Το πολυβραβευμένο Σέττερ που ο ιδιοκτήτης του ζητούσε 12.000 ευρώ απορρίφτηκε στην δοκιμή!

κείμενο: Γιάννης Μαθιόπουλος

Πριν μερικά χρόνια ψάχνοντας έναν σκύλο για να κυνηγώ μπεκάτσα μπήκα στη διαδικασία να δοκιμάσω ένα Σέττερ μιας και πιστεύω οτι το Σέττερ του ταιριάζει ποιο πολύ αυτό το κυνήγι. Παρακολουθώντας λοιπόν τα τεκταινόμενα τις ελληνικής κυνοφιλίας είδα πως υπήρχε ένας σκύλος ο οποίος πρωταγωνιστούσε και πολλές φορές είχε κερδίσει διάφορα τρόπαια όπως του Σχιστού και κάποια άλλα που πιστεύω δεν έχει και κάποια σημασία να αναφέρω. Ήταν για κάποια χρόνια ο καλύτερος σκύλος πρακτικού κυνηγιού ..Επικοινώνησα με τον εκτροφέα και ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου σκύλου τον ρώτησα αν τον πουλάει μου απάντησε ότι τον πουλάει.

Τα χρήματα που μου ζήτησε ήταν 12 000€! .Κανονίσαμε να πάμε να τον δοκιμάσω και αν ο σκύλος μου έκανε για το συγκεκριμένο κυνήγι να τον αγόραζα μιας και το κυνήγι τις μπεκάτσας το γνώριζε. Αλλωστε συμμετείχε και σε αγώνες στο συγκεκριμένο θήραμα .Πράγματι σμίξαμε με τον φίλο πήγαμε στο βουνό να τον δοκιμάσουμε μερικές μέρες μετά το τέλος του κυνηγιού. Πάμε λοιπόν σε ένα μικρό βουναλάκι ο σκύλος ξεκίνησε καλά έκανε ένα λασέ περίπου 100- 150 μέτρα και κάποια στιγμή βλέπουμε μέσα από το σημείο που περίπου ήταν από το μπίπερ να σηκώνεται μια μπεκάτσα. Δεν μπορώ να ξέρω αν έφταιγε ο σκύλος και δεν μπορώ να του χρεώσω ένα πουλί που σηκώθηκε μέσα στο πυκνό. Τέλος πάντων πιθανολογώ ότι αυτή η διαδικασία του σκύλου μέσα στην πλευρά να διήρκεσε 5-6 λεπτά περίπου. Γυρνώντας σε εμάς ο σκύλος θυμάμαι παραπλεύρως ενός μικρού ποταμιού ο σκύλος έπεσε μέσα σε μια μεγάλη λούμπα με νερό. Σχεδόν στέρεψε τη λούμπα και τουμπανιασμένος πλέον περιφερόταν γύρω από τα πόδια μας παρά την προσπάθεια του κυναγωγού του να κυνηγήσει. Σημειωτέον οτι τρεις μπεκάτσες ακόμα σηκώθηκαν από την άκρη του μικρού ποταμιού κατά την διάρκεια του περιπάτου μας χωρίς ο σκύλος να καταλάβει τίποτα.

Μετά από αυτό γυρίσαμε στα αυτοκίνητα μας και χωρίς να μπούμε σε κάποια διαδικασία αγοροπωλησίας χαιρετηθήκαμε με τον φίλο και ο καθένας πήρε το δρόμο για το σπίτι του . Αυτό το περιστατικό το αναφέρω γιατί βλέπω μέσα στο FB κάποιους φίλους να προσπαθούν να μας παρουσιάσουν κάποια σκυλιά σπουδαία γιατί μπορεί να έχουν πάρει κάποιον τίτλο σε κάποιον αγώνα ενώ τα κυνηγόσκυλα που έχουμε στα χέρια μας εμείς οι απλοί κυνηγοί τα χλευάζουν. Με ενοχλεί προσωπικά όταν βλέπω να αποθεώνουν σκυλάκια που κυνηγούν μισή ώρα η μια ώρα… Εγώ προσωπικά είχα την τύχη να έχω στα χέρια μου σκυλιά λίγα βέβαια που κυνηγούσαν μια εβδομάδα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Με μάρτυρες όχι με λόγια. Τέλος πάντων αυτά προς το παρών καλοί μου φίλοι δεν θέλω άλλο να σας κουράσω είναι πολλά ακόμα που θα ήθελα να γράψω αλλά βλέπω να μαλώνω με πολύ κόσμο γιατί την αλήθεια πολλοί την ξέρουν αλλά λίγοι έχουν την ψυχή να την πουν…