Ποιμενίδης πριν 60 χρόνια! Όχι στον κυνηγετικό τοπικισμό!

Ο αξεπέραστος Άγγελος Ποιμενίδης έγραφε πρν από 60 χρόνια για τον τοπικισμό και την ανάγκη καλλιέργειας κυνηγετικής συνείδησης! Το κείμενο γραμμένο με την γλώσσα και αρθρογραφία εκείνης της εποχής, είναι απόσπασμα από μεγαλύτερη ανταπόκριση που είχε στείλει ο συγγραφέας σε αθηναϊκό περιοδικό από την Αλεξανδρούπολη όπου ήταν ο μόνιμος τόπος διαμονής του. Δείτε πόσο επίκαιρο είναι σήμερα και ότι τα προβλήματα του κυνηγίου παραμένουν ίδια για πολλές δεκαετίες.. Ν.Φ.

Κείμενο: Άγγελος Ποιμενίδος

–Κατέφθασαν από τις 15-8-57 φίλοι μας Αθηναίοι κυνηγοί πού κυνηγούνε μαζί μας όλη την περίοδο των περασμάτων 2 μήνες περίπου – τα ορτύκια και τους χαρήκαμε. Έγιναν ντόπιοι σχεδόν, γιατί πολλά χρόνια τώρα τους φιλοξενούν τα ορτυκοτόπια μας και έχουν απ’ αυτά τις καλύτερες αναμνήσεις. Τους θεωρώ φίλους και είναι συμπαθείς.

–Γιατί όμως εφέτος ή ευγένειά τους μου έκαμε τη σύσταση να περιορίσω τις ανακοινώσεις μου στην στήλη αυτή για τις επιτυχίες μας και να παύσω να ενημερώνω τους αναγνώστες του περιοδικού μας; Γιατί αυτός ο μυστικισμός;

-«Οχι. Δηλών» ευσυνειδήτως ότι θα γράφω όπως γράφω, γιατί πιστεύω στην ελευθερία της σκέψης σαν ελεύθερος άνθρωπος, άλλα και σαν κυνηγός πού αγαπά όλους τους συνειδητούς συναδέλφους κυνηγούς του Πανελληνίου και γιατί πιστεύω ότι το κυνήγι του τόπου μου, όσο κι αν αγωνίζομαι να περισώσω, δεν είναι δικό μου, δικό σου, δικό τους, αλλά κτήμα εθνικά και καρπός πού μπορεί να καρπούται κάθε Ελληνας.

–Το κυνήγι του Μοριά δεν είναι μοναχά για τους Μωράίτες και της Θράκης για τους βράκες. Είναι αγαθό της κοινής πατρίδος και δικαίωμα ισότιμο για όλους. Ισα όμως και σοβαρή πρέπει, να είναι και τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις μας προς την κοινή πατρίδα και τις απαιτήσεις πού προβάλλει σ’ όλους μας που κι εκεί δεν χωρούν εγωκεντρισμοί, κρυψιβουλίες, υπεκφυγές και τερτίπια.

–Το κυνήγι, φίλτατοι, πού ολοένα εξαφανίζεται, δεν σώζεται με την μυστικοθηρία – κυριολεκτικώς και όχι στη φιλοσοφική της έννοια, η λέξη — παρά με την καλλιέργεια κυνηγικής συνειδήσεως, με την θυσία πού πρέπει να υποβληθούμε για να περισωθεί το ενδημικό θήραμα σε ό,τι μας ζητήσουν οι νόμοι της πατρίδος και ή λογική.

–Τσιφλίκια και φέουδα δεν υπάρχουν γύρω από τα λευκά μάρμαρα του Παρθενώνα. Φεουδαρχία ή πατρίδα μας δεν έζησε ούτε στην εποχή της βασιλείας της στην Ευρώπη, ούτε στην μακραίωνη πασιάδικη μπέικη και ντερβεναγάδικη σκλαβιά.

–Εξ’ άλλου, εγωκεντρισμοί, ομφαλοσκοπίες, κρυψιβουλίες και εμπορικά μαυραγορίτικα κόλπα, είδος τραστ, δεν ταιριάζουν σε μας, πού ασκούμε σαν κυνηγοί λειτούργημα αθλητικό, ιπποτικό, λεβέντικο, ευγενικό· και έντιμο.Δεν είμαστε έμποροι αθεμίτου συναγωνισμού, παρά άνθρωποι πού πληρώνουμε την τσίχλα μ’ ένα βόδι.

(Υπογράφομαι) ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΔΗΣ