Published on 13 Οκτωβρίου, 2020 | by Kynoclub

Σκέψεις για το όριο (υπερ)κάρπωσης της νησιωτικής πέρδικας;

κείμενο-φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Το έτος 2008 με Υπουργό, αρμόδιο για το κυνήγι, τον κ Κώστα Κιλτίδη μειώθηκε το ημερήσιο όριο κάρπωσης της ορεινής πέρδικας (Αlectoris Graeca) σε δυο πουλιά, από τέσσερα που ήταν μέχρι τότε. Ήταν μια πολύ σωστή απόφαση όπως αποδείχτηκε τα επόμενα χρόνια παρά τις διαμαρτυρίες της ηγεσίας της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος μια και η ορεινή πέρδικα ακολουθεί φθίνουσα πορεία….

Όμως εκτός από την ορεινή πέρδικα υπάρχει και η νησιωτική (Αlectoris Chukar ) που δέχεται και αυτή μεγάλη πίεση. Δυστυχώς για την νησιωτική πέρδικα δεν υπήρξε ι ανάλογη ευαισθησία και έτσι το όριο κάρπωσης παρέμενε στα τέσσερα πουλιά ανά κυνηγό και ανά έξοδο. Ένα όριο που δινει το νόμιμο ΄΄δικαίωμα΄΄ σε μια παρέα 2-3 περδικοκυνηγών να ξεκληρίσουν ένα κοπάδι σε μια ή δυο εξόδους. Τι και αν η τσούκαρ αναπαράγεται εύκολα στα εκτροφεία; Αυτό δεν μπορεί να είναι άλλοθι για την υπερκάρπωση των τεσσάρων πουλιών. Διότι περί υπερκάρπωσης πρόκειται. Τι να τα κάνεις τέσσερα πουλιά;. Δεν αρκούν δυο ανά έξοδο; Άραγε πόσους …τόνους ευχαρίστησης μπορούν να δώσουν τις επόμενες ημέρες η εβδομάδες τα δυο πουλιά που θα αφήσεις πίσω; Είτε για να τα ξανασυναντήσεις είτε για να αναπαραχθούν…

Κανένας στις μέρες μας δεν μπορεί να κυνηγάει για την ποσότητα του κρέατος η για τα νούμερα. Η ευχαρίστηση του κυνηγίου βρίσκεται στην διαδικασία. Στην προετοιμασία, στο ταξίδι, στην παρέα, στο ξημέρωμα στην φέρμα του σκύλου μας…

Γιατί επιμένουμε στα τέσσερα πουλιά;

Μήπως η σεβαστή διοίκηση της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας πρέπει να εγκαταλείψει το παλιό δόγμα ΄΄ότι κόβεται από την ρυθμιστική δεν επιστρέφεται΄΄ και να δει την πραγματικότητα; Και στην περίπτωση της ενδημικής πέρδικας γιατί άραγε να επικαλείται αυτό το αναχρονιστικό επιχείρημα; Δεν αρκούν δυο πουλιά; Μήπως με το όριο των τεσσάρων έμμεσα επικροτούμε τους νουμεράκηδες; Μήπως άθελά μας ενθαρρύνουμε την λογική των επιδειξιών του facebook που αραδιάζουν αρμαθιές με πέρδικες επιδεικνύοντας ταυτόχρονα και ένα έλλειμμα κυνηγετικής ηθικής;

Οι συνθήκες στα νησιά πλέον έχουν αλλάξει σε σχέση με αυτές που ήταν πριν 20 ή 40 χρόνια. Οι καλλιέργειες έχουν εγκαταλειφθεί σε ποσοστό που αγγίζει ή ξεπερνά το 90% και η διαθέσιμη τροφή όπως είναι λογικό έχει ελαχιστοποιηθεί ενώ οι πηγές εγκαταλείφτηκαν και αυτές μαζί με τις καλλιέργειες. Όσο για την λαίλαπα της μεζονέτας και της τουριστικής ΄΄ανάπτυξης΄΄ δεν χρειάζεται να πούμε πόσο έχουν επηρεάσει τους νησιώτικους βιότοπους Οι παλιοί θυμούνται πόσα κοπάδια συναντούσαν κάποτε σε κάθε έξοδο και πόσα συναντούν σήμερα… Παράλληλα έχει αυξηθεί η πίεση μια και η μαζική πρόσβαση των κυνηγών της ηπειρωτικής Ελλάδος είναι πλέον πολύ εύκολη, είτε με πλοία της γραμμής είτε με καΐκια και φουσκωτά σκάφη.

Ας φροντίσουμε λοιπόν όσο είναι καιρός την άγρια νησιωτική μας πέρδικα και τους φυσικούς της πληθυσμούς και ας μην βαυκαλιζόμαστε πώς τα εκτροφεία μπορούν να αναπληρώσουν τις απώλειες. Το αρνητικό παράδειγμα της Χίου είναι ενδεικτικό…

Θα είναι κρίμα να μην αφήσουμε στις επόμενες γενιές τον θησαυρό που εμείς παραλάβαμε από τους πατεράδες μας…

ΔΕΙΤΕ: Παρατηρήσεις ανησυχίας για την τσούκαρ