρίσκονται στο πιο κεντρικό σημείο και στον πλέον εμπορικό δρόμο της Ερμούπολης. Είναι εκ των πραγμάτων μια διαρκής υπενθύμιση της κυνηγετικής παράδοσης του νησιού. Δεν είναι όμως μόνο θέμα παράδοσης. Η παρέμβαση και η συνεισφορά στο τοπικό γίγνεσθαι κάνει τον Κυνηγετικό Σύλλογο ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας του νησιού. Περιβαντολογικές εκδηλώσεις, αιμοδοσίες, έρανοι, δωρεές, δενδροφυτευσεις κ.λ.π., κατατάσσουν τους κυνηγούς του νησιού και τον Σύλλογό τους στην κατηγορία των ενεργών πολιτών, που συμμετέχουν, που προσφέρουν και που αγωνίζονται για να παραδώσουν στις επόμενες γενιές ένα καλύτερο περιβάλλον…

Το εκτροφείο θηραμάτων έχει κατασκευαστεί πριν από 37 χρόνια και βρίσκεται στον Μακρύ Γιαλό σε ιδιόκτητη έκταση 8 στρεμμάτων κοντά στη θάλασσα. Παράγει κάθε χρόνο εκατοντάδες πέρδικες που απελευθερώνονται στη Σύρο και όχι μόνο. Ιδιαίτερη εντύπωση μας είχαν κάνει τα άγρια στελέχη πέρδικας τσούκαρ που προέρχονται από την Κύθνο, και από τα οποία- όπως έλπιζαν οι διοικούντες- να εγκαταστήσουν μόνιμα σε «άγονες» περιοχές. Φυσικά όλη η προσπάθεια γίνεται με προσωπική δουλειά των μελών της διοίκησης και εθελοντών που περνάνε εκεί ατέλειωτες ώρες, φροντίζοντας τα πουλιά, τις κλωσομηχανές, αλλά και το χώρο γενικότερα.

Τα ΄΄Συριανά΄΄ σκυλιά …

Ίσως οι παλιότεροι να έχουν ακούσει για το «Συριανό» σκυλί που εθεωρείτο ξεχωριστή ράτσα. Κάποτε ήταν πολύ διαδεδομένα ως …μύθος σε ολόκληρη την Ελλάδα, και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έψαχναν να αποκτήσουν ένα τέτοιο σκύλο. Η αλήθεια όμως είναι πώς ουδέποτε υπήρξε, στην πραγματικότητα, τέτοια φυλή με σταθεροποιημένα χαρακτηριστικά. Η αιτία της κατασκευής του μύθου ήταν οι αφθονία των μιγάδων που προέκυπταν από τα ζευγαρώματα των καθαρόαιμων (κυρίως πόιντερ) που έφερναν από τα ταξίδια τους οι Συριανοί ναυτικοί. Εκείνη την εποχή που υπόλοιπη Ελλάδα ήταν ακόμα σκλαβωμένη και προφανώς αδιάφορη κυνηγετικά, ειδικά για τους σκύλους φέρμας. Αυτά λοιπόν τα σκυλιά αναπαράγονταν δημιουργώντας έναν τύπο πουλόσκυλου που ήταν σπάνιος και περιζήτητος στην ηπειρωτική Ελλάδα, η οποία ήξερε μόνο τα «γκέκικα». Οι Συριανοί ναυτικοί τα μετέφεραν στον Πειραιά αλλά και αλλού, οπότε σιγα-σιγά δημιουργήθηκε ο μύθος των συριανών σκυλιών που το χαρακτηριστικό τους ήταν ότι …φερμάριζαν!