Αναδρομή στο 1959!

Από το ‘’Κυνηγετικά Νέα’’ εκείνης της εποχής

Αν και έχει περάσει μισός αιώνας κάποια πράγματα παραμένουν επίκαιρα όπως π.χ οι ακραίες καιρικές μεταβολές. Τότε βέβαια δεν ανέφεραν τον όρο κλιματική αλλαγή αλλά για …αταξία των καιρών. Επίκαιρο παραμένει και το θέμα της θηροφυλακής που τότε το αίτημα και η ευχή για την δημιουργία της την ήθελε …έφιππη. Κατά τα άλλα ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα …απριλιάτικα τρυγόνια, η επίσημη δολοθέτηση για την εξόντωση των αδέσποτων σκύλων λόγω λύσσας και η επικήρυξη της κάργιας. Όσο για την αγγελία του Ιταλού φοιτητή που ήθελε να κυνηγήσει στην Ελλάδα μοιάζει πολύ επίκαιρη και σήμερα θα την συναντούσαμε σίγουρα στο internet!

Αλεξανδρούπολη

– Δεν βρίσκω λόγο να δικαιολογήσω το ξεπάτωμα κάθε τούφας από τους φράχτες των κτημάτων. Αν οι κτηματίες ξεριζώνουν τους φράχτες, το κάμνουν για να αξιοποιήσουν το έδαφος και να σπείρουν κανένα δέντρο. Από όσα όμως βλέπω αυτό δεν γίνεται. Ούτε και για ξεκαθάρισμα ζιζανίων. Γίνεται το ξερίζωμα από σαδισμό. Να μη μείνει χλωρό για χλωρό κλαδί και θαμνί για να κρύβονται τα θηράματα. Μόνο τα ήμερα, μόνο τα ευγενή τάχα φυτράδια.

– Αλλοτες, που δεν υπήρχαν τα αντιλυσσικά εμβόλια και η τόση προφύλαξη, δεν είχαμε απλωμένη τόσο, όσο τώρα τη λύσσα. Διαβάζω στις εφημερίδες ότι λύσσαξαν «ίπποι», γάτες, αγελάδες, όνοι και σκύλοι, μην τα ρωτάς. Αυτοί ανέκαθεν είχαν το τρισάθλιο αυτό προνόμιο, να είναι φορείς λύσσας. Λέτε να άλλαξαν οι όροι; Οσο φυλάγεσαι, αρρωσταίνεις, ότι περιποιείσαι και πας να καλυτερέψεις, χαλάς και καταστρέφεις!

– Ωστόσο ο Σύνδεσμός μας, κατόπιν ειδοποιήσεως της αστυνομίας, εκυκλοφόρησε ανακοίνωση στα μέλη του να περιορίσουν τους σκύλους και να τους βάλουν φίμωτρο. Ζόρικο πράγμα αυτό, μα αναγκαίο και η συμμόρφωση είναι καθήκον. Όχι ασυδοσία και σκυλολόι ρέμπελο στους δρόμους και τις γειτονιές.

– Οχτώ χρόνια έχω το σκύλο μου και κυνηγώ μαζί του. Του μιλώ και μου μιλάει. Τέλειος δεν είναι, μα και αλλιώτικον δεν ήθελα. Ελα όμως που τους περιπάτους που του κάνω στ αέξω, δεν ευχαριστιέται. Όχι από τεμπελιά. Απλούστατα, δεν υπάρχει μυρψδιά που τον συγκινεί για να βάλει το κεφάλι του και να μυρίσει. Ξεπλυμένα τα ύπαιθρα από κυνήγι. Τι να μυρίσει το σκυλί! Χνάρια από χελώνες και σαύρες και τσιροπούλια μονάχα.

– Ότι παραπονιέμαι για την αταξία των καιρών και έχω δίκιο, φανερώνεται με τις μυστηριώδεις κακοκαιρίες της 22.4.59 που χιόνισε στη Φλώρινα και στα ψηλά βουνά και εδώ στα δικά μας. Τέτοια πράματα δεν βλέπαμε άλλοτες. Εμάς η κακοκαιρία μας ωφέλησε, γιατί έβρεξε και πότισε η γης, που ηταν κατάξερη, σκασμένη σαν να ήταν Αύγουστος. Ετσι θα δυναμώσουν τα σπαρτά και θα βγει χορτάρι για να βοσκήσουν τα περδικόπουλα. Ζημιά στα θηράματα δεν βλέπω. Οι πέρδικες δεν κλώσησαν και οι λαγοί δεν φοβούνται τέτοιους καιρούς.

– Τα επιστρόφια όμως ταλαιπωρούνται. Ακούω τις νύχτες τους τρυγονοσούρτηδες- εδωδιούς, τσικνιάδες- που κρώζουν πάνω από τα σπίτια κατά τον ίδιο τρόπο που κάνουν κατά τις βροχερές μέρες του Σεπτέμβρη, όταν ξεκινούν για μετανάστευση.

– Φαρμακώνουν αράδα τα αδέσποτα ή κακομαθημένα σκυλιά οι χωροφύλακες. Προσεχτικοί είναι οι άνθρωποι αυτοί και κάνουν ότι τους διέταξαν. Όμως, γίνεται ένα κακό: οι σκύλοι που δηλητηριάζονται μένουν «εκτάδην» καταμεσίς του δρόμου και οι διαβάτες τους περιεργάζονται και μεμψιμοιρούν. Χειρότερο όμως είναι το άλλο: περνούν από την πόλη μας τουρίστες για την Πόλη και τους Αγίους Τόπους και σαν ξένοι, κάτι μουρμουρίζουν. Καλό είναι τα σκυλιά που τρώνε τη φόλα, να περισυλλέγονται αμέσως από το ειδικό κάρο και να μην στέκονται τα πτώματα ως την ώρα που θα περάσει το κάρο του δήμου για την περισυλλογή τους.

– Τα κρύα του τρίτου δεκαημέρου του Απρίλη, εθανάτωσαν πολλά χελιδώνια. Είναι να τα κλαις τα δύσμοιρα. Πεινούν και κρυώνουν. Εντομα για να φάνε, δεν υπάρχουν και ζεστασιά πουθενά. Γιατί, εκείνο που λέμε, «φωλιά να ζεσταθούν», λέγεται με μεταφορική έννοια και από ποιητική ελευθερία. Τα πουλιά κάμουν φωλιά για να ζεστάνουν τα αβγά τους και όχι για να ζεσταθούν τα ίδια, αφού την εγκαταλείπουν άμα ξεκλωσσήσουν.

– Φίλος και συνάδελφος, που η υπηρεσία του τον οδηγεί προς τα απόμερα και δίχως συγκοινωνίες και ακατοίκητα μέρη του νομού μας, μου λέει ότι συχνά βρίσκει στα δάση δέρματα ζαρκαδιών φρεσκογδαρμένων. Το πράγμα αυτό, που είναι πέρα για πέρα αληθινό, φανερώνει ότι το κυνήγι σε ορισμένα απόμερα μέρη της χώρας μας, δεν σταματά ούτε μια μέρα το χρόνο.

– Και ακούς από τους ανθρώπους των μερών εκείνων ότι τριάντα και σαράντα ζαρκάδια έχει ο καθένας στο ενεργητικό του. Τρώγε συ με τη συνείδησή σου ξεροελιά και άλλος της αγελάδας την κρέμα. Ούτως ελάλησαν νόμοι και προφήται.

– Της πρώιμης φετινής γέννας τα λαγουδάκια (στις 25.4.59 που γράφονται αυτά) είναι σήμερα μισοκαδιάρικα. Αυτό λένε οι τσομπάνηδες και οι μαντρόσκυλοί τους.

– Μόνιμος και έφιππος και καλομισθοδοτούμενη θηροφυλακή χρειάζεται για να επωμισθή τον αγώνα και για να γιατρέψει από μας το άγχος.

– Δεν μας εκοινοποιήθη εφέτος τίποτε για τις κάργιες. Γι’ αυτό και οι μαύρες αυτές κυρίες γκουντούρντισανστις αυλές και στις στέγες μας. Φαίνεται πως λαμβάνεται πρόνοια να την πληρώνουν τα τρυγόνια και κάποτε και αυτές.

– Το ίδιο γίνεται και με τα δηλητήρια για τα αγρίμια. Φέτος δεν σκορπίστηκαν φόλες στην ύπαιθρο για να μη φαρμακωθεί κατά λάθος και αδίκως κανένας μαντρόσκυλος. Καλύτερα δέκα κακούργοι ελεύθεροι, παρά ένας αθώος στην φυλακή. Ετσι, οι αλεπούδες, λύκοι και τσακάλια περνούν ζωή χαρισάμενη.

