Η προσέγγιση του νέου κυνηγού δεν γίνεται με την προβολή των θηραμάτων πάνω σε αυτοκίνητα, ούτε με βιντεάκια ανάδειξης της μαγκιάς.

κείμενο: Δημήτρης Ευμοιρίδης

Επειδή μεγάλη μερίδα συναδέλφων επιμένουν στο επιχείρημα ότι η μείωση των αδειών θήρας οφείλεται αποκλειστικά στην οικονομική κρίση, θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω την φράση « μακάρι » να οφείλονταν μόνον στην οικονομική κρίση, δυστυχώς τα αίτια είναι άλλα πολύ πιο δύσκολα.

Ο γερασμένος πληθυσμός των κυνηγών νομίζω ότι είναι το μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα. Το σταδιακό άδειασμα της περιφέρειας από τους νέους ανθρώπους και η σώρευση τους στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι τα στοιχεία εκείνα που συμβάλλουν στην συρρίκνωση του αριθμού των κυνηγών. Η απουσία των νέων σε όποια δραστηριότητα, υποδεικνύει την σταδιακή συρρίκνωση και στο τέλος την διάλυσή της.

Δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις για να διαπιστώσει κανείς την απουσία των νέων από τους κυνηγότοπους, με μία απλή ματιά φαίνεται. Αυτό όμως που προβληματίζει και λυπεί είναι η κάκιστη συμπεριφορά των παλαιών απέναντι ακόμη και στους λιγοστούς νέους που κατά καιρούς τολμούν να προσεγγίσουν το κυνήγι.

Άκουσα πάρα πολλές φορές από νέα παιδιά να εκφράζουν δυσαρέσκεια και παράπονα για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται από τους παλιούς και ειδικότερα στις ομάδες των γουρουνοκυνηγών.

«Δεν ξαναπάω κ. Δημήτρη στα γουρούνια, μου είπε με πολύ παράπονο ο εικοσάχρονος Κωστάκης, γιατί το πρωί στης οκτώ η ώρα μου έβαλαν σε ένα καρτέρι και το απόγευμα στις τρις ήρθε ένας και μου πήρε ενημερώνοντας μου ότι θήρευσε η ομάδα μας τέσσερα γουρούνια. Πήγαμε στον καταυλισμό, μου έδωσαν μία σακούλα με κρέας και φύγαμε. Δεν κατάλαβα τίποτα, δεν έμαθα τίποτα παρά μόνο πλήξη και μοναξιά.»

Τι διακρίνουμε μέσα από την αντίδραση αυτού του απογοητευμένου και θυμωμένου νέου; Βλέπουμε ότι δεν τον ενδιαφέρει η κάρπωση, δεν τον ενδιαφέρει ο αριθμός αλλά τον ενδιαφέρει η ενεργεί συμμετοχή, η απόκτηση γνώσεων, η προσφορά.

Δυστυχώς την τύχη του μικρού Κωστάκη έχουν οι περισσότεροι νέοι που τολμούν να ασχοληθούν με το κυνήγι σήμερα.

Θα πρέπει να το καταλάβουμε όλοι μας ότι η προσέγγιση του νέου δεν γίνεται με την προβολή των θηραμάτων πάνω σε αυτοκίνητα, ούτε με βιντεάκια ανάδειξης της μαγκιάς. Οι νέοι θέλουν και πρέπει να μάθουν την πραγματική ομορφιά και την πολύτιμη προσφορά του στον άνθρωπο.

Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, τα παλαιότερα χρόνια ο νέος ακολουθούσε την ομάδα του πατέρα του στο κυνήγι η οποία ήταν ολιγομελής και τα μέλη συγγενικά και πολύ φιλικά της οικογένειας. Η ομάδα από την πρώτη ημέρα συμπεριφέρονταν το νέο μέλος ως ισότιμο και του μάθαινε όλα τα μυστικά γύρω από το κυνήγι και το θήραμα. Ο νέος συμμετείχε ενεργά και προσφέροντας τις υπηρεσίες του στην ομάδα ένοιωθε ισότιμο μέλος με αποτέλεσμα να αγαπήσει και να ερωτευτεί αυτήν την όμορφη δραστηριότητα.

Θα συμφωνήσω ότι ευθύνη έχουν οι διοικήσεις όλων των βαθμίδων μας, το κράτος, αλλά πέραν και πάνω από όλα ευθύνη έχουμε και εμείς. Ας σταματήσουμε την ανεύθυνη κριτική, την σκόπιμη μεταφορά των ευθυνών που μας αναλογούν στους άλλους και επιτέλους ας σκύψουμε όλοι μας πάνω στα πραγματικά προβλήματα της δραστηριότητας αυτής με στόχο να σώσουμε και να διατηρήσουμε το κυνήγι μας, το Ελληνικό παραδοσιακό κυνήγι.