Ο πελάτης, του εκπαιδευτή, δεν έχει πάντα δίκιο…

Κείμενο-φώτο: Ν.Φωτακόπουλος

Επαγγελματίας εκπαιδευτής! Μεγάλη κουβέντα να την πει κανείς. Ναι δεν λέω στις μέρες μας είναι μια ειδικότητα και μια δουλειά που την τελευταία δεκαετία αναπτύσσεται αλματωδώς. Πριν από 30 χρόνια δεν θα μπορούσε να αναφέρει κανείς περισσότερα από 2-3 ονόματα συμπεριλαμβανομένων των ημιεπαγγελματιών. Τώρα όμως υπάρχουν δεκάδες. Καθαροί επαγγελματίες, ημιεπαγελματίες, συνταξιουχοεπαγγελματίες, και μια σειρά από κάθε εκδοχής κυνόφιλους που βλέπουν τους σκύλους σαν εισόδημα. Δεν είμαι από αυτούς που το θεωρούν αυτό κακό. Κάθε άλλο. Και αν κάποιοι πιστεύουν μόνο στους επαγγελματίες που ασχολούνται αποκλειστικά με τους σκύλους, εγώ πιστεύω πολύ (και) στους ημιεπαγγελματίες. Αυτούς δηλαδή που έχουν και μια άλλη δουλειά, και ένα άλλο εισόδημα. Γιατί; Μα είναι πολύ απλό. Πρώτα από όλα δεν αγχώνονται για να παράγουν και να πουλήσουν γρήγορα. Είτε κουτάβια είτε εκπαιδευμένα. Η εκπαίδευση έτσι και αλλιώς αργεί να …ωριμάσει και δεν χρειάζεται άγχος, ενώ τα κουτάβια δεν είναι θέμα …στοκαρίσματος πολλών τοκετοομάδων, αλλά καλών επιλογών και καλής ανατροφής. Όμως έτσι ανεβαίνει το κόστος. Για αυτό λοιπόν εκτιμώ και τους ημιεπαγγελματίες (που συνήθως δεν αγχώνονται), και ας τους κατηγορούν κάποιοι άλλοι..

Όμως δεν θα πρέπει να είναι αυτό το κριτήριο (επαγγελματίας ή ημιεπαγγελματίας) για όποιον ψάχνει κάποιον εκπαιδευτή για να του εμπιστευθεί τον σκύλο του. Άλλα πρέπει να είναι τα κριτήρια. Όπως π.χ. το καλό όνομα. Ο σωστός (ημι)επαγγελματίας δεν χαλάει το όνομα του και το διαφυλάσσει σαν τα μάτια του. Εδώ ισχύει απόλυτα η λαϊκή παροιμία ‘’χωρίς φωτιά καπνός δεν βγαίνει’’.

Προσοχή στους …καπνούς

Όπου λοιπόν βγαίνει επανειλημμένα καπνός θα υπάρχει κάποια αιτία.

Τα χρόνια της ενασχόλησης μου με τους σκύλους έχω δει και έχω ακούσει διάφορα. Πλαστά pedigree, κατεστραμμένοι, νηστικοί ή σκασμένοι από θερμοπληξία σκύλοι, εκπαιδευτές να δηλώνουν φέρμα στον ιδιοκτήτη την ώρα που βρίσκονται στο καφενείο και πολλά ακόμα απίστευτα και όμως αληθινά…

– Πάμε παρακάτω. Πόσα σκυλιά μπορεί να εκπαιδεύσει ένας επαγγελματίας; Ακούω διάφορα και βλέπω διάφορα. Ξέρω επαγγελματία που δεν κρατάει ποτέ περισσότερους από πέντε σκύλους πελατών για εκπαίδευση. Ο ίδιος διατηρεί και 5-6 δικά του. Όταν φεύγει από το κυνοτροφείο του για ολοήμερη εκπαίδευση δεν παίρνει μαζί του περισσότερους από 6 σκύλους. Δεν πιστεύει, όπως λέει, ότι μπορείς να κάνεις σωστή δουλειά με περισσότερα σκυλιά. .. Έχω δει όμως και το άλλο άκρο. Τριάντα σκύλους, πατείς με πατώσε, να διαμένουν για μήνες σε φορτηγό να αλληλοδαγκώνονται και να γρυλίζουν στην προσπάθεια τους να βρουν λίγο χώρο να ξαπλώσουν, μετά την πολυήμερη ορθοστασία.

