Κοκκινολαίμης, ο βασιλιάς του χειμώνα (φωτο-video)

Ο κοκκινολαίμης είναι στρουθιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Μυιοθηριδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Erithacus rubecula και περιλαμβάνει 9 υποείδη. Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος Erithacus rubecula rubecula (Linnaeus, 1758).^[3]

Ο κοκκινολαίμης, από τα χαρακτηριστικότερα ωδικά πτηνά της ελληνικής και ευρωπαϊκής ορνιθοπανίδας, αποτελεί κόσμημα για τους κήπους και τα πάρκα σε όλες τις περιοχές κατανομής του. Είναι, από τα πιο κοινά πτηνά σε όλες τις χώρες όπου απαντά και, από τα πλέον αγαπητά, όχι μόνον για τα όμορφα

Μεταναστευτική συμπεριφορά

Ο κοκκινολαίμης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μερικώς μεταναστευτικό είδος, με μεγάλο τμήμα των πληθυσμών του να παραμένει στην ίδια περιοχή (κυρίως στα νότια και νοτιοανατολικά), καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και, με το υπόλοιπο τμήμα να πραγματοποιεί καλοκαιρινά ταξίδια για να φωλιάσει, είτε φθινοπωρινά για ξεχειμώνιασμα (κυρίως στα βορειοανατολικά του φάσματος κατανομής).

Ωστόσο, ακόμη και οι καθιστικοί (επιδημητικοί) πληθυσμοί, πραγματοποιούν τοπικές μετακινήσεις, «κατεβαίνοντας» τον χειμώνα σε μικρότερα υψόμετρα. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι κοκκινολαίμηδες είναι πιο συνηθισμένοι στα πάρκα και τους κήπους των πόλεων, μετά το φθινόπωρο. Τα αρσενικά τείνουν να είναι πιο καθιστικά από τα θηλυκά. Τα ταξίδια πραγματοποιούνται κυρίως κατά τη διάρκεια της νύκτας, ενώ οι τοπικές μετακινήσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι κύριες περιοχές διαχείμασης βρίσκονται νότια και νοτιονατολικά σε όλη την Ευρώπη και την ΒΔ. Αφρική, ωστόσο αρκετά πουλιά ακολουθούν την γραμμή από τη Ν. Δανία στον Βόσπορο (Τουρκία), και από τη Ν. Σουηδία στην ΒΑ. Πολωνία. Οι πληθυσμοί της Κ. Ευρώπης μεταναστεύουν σε μεγάλο ποσοστό. Επίσης, παρατηρούνται αξιοσημείωτες συγκεντρώσεις στη λεκάνη της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών όπου δεν αναπαράγονται, π.χ. μέρη της Ιβηρικής, οι Δαλματικές ακτές, η Ν. Τουρκία και τα περισσότεροι νησιά της Μεσογείου.

Το φθινόπωρο πέρασμα πραγματοποιείται σε ευρύ μέτωπο, στην περιοχή της Βαλτικής από τα μέσα Αυγούστου έως τις αρχές Νοεμβρίου, με κορύφωση στα τέλη Σεπτεμβρίου και τον Οκτώβριο. Η αποδημία στα νότια φαίνεται να ξεκινάει λίγο αργότερα από ό, τι στο βορρά, καθώς επίσης και με ελαφρά τάση στους ενήλικες να φεύγουν αργότερα από τα νεαρά άτομα. Η άφιξη στους τόπους διαχείμασης στην Ανδαλουσία (Ισπανία) αρχίζει από τις αρχές Σεπτεμβρίου και κορυφώνεται τον Οκτώβριο, ενώ στην Β. Αφρική στα τέλη Σεπτεμβρίου (σπάνια από τα τέλη Αυγούστου), με μεγαλύτερη εισροή κατά το μήνα Οκτώβριο. Οι περισσότερες καταγραφές από τις οάσεις της Σαχάρας είναι από τα τέλη Δεκεμβρίου μέχρι τον Μάρτιο.

Η επιστροφή ξεκινάει ήδη από τις αρχές Φεβρουαρίου, κυρίως κατά μήκος των ακτών της Αλγερίας και του Μαρόκου. Μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, τα πρώτα πουλιά φτάνουν στην Ελβετία και τη Ν. Γερμανία, (σπάνια στη Ν. Νορβηγία). Η κορύφωση της εαρινής μετανάστευσης είναι τον Μάρτιο, αλλά οι πληθυσμοί στα Ουράλια φθάνουν στις αρχές Μαΐου.

Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από την Ισλανδία και τα Σβάλμπαρντ, την Μαυριτανία, το Ομάν και το Κατάρ, το Αφγανιστάν και την Ιαπωνία.^[

Στην Ελλάδα, ο κοκκινολαίμης είναι τόσο επιδημητικό είδος, μένει δηλαδή στις ίδιες περιοχές όλο το έτος, κυρίως στην βόρεια και κεντρική χώρα,^] με μικρές «υψομετρικές» μετακινήσεις τον χειμώνα, όσο και χειμερινός επισκέπτης από βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες. Από την Κρήτη και την Κύπρο αναφέρεται ως κοινός χειμερινός επισκέπτης.

Βιότοπος

Ο κοκκινολαίμης αναπαράγεται σε φυσικές δασικές περιοχές με πλούσιο υποόροφο, όπου τοπικά αποτελεί πολύ κοινό πτηνό. Μερικές φορές «ακολουθεί» τις φυσικές διόδους των κωνοφόρων στον δασικό υποόροφο, σε ορισμένα τμήματα της επικρατείας του.^[14] Ωστόσο, καθ’όλη τη διάρκεια του έτους, ιδιαίτερα τον χειμώνα, γεμίζει τα πάρκα των πόλεων όπου υπάρχουν πυκνοί θάμνοι για κάλυψη και τους κήπους των σπιτιών, ενώ μπορεί να «κατεβεί» μέχρι και στις ακτές.^[ Σε πιο ανοικτές περιοχές, απομακρυσμένες από τον οικιστικό ιστό, χρειάζεται πλούσια φυτική βλάστηση. Τα θηλυκά κινούνται σε μικρή απόσταση από το χώρο φωλιάσματος για την χειμερινή διατροφή τους, ενώ τα αρσενικά τείνουν να παραμένουν στις ίδιες περιοχές όλο το έτος.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο η στατιστική ανάλυση των 5 πρώτων προτιμητέων οικοσυστημάτων, δίνει κατά σειράν τα εξής αποτελέσματα: Δάση Πλατύφυλλων, Κωνοφόρα, Θαμνότοποι, Χωριά, Λειμώνες

Στην Ελλάδα, ο κοκκινολαίμης απαντά σε δάση, άλση, χαμόκλαδα, φράκτες και κήπους (βλ. και Κατάσταση στην Ελλάδα).

Ο κοκκινολαίμης αποτελεί από τα πιο αναγνωρίσιμα ωδικά πτηνά, με την χαρακτηριστική πορτοκαλί περιοχή στο μέτωπο, το εμπρόσθιο τμήμα του λαιμού και το στήθος των ενηλίκων ατόμων. Αυτή η περιοχή διαχωρίζεