Ένας ποδηλάτης-σκιάχτρο στον κάμπο!

Κείμενο-Φώτο: Νίκος Φωτακόπουλος

Ένας ποδηλάτης, η μήπως μια ποδηλάτισσα; Άγρυπνος φύλακας μέρα νύχτα, εκεί καθηλωμένος στο ποδήλατο χωρίς να μπορεί να κάνει μια πεταλιά.

-Αχ τι σκέπτονται κάποια γερόντια, που έχουν ξεμείνει στα χωριά, για να προστατεύσουν τον λαχανόκηπό τους από τα σπουργίτια, τις καρακάξες και τις αλεπούδες;

Πόσο θα ήθελα να βρω αυτόν τον παππού, κάπου εκεί στον κάμπο της Φλώρινας, να του σφίξω το χέρι που δεν σκορπάει δηλητήρια και φυτοφάρμακα για να εξοντώσει τα πουλιά. Να τον ευχαριστήσω που αντί για δηλητήρια προτίμησε να στήσει το ομοίωμα του με αποφόρια. Πάνω στο ποδήλατο του, το οποίο έτσι και αλλιώς πια, δεν μπορεί να καβαλήσει. ..

-Αχ παπούλη, μου θυμίζεις τον δικό μου παππού…. Και εκείνος αγαπούσε τα πουλιά. Και ας τον κατάκλεβαν …. Και εκείνος έντυνε με αποφόρια τα σκιάχτρα του. Μόνο που εκείνου ήταν αδέξια και ατσούμπαλα. Ένας σταυρός από ξύλα ντυμένος με παλιόρουχα.

-Τούτο όμως, το δικό σου, είναι ένα έργο τέχνης μέσα σον κάμπο. Ένα έργο τέχνης και ένα μάθημα οικολογικής συνείδησης που θα έπρεπε να βραβεύεται και να διδάσκεται στα σχολειά.

-Όμως καμιά ΄΄οικολογική΄΄ η περιβαλλοντική οργάνωση δεν θα ασχοληθεί με την δική σου ευαισθησία και το δικό σου παράδειγμα. Ίσως γιατί δεν υπάρχει οικονομικό αντίκρισμα…

-Να είσαι καλά παππούλη και του χρόνου που θα ανέβω πάλι στον Βορά θα έρθω να σε βρω. Να δω τι άλλο θα έχεις φτιάξει…