– Γι’ αυτό πιστεύω το λόγο που μου είπε ένας χωρικός προχθές: είδεν ένα λύκο «με μια κοιλάρα, που θα είχε μέσα της δώδεκα κουτάβια». Ο χωρικός σταμάτησε. Σταμάτησε και ο λύκος. Ετριξε τα δόντια του ο λύκος, τρόμαξε ο χωρικός και το ‘βαλε στα πόδια, γιατί του είπεν ο λύκος: «Πρόσεξε καλά, μη με ανησυχείς γιατί σε βάνω και σένα στην κοιλιά!». Εϊναι αλήθεια ότι η μητρότης πρέπει να προστατεύεται.

– Λίγες μέρες απόμειναν για να κλείσει το κυνήγι του ανοιξιάτικου τρυγονιού.

ΑΠΣ

Κέρκυρα

– Μου εδόθη η ευκαιρία να κυνηγήσω κι εγώ εις ένα νησάκι των Διαποντίνω, στο μεγαλύτερο, εις τους Οθωνούς και να συζητήσω με τους καλούς αυτόυς νησιώτες για τα κυνήγια τους και να μάθω και πράγματα τα οποία δεν γνώριζα.

– Και πρώτον, οι μεγαλύτεροι καταστροφείς των ορτυκιών είναι οι μεγάλοι γλάροι, οι οποίοι τα περιμένουν πλησίον των ακτών και όπως αυτά πετούν σύριζα με τη θάλασσα, τα κτυπούν με τις μεγάλες τους φτερούγες, τα ρίχνουν μέσα στη θάλασσα και κατόπιν με την ησυχία τους τα σηκώνουν και τα τρώγουν. Αυτό το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια.

– Οι καλοί αυτοί νησιώτες και εξαιρετικοί κυνηγοί, με παρακάλεσαν να εκφράσω τις ευχαριστίας των εις τον Πρόεδρον της ΚΕΚ κ. Ευστάθιον Κυριάκην Μπιτζάρον, δια την υπόσχεσιν που τους έδωσε της αποστολής 3 ζευγών ορεινών περδίκων και δυο ζευγών λαγών, δια τον εμπλουτισμόν της νήσου των με ενδημικό θήραμα.

– Και τώρα έρχομαι στο κυνήγι των τρυγόνων, πως τα κυνηγούν εκεί. Τα τρυγόνια έρχονται κατά μεγάλα ή μικρά κοπάδια από δυσμάς και σε πολύ μεγάλο ύψος. Όταν φτάσουνε πλησίον της οροσειράς του νησιού, βουτούν με κλεισμένες τις φτερούγες και περνούν σύριζα πάντα πάνω από λόφους και περάσματα μεταξύ των λόφων, με κατεύθυνσης προς ανατολάς, δηλαδή προς την σκλάβα Βόρειο Ηπειρο. Σε όλο το διάστημα του περάσματός των από το νησί, οι κυνηγοί τα κτυπούν στο φτερό και καθιστά.

– Μεγάλα περάσματα σημειώθηκαν κατά την 7,8,9 και 10 Μαΐου. Εγώ προσωπικώς κυνήγησα το Σάββατο 9 του μηνός και την Κυριακή του Θωμά. Κτύπησα 76 πουλιά εκτός τα άλλα, τα οποία χάθηκαν μέσα εις τα κλαριά.

– Τις άλλες ημέρες χτυπούσα από 20-25 πουλιά. Στην Κέρκυρα που γύρισα τη Δευτέρα 11 του μηνός, έφερα 76 πουλιά και ας λένε ότι θέλουνε οι κακές γλώσσες… Πάντως, ο φίλος μου ο Τσούκας, τα είδε και για κείνους που δεν τα είδαν, θα δουν τη φωτογραφία τον άλλο μήνα στο περιοδικό μας.

– Οι φίλοι κυνηγοί της νήσου των Παξών, φαίνεται ότι έμειναν ευχαριστημένοι με τα φετινά περάσματα, διότι βλέπω ότι όταν έρχονται τα καίκια τους από το νησί τους, πάντα στέλνουν αρμαθιές σε φίλους και συγγενείς τους.

– Και τώρα που εδόθη το παράγγελμα παρά πόδας άρμ, τα όπλα θα λαδωθούν και θα μπουν στις θήκες τους. Θα μετράμε τις ημέρες που μας χωρίζουν μέχρι την 25^η Αυγούστου, κάνοντας όνειρα για μια καλύτερη κυνηγετική περίοδο.

ΚΩΣΤΑΣ Κ.

Πειραιεύς

– Αντιλάλησαν πάλι τα βουνά και οι κάμποι από τις ντουφεκιές των κυνηγών. Ακούσαμε το τραγούδι του κούκου και το τουρτούρισμα των τρυγονιών.

– Με την πρώτη Κυριακή, αν και νωρίς ακόμη, οι περισσότεροι κυνηγοί εξόρμησαν για τα Απριλιάτικα. Με ότι μέσο συγκοινωνίας μπόρεσε ο καθένας, βρέθηκαν πρώτα-πρώτα στα μέρη που έπρεπε να περάσουν τα πουλιά.

– Αλλά τα πουλιά δεν ήταν καθόλου βιαστικά και έτσι η πρώτη Κυριακή πέρασε με ελάχιστα σκόρπια τρυγόνια.

– Μας αποζημιώσανε όμως, οι επόμενες μέρες και ιδίως η Μεγάλη Εβδομάδα, που μέσα σ’ αυτή περάσανε τα πιο πολλά πουλιά. Λες και το έκαναν επίτηδες για ειρωνεία, επειδή αυτή την εβδομάδα, άλλος από δουλειές και άλλος λόγω των ημερών των Παθών του Ιησού, οι κυνηγοί δεν πολυπήγαιναν για κυνήγι. Οσοι όμως πήγανε τη Μεγάλη Εβδομάδα, δεν γύρισαν ποτέ με άδεια τσάντα.

– Οι κανονικές εξορμήσεις άρχισαν από την επομένη του Πάσχα, 4 Μαΐου. Πότε στα Μέγαρα, πότε στην Κωπαΐδα και πότε στα Δρίτσα Θηβών, οι Πειραιώτες κυνηγοί έβγαλαν το άχτι τους για τη χρονιά που πέρασε με τα λίγα κυνήγια της.

– Λίγο-πολύ κανείς δεν έμεινε παραπονούμενος. Κάθε μέρα είχε πουλιά. Αλλα που ήρχοντο από το ταξίδι τους και άλλα που έμεναν στους κάμπους για να ξεκουραστούν και μετά να συνεχίσουν το ταξίδι τους στα βορειότερα.

– Οι Πειραιώτες φέτος προτιμήσανε περισσότερο την περιφέρεια Θηβών και ειδικά τα Δρίτσα, τα οποία σχεδόν πάντοτε τους ικανοποίησαν. Κάμπος απέραντος, νερό που και που, ότι χρειάζεται για τα πουλιά για να μείνουν και να ικανοποιήσουν τους κυνηγούς. Δεν έμειναν όμως δυσαρεστημένοι και αυτοί που πήγαιναν στα Μέγαρα και πάνω στον Ασπρόπυργο, στις Βελανιδιές. Εγιναν και εκεί καλά νούμερα.

– Μέχρι τις τελευταίες ημέρες ακόμη είχε πουλιά και μπορούσε κανείς κυνηγώντας τα στο πόδι, να κάμει μερικά.

– Ας ευχηθούμε και το φθινόπωρο να μας ικανοποιήσει όπως και η άνοιξις και να χαρούν το κυνήγι όλοι οι κυνηγοί και όχι όπως τώρα που δεν μπόρεσαν, εξαιτίας του μεγάλου ποσού της θεωρήσεως της αδείας, να κυνηγήσουν ούτε οι μισοί κυνηγοί.

ΜΙΣΚ.

Μικρή αγγελία

Είμαι φοιτητής του Πανεπιστημίου Ρώμης και επιθυμώνα κυνηγήσω παρυδάτια τον προσεχή Νοέμβριο εις Ελλάδα. Εάν ενδιαφέρεται συνάδελφος να με φιλοξενήσει, θα του ανταποδώσω την πρόσκλησιν και φιλοξενίαν εις Ολυμπιακούς αγώνας Ρώμης. Γράψατε ιταλιστί ή αγγλιστί.

Raniero Massoli, Via Cosseria 1, Roma-Italia