Ίσως ο ένας εκπαιδευτής να είναι ….ακριβούτσικος και ο άλλος φτηνούτσικος. Ίσως…

Και αν ένας σωστός εκπαιδευτής-κυνοτρόφος διατηρεί μόνο 5-6 ενήλικους σκύλους και κάνει 1-2 γέννες το χρόνο, κάποιος άλλος συνάδελφός του έχει τουλάχιστον 100! Μπορεί και 200 μπορεί και 300! Μια φορά βρέθηκα σε τέτοιες ΄΄βιομηχανικές΄΄ εγκαταστάσεις και …τρόμαξα. Ποτέ δεν ξαναπήγα. Αμέτρητα σκυλιά. Μια κατάσταση απερίγραπτη από γαυγίσματα και μυρωδιά ούρων… Σημειωτέον ότι και οι δύο προαναφερθέντες είναι καθαροί επαγγελματίες.

Υπεύθυνη ιδιοκτησία…

Πόσοι όμως ιδιοκτήτες έχουν ενδιαφερθεί που θα μένει αυτός, τι θα τρώει και πώς θα μεταφέρεται ο σκύλος τους κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης;; Δυστυχώς οι επιλογές και τα κριτήρια των περισσότερων έχουν την εξής σειρά:

Πρώτο κριτήριο το κόστος, δεύτερο η αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτή και τελευταίο κριτήριο η άνεση και η ασφάλεια του σκύλου. Πόσοι ιδιοκτήτες απαιτούν ο σκύλος τους να διαμένει μόνος του σε ευρύχωρο κλουβί , να τρώει σωστά, να μεταφέρετε με άνεση και με ασφάλεια αλλά είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα; Μάλλον λίγοι. Και τέλος πόσοι ιδιοκτήτες έκαναν …έφοδο για να δουν αν όσα υπόσχεται η «σχολή» ισχύουν και στην πραγματικότητα;

Όχι πώς δεν υπάρχουν και ιδιοκτήτες ….στραβόξυλα. Το αντίθετο! Αρκετοί δεν σκαμπάζουν κάν από σκυλιά όμως νομίζουν πώς επειδή πληρώνουν θα αντικαταστήσουν την δική τους ανεπάρκεια. Αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η σχέση ιδιοκτήτη- σκύλου δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποιον επαγγελματία εκπαιδευτή. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο εκπαιδευτής δεν ρυθμίζει κάποιο μηχάνημα, αλλά απλά μαθαίνει (πρόσκαιρα) ένα ζώο να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που εμείς θέλουμε. Κάποιοι πάνε το σκύλο στον εκπαιδευτή και μετά από λίγο καιρό τον παίρνουν πίσω ενθουσιασμένοι από την πρόοδο. Τον δένουν στο παλούκι ή την ταράτσα και μετα από μήνες όταν έρθει ο Αύγουστος, ο Τζακ αποδεικνύεται ένα … «τούβλο». Και είναι λογικό. Τότε ο εξυπνάκιας ή μάλλον ο βλάκας τα βάζει με τον εκπαιδευτή επειδή ο σκύλος δεν αποστήθισε την φέρμα και το απόρτ. Τι να σου κάνει λοιπόν και ο εκπαιδευτής, τι να σου κάνει και το … «ταρατσόσκυλο» όταν έχουν μπλέξει με ένα βλάκα;

Κάντο μόνος σου…

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν στην σχέση ιδιοκτήτη και σκύλου. Και αυτή η σχέση κτίζεται μέρα με την μέρα και για χρόνια. Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την σχέση και καμία ταχύρρυθμη επαγγελματική εκπαίδευση δεν μπορεί να έχει τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει η καθημερινή ενασχόληση με τον σύντροφό μας. Όσο περισσότερες ώρες περνάμε μαζί του, τόσο το καλύτερο. Οι σκύλοι καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε. Μαθαίνουν, με την συνεχή επανάληψη να κατανοούν τα συναισθήματά και τις διαθέσεις μας. Αυτό τους κάνει πιο δεκτικούς στην εκπαίδευση και τους δημιουργεί την ανάγκη να μας … ικανοποιήσουν. Άλλωστε, ο σκύλος στην σχέση του με τον άνθρωπο κουβαλάει τα γονίδια της υποτακτικής και συντροφικής συμπεριφοράς, η οποία είναι και το κλειδί της εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά ο γράφων λόγω έλλειψης χρόνου, ετοιμάζεται να στείλει δύο σκύλους του στο ….σχολείο.

-Είμαι και εγώ θύμα της κυνοφιλικής πλεονεξίας και ένας από αυτούς που… κρατάνε ζωντανό και κραταιό τον κλάδο των επαγγελματιών εκπαιδευτών, τους οποίους ενίοτε ζηλεύω για αυτό που κάνουν. Ίσως κάποτε να καταφέρω να εκπληρώσω το παιδικό μου όνειρό μου να γίνω …ημιεπαγγελματίας!