Ένα όνομα για το σκύλο σου….

Κείμενο- Φωτο: Ν. Φωτακόπουλος

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν οι σκύλοι είναι το όνομά τους και δεν το ξεχνάνε ποτέ. Ακόμα και οι σκύλοι που αλλάζουν αφεντικά και «ξαναβαφτίζονται», όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν ξεχνούν το πρώτο τους όνομα. Βέβαια δεν αντιλαμβάνονται το όνομα ως όνομα, όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς οι άνθρωποι, αλλά σαν μια κλήση και σαν ένα σινιάλο επικοινωνίας.

Με αυτή την έννοια λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό ο σκύλος να μάθει το όνομά του. Και όσο πιο πολύ το αναγνωρίζει και ανταποκρίνεται, τόσο το καλύτερο γι’ αυτόν και την σχέση του με το αφεντικό του. Πιο όνομα όμως είναι κατάλληλο για ένα σκύλο; Την απάντηση μας την δίνει το marketing και οι κανόνες του, που λένε πώς τα μικρά και ευκολοπρόφερτα ονόματα (προϊόντων) αναγνωρίζονται και απομνημονεύονται πιο εύκολα. Και ακόμα πιο εύκολα αυτά που περιέχουν τα φωνήεντα Α, Ο, Η, Ι και Ε (παράδειγμα είναι ονόματα όπως Βανδή, Βίσση, Δάντης, Ρουβάς, Γαρμπή, Ρέμος, Lidl, Mars, Ιον, κ.λ.π.).

Οι σκύλοι λοιπόν αναγνωρίζουν και μαθαίνουν πολύ πιο εύκολα τα μονοσύλλαβα ή δισύλλαβα ονόματα όπως Άρης ή Ήρα, σε αντίθεση με τα πολυσύλλαβα όπως Αγαμέμνων ή Κλυταιμνήστρα. Για την ακρίβεια αναγνωρίζουν τα φωνήεντα που προφέρονται από κάποια συγκεκριμένη φωνή (π.χ. του ιδιοκτήτη), ενώ πολλές φορές δεν ….δίνουν σημασία όταν τους καλεί (με το όνομά τους) άλλο πρόσωπο. Είναι θέμα δηλαδή (και) αναγνώρισης της χροιάς της φωνής του αφεντικού, και όχι μόνο θέμα ονόματος του σκύλου.

Επωνυμίες εκτροφείων

Όλα τα (επαγγελματικά) κυνοτροφεία, αλλά και πολλοί ερασιτέχνες εκτροφείς, εκτός από ονόματα δίνουν και …επώνυμο στα σκυλιά τους. Όλοι έχουμε ακούσει κάποια κυνοτροφεία όπως Del Vento, Della Bassana, D. Doulos, Laκopetra κ.λ.π. Αυτά τα επώνυμα λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο από κατοχυρωμένες επωνυμίες στην Διεθνή Κυνολογική Ομοσπονδία (FCI), μέσω του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος. Σκοπό έχουν την αναγνωρισιμότητα μιας συγκεκριμένης εκτροφής και γενεαλογικής γραμμής. Σκεφτείτε π.χ. το όνομα Αρης με το οποίο είναι «βαφτισμένοι» χιλιάδες σκύλοι. Αν αναφερθεί σαν «Lakopetra Αρης», αμέσως αποκτά έναν σαφή προσδιορισμό και οι απανταχού κουρτσχααράδες ξέρουν, σε μεγάλο ποσοστό, για τι ακριβώς μιλάνε. Βέβαια δεν φωνάζει ποτέ κανείς τον σκύλο του με το …επώνυμό του, αφού αυτό εξυπηρετεί άλλους λόγους και όχι την επικοινωνία μαζί του.

Αξίζει να σημειώσουμε πώς η επωνυμία πολλές φορές δείχνει και την κουλτούρα του εκτροφέα. Κάποιοι επιλέγουν τοπωνύμια όπως (κυνοτροφείο) «Αττικής», «Καρδαμίλης», «Μαραθώνος», ‘’Mετεώρων’’ «Τρικάλων» κ.λ.π. Άλλοι διαλέγουν ονομασίες όπως «Κάλλιστον», «Νότος», «Κraft», «Clever», ενώ κάποιοι άλλοι δίνουν το δικό τους επίθετο στην εκτροφή τους και στα σκυλιά τους. Ενίοτε, σε αυτή την τελευταία περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι αρκετά αστείο, αφού ονόματα σκύλων όπως π.χ. «Ράνια (του) Πετρόχειλου» ή «Αρης Παπαδόπουλος», μάλλον φέρνουν ειρωνικά χαμόγελα σε όποιον τα ακούει ή τα διαβάζει. Σημειωτέον πώς αυτό είναι κυρίως ελληνικό φαινόμενο (δηλαδή οι εκτροφείς να δίνουν το επώνυμό τους στους σκύλους τους).

Πριν αναφερθούμε σε κάποια παραδοσιακά ονόματα που χρησιμοποιούν οι Έλληνες κυνηγοί αλλά και οι κτηνοτρόφοι ή οι χωρικοί, να σημειώσουμε πώς πριν τη δεκαετία του ’60, υπήρχαν ελάχιστα πουλόσκυλα σε σχέση με τα λαγόσκυλα. Και το λέμε αυτό απλά για καταγράψουμε την νέα κουλτούρα (και ονοματολογία) που επέβαλε η ανάπτυξη των σκύλων φέρμας, κυρίως την τελευταία εικοσαετία. Πριν το ‘60 όλοι στα χωριά είχαν γκέκικα και αυτό που εγώ θυμάμαι, είναι πώς είχαν και τα ίδια παραδοσιακά- αλλά φτωχά σε ποικιλία- ονόματα όπως: Γκέκας, Αράπης, Κανέλα, Σπίθα και Τούρκα (το κακό σκυλί). Ίσως, όπως είπαμε, η έλλειψη κυνοκουλτούρας ή ακόμη και η μικρή ιδιοκτησία σκύλων (τότε λίγοι μπορούσαν να συντηρήσουν πάνω από ένα- δυο σκύλους), δεν επέβαλε πληθώρα ονοματολογίας.

Κατάλογος προς «αντιγραφή»

Ενα άρθρο για ονόματα σκύλων χωρίς να περιλαμβάνει και ένα μικρό κατάλογο από αυτά, θα ήταν ελλιπές. Γι’ αυτό εμείς σας δίνουμε μια λίστα που συντάχθηκε στην βάση όσων προαναφέρθηκαν, ενώ παράλληλα προσπαθήσαμε να συμπεριλάβουμε μόνο ελληνικά ονόματα εκτός από μερικά ξενικά, που όμως είναι ιδιαίτερα χρηστικά και έχουν «ελληνοποιηθεί» εδώ και καιρό.

Αγης, Άδης, Αίνος, Ακης, Αλέα, Αλκης, Αννα, Αρης, Αρκάς, Αρχοντας, Αστορ, Αχαιός, Βάλια, Βέλος, Βέμπο, Βέρα, Βίνα, Βούλα, Βύρων, Γαύδος, Γιάννα, Δήμας, Δήμος, Δίας, Δόξα, Εβρος, Ελεν, Ελλη, Ερμής, Ερση, Ερως, Εστία, Εύα,

Ζάχος, Ηλεία, Ηρα, Θήβα, Θήρα, Ιος, Κάσος, Κούρος, Κρήτη, Κύπρος, Λαίδη, Λάκης, Λάσσι, Λένος, Λέρος, Λέων, Λήδα, Λία, Λίβας, Λιλ, Λίλα, Λίνα, Λίνος, Λίτσα, Λούης, Λύρα, Λώρα, Μάγια, Μάκης, Μαξ, Μάο(ς), Μάρα, Μαρί, Μάριος, Μάρτης, Μάτα, Μήδεια, Μήτση, Μία, Μίκης, Μιμή, Μίνος, Μίο, Μιρέλλα, Μόρνος, Μόρτης, Μπέμπα, Μπούλης, Νέρων, Νήσος, Ντεμ, Οσσα, Πέλλα, Πέρος, Πηνεία, Πούλια, Πρέσπα, Πρίνος, Πύρρος, Ραλλού, Ράνια, Ρέα, Ρένα, Ρένος, Ρίκος, Ροκ, Ρούλα, Ρώμη, Σάκης, Σάμος, Σάρα, Σίφνος, Σούλα, Σόφη, Σπίθα, Σύρα, Τάνια, Τάρα, Τζένη, Τήνος, Τίγρης, Χαρά, Χάρης, Χάϊδω, Ωρίων…