Published on 23 Απριλίου, 2019 | by Kynoclub

Το ξεκίνημα του σκύλου φέρμας

Κείμενο: Ν. Φωτακόπουλος- Angela Galati

Κάθε ξεκίνημα, έχει και τις αρχές του, τους κανόνες δηλαδή πάνω στις οποίες πρέπει να στηρίζεται…

Αυτό το οποίο συνήθως περιμένει να δει ο κυνηγός στις πρώτες εκπαιδευτικές εξόδους του νεαρού του σκύλου, είναι η «λεπτή» του όσφρηση.

Αυτού του είδους η αξιολόγηση όμως, ούτε εύκολη είναι, ούτε σε στέρεες αξιολογήσεις καταλήγει συνήθως . Στην αρχή ο σκύλος πρέπει να ενδιαφερθεί για το θήραμα, να παθιαστεί μ’ αυτό και σιγά-σιγά να αρχίσει να το ψάχνει αποδοτικά. Τότε μόνο είναι δυνατόν να δούμε αν αντιλαμβάνεται τα θηράματα από μακριά.

Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να κρίνουμε τη μύτη του σκύλου μας πρέπει να έχουμε υπομονή. Υπάρχουν νεαροί σκύλοι οι οποίοι, παρά την καλή γενεαλογία στην οποία ανήκουν, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για τίποτε και να μην πιάνουν καμία μυρωδιά. Ο κυνηγός μπορεί αρχικά να θορυβηθεί, αλλά μετά από λίγο καιρό ο σκύλος που τον… ανησύχησε μπορεί να εξελιχθεί σε κυνηγόσκυλο εκτός συναγωνισμού!

Δεν είναι λίγα τα σκυλιά που όσο ήταν νεαρά δεν «έπιαναν» ούτε τη… μυρωδιά από το φαγητό τους, ενώ όταν μεγάλωσαν, ούτε η χειμωνιάτικη παγωνιά ούτε και η καλοκαιρινή ζέστη μπορούσαν να μειώσουν την απόδοσή τους. Ακόμα κι όταν η ευωδιά των ανθισμένων λουλουδιών ήταν δυνατότερη από τη μυρωδιά του ορτυκιού, έκαναν τη δουλειά τους και μάλιστα με εντυπωσιακή σιγουριά.

Ένα πράγμα το οποίο πρέπει να ξεκαθαριστεί μια και καλή είναι το εξής: δεν πρέπει να μετράμε την οσφραντική ικανότητα του σκύλου μας ανάλογα με την απόσταση της φέρμας. Ο σκύλος πρέπει να πέσει σε φέρμα τη στιγμή που θεωρεί ότι υπάρχει κίνδυνος να ξεπετάξει το θήραμα, και όχι από την πρώτη στιγμή που αντιλαμβάνεται την παρουσία του.

Αντιθέτως, καλή ένδειξη για… δυνατή μύτη είναι η στιγμή κατά την οποία αρχίζει το ανέβασμα προς την αναθυμίαση.

Όσοι έχουν σκυλιά με «λεπτή» όσφρηση πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, διότι το προσόν αυτό ούτε βελτιώνεται ούτε αποκτάται με την εκπαίδευση. Είναι καθαρά κληρονομικό, ενώ το μόνο που μπορεί να προσφέρει η εκπαίδευση είναι η εξυπνότερη χρήση του από το σκύλο.

Η έρευνα…

Ας περάσουμε τώρα στο άλλο σημαντικό κεφάλαιο, την… έρευνα! Υπάρχουν νεαροί σκύλοι που σου δίνουν την εντύπωση πως κληρονόμησαν από τους προγόνους τους έναν ιδιαίτερα ισορροπημένο τρόπο εργασίας. Από τις πρώτες κιόλας εξόδους απλώνουν την έρευνά τους από τη μία μεριά προς την άλλη, χωρίς να ωθούνται πολύ προς τα μπρος. Αυτό μπορεί να μας κάνει να πιστέψουμε (λανθασμένα) πως έχουν ήδη εκπαιδευτεί… Στην πραγματικότητα όμως δεν πρόκειται παρά για σκύλους αρκετά ώριμους για την ηλικία τους.

Αντίθετα, υπάρχουν σκύλοι οι οποίοι ταλαιπωρούν πολύ τον κυνηγό. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σκύλων με καλά κυνηγετικά προσόντα αλλά χωρίς τακτική έρευνα, οι οποίοι είτε ανοίγονται πολύ στο πλάι είτε απομακρύνονται πολύ μπροστά από τον κυνηγό (κάτι που είναι και το πιο σύνηθες). Δεν μπορούμε, βέβαια, να πούμε ότι δεν κάνουν έρευνα… Απλώς δεν είναι αποδοτική.

Ο τρόπος επομένως με τον οποίο γίνεται η έρευνα είναι σημαντικός. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι «οι ειδικοί εκτιμούν πως η αξία μιας καλής έρευνας δεν είναι κατώτερη από εκείνη μιας καλής μύτης». Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, χρειάζεται να εκπαιδευτεί ο σκύλος, ώστε να κάνει διασταυρωμένη έρευνα.