Published on 12 Απριλίου, 2019 | by Kynoclub

Λεϊσμανίαση και συμπτώματα

Η Λεϊσμανίαση είναι ο ιατρικός όρος που χρησιμοποιείται για τη νόσo από το πρωτόζωο-παράσιτο Leishmania και μπορεί να χαρακτηριστεί από δύο τύπους ασθενειών στους σκύλους: τη δερματική νόσο και την κοιλιακή νόσο, η οποία είναι γνωστή ως μαύρος πυρετός και είναι και η πιο σοβαρή μορφή Λεϊσμανίασης.

Η μόλυνση μεταδίδεται από σκνίπες, οι οποίες αφήνουν τα παράσιτα στο δέρμα του ξενιστή (του σκύλου). Η περίοδος επώασης από τη μόλυνση μέχρι την εκδήλωση συμπτωμάτων κυμαίνεται μεταξύ ενός μηνός έως και πολλών ετών. Στους σκύλους εξαπλώνεται σε όλο το σώμα και στα περισσότερα όργανα. Η νεφρική ανεπάρκεια είναι η πιο κοινή αιτία θανάτου, και σχεδόν όλα τα μολυσμένα σκυλιά εκδηλώνουν κοιλιακή νόσο. Περίπου το 90 τοις εκατό των μολυσμένων σκύλων θα έχει συμπτώματα και στο δέρμα. Δεν υπάρχει ηλικία, φύλο, φυλή ή προτίμηση, ωστόσο οι αρσενικοί σκύλοι είναι πιο πιθανό να προσβληθούν από κοιλιακή νόσο. Συμπτώματα και Τύποι

Υπάρχουν δύο τύποι Λεϊσμανίασης όπως είπαμε: η σπλαχνική και η δερματική. Κάθε τύπος επηρεάζει διαφορετικά μέρη του σώματος του σκύλου.

Η σπλαγχνική προσβάλλει τα όργανα της κοιλιακής κοιλότητας και έχει τα εξής συμπτώματα:

Σοβαρή απώλεια βάρους
Απώλεια της όρεξης (ανορεξία)
Διάρροια
Πισσώδη κόπρανα (λιγότερο συχνά)
Εμετό
Αιμορραγία από τη μύτη
Δυσκολία στην Άσκηση

Η δερματική επηρεάζει το δέρμα και έχει τα εξής συμπτώματα:

Υπερκεράτωση – υπερβολική επιδερμική απολέπιση με πάχυνση, αποχρωματισμό (απώλεια του χρώματος του δέρματος) και σκάσιμο του ρύγχους και των πατουσών
Αλωπεκία – ξηρό, εύθραυστο τρίχωμα με συμμετρική απώλεια μαλλιών
Οζίδια που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του δέρματος
Ενδοδερμικά οζίδια και έλκη
Ασυνήθιστα μακρά ή εύθραυστα νύχια (σπάνια)

Θεραπεία

Όσο αφήνουμε το ζώο μας να νοσεί χωρίς να του χορηγούμε θεραπεία τόσο σοβαρεύουν τα συμπτώματα, με τελικό αποτέλεσμα το θάνατο. Η θεραπεία και η διάρκειά της, είναι εξειδικευμένες, και εξαρτώνται κάθε φορά από τον δείκτη αντισωμάτων του ζώου και από τα συμπτώματα που έχει εμφανίσει.

Η θεραπεία συνήθως δεν αποσκοπεί στην απόλυτη εξαφάνιση των παράσιτων από το σώμα του σκύλου, καθώς αυτό είναι μάλλον αδύνατο, αλλά περισσότερο στην καταστολή και στην δραστική μείωση του αριθμού τους, ώστε αυτά να μην είναι ικανά να επωαστούν και να πολλαπλασιαστούν. Παρόλα αυτά, άπαξ και ο σκύλος μας μολυνθεί μια φορά με καλαζάρ, ακόμα και αν η θεραπεία του θεωρηθεί επιτυχής, είναι πολύ πιο επιρρεπής στο να υποτροπιάσει, ή και να νοσήσει εκ νέου. Γι’ αυτό κρίνεται απαραίτητο μετά την θεραπεία του καλαζάρ να υποβάλουμε τον σκύλο μας σε απαραίτητες προληπτικές αιματολογικές εξετάσεις, τουλάχιστον κάθε εξάμηνο, ώστε να ελέγχουμε τον δείκτη των αντισωμάτων του και να μπορούμε να επέμβουμε άμεσα και πάλι με θεραπεία, σε περίπτωση που αυτός είναι και πάλι αυξημένος.

Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία για τη Λεϊσμανίαση, αλλά η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί με μεγάλη επιτυχία με απλή φαρμακευτική αγωγή και τα σκυλιά μπορούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Όσο νωρίτερα αντιμετωπιστεί η μόλυνση, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα ελέγχου της. Μετά την θεραπεία, τα κλινικά συμπτώματα μπορεί να παρουσιάσουν ύφεση, αλλά ο σκύλος πιθανώς θα είναι μολυσμένος εφ’ όρου ζωής και μπορεί να υποτροπιάσει. Οι σκύλοι θα πρέπει τρέφονται καλά και να αποπαρασιτώνονται συχνά προκειμένου να μειωθεί η καταπόνηση του ανοσοποιητικού τους. Όσο πιο υγιής είναι ο σκύλος, τόσο πιο μικρή η πιθανότητα υποτροπής.

Τι μέτρα μπορώ να πάρω για να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος μόλυνσης;

Ο καλύτερος τρόπος για να προστατέψουμε το ζώο μας από το καλαζάρ, είναι η πρόληψη.

Αν ζείτε σε περιοχή υψηλού κινδύνου, θα πρέπει να κάνετε τακτικά ελέγχους για το αίμα, ώστε αν μολυνθεί ο σκύλος σας να μην εξαπλωθεί η μόλυνση.

Η υγεία του σκύλου σας πρέπει να διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, καθώς η μειωμένη ανοσολογική απόκριση αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα μόλυνσης.

Γι’ αυτό καλό είναι να λαμβάνουμε τα παρακάτω μέτρα:

Χορήγηση εντομοαπωθητικής αμπούλας στο σβέρκο του σκύλου μας, μια φορά τον μήνα
τοποθέτηση αντιπαρασιτικού κολάρου, ειδικά από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, όπου οι σκνίπες βρίσκονται σε έξαρση
ο σκύλος να βρίσκεται και να κοιμάται μέσα στο σπίτι το βράδυ, και όχι σε υπαίθριο χώρο, διότι από το σούρουπο μέχρι την αυγή η σκνίπα είναι ενεργή, και τότε τσιμπάει τα περισσότερα ζώα
αν ο σκύλος βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο, καλό είναι να προστατεύουμε τον χώρο που κοιμάται με μια σίτα, ώστε να μην μπορούν να περάσουν μέσα οι σκνίπες
να μην βγάζουμε βραδινή βόλτα τον σκύλο μας ειδικά το καλοκαίρι, τις ώρες που δρουν συνήθως οι σκνίπες
τέλος, πρόσφατα κυκλοφόρησε και εμβόλιο για το καλαζάρ, το οποίο προστατεύει τον σκύλο μας από την νόσο κατά 95%, οπότε είναι καλό να το συμπεριλάβουμε και αυτό στον ετήσιο εμβολιασμό του σκύλου.

Μην αμελείτε την επίστεψη στον κτηνίατρο.

ΠΗΓΗ: vanguardpharm.gr