Όταν γυρνάς από το κυνήγι χωρίς τον σκύλο σου…

κείμενο-Φώτο: Ηλίας Παπαθανασίου

Είναι στιγμές που η φύση , σου υπενθυμίζει πως ΔΕΝ είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού….
Αδυσώπητα…
Απρόσμενα…
Είναι στιγμές που αντιλαμβάνεσαι πως τα αγρίμια του βουνού και του δάσους έχουν τη βασιλεία τους εκεί και εσύ είσαι ένας επισκέπτης, ένας εισβολέας….
Και κάποια φορά, θα πληρώσεις αυτό το τίμημα της παραβίασης του χώρου τους…
Είτε εσύ ο ίδιος, είτε οι τετράποδοι σύντροφοι σου…..
Ο πόνος “ταΐζει” την πένα πιο γοργά από οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα…..
Ίσως στην υποσυνείδητη προσπάθεια σου να τον ξεπεράσεις γρήγορα, να τον εκτονώσεις…..
Αλλά δεν αρκεί….
Δεν ξέρω με τι αγρίμι βρέθηκες αντιμέτωπος καλέ μου γλυκέ μου τετράποδε φίλε……
Ξέρω πως ήσουν ατρόμητος, δεν έδειξες ποτέ σου φόβο ή δισταγμό και αυτό ίσως σε σκότωσε…….
Συγχώρεσέ με που δεν μπόρεσα να σου δώσω τη χαριστική βολή όταν σε βρήκα με τον ένα πνεύμονα έξω να ψυχορραγείς……
Ήξερα πως εάν το έκανα, ίσως μετά να μην ξαναέπιανα τουφέκι στα χέρια μου……
Συγχώρα με…..
Γυρίζουμε λιγότεροι πίσω σήμερα…..
8.30 το πρωί το κυνήγι τέλειωσε για εμάς…
Αντίο γλυκέ μου Κaan……..
Σε ευχαριστώ που με συντρόφευσες πιστά για όσο ήσουν μαζί μου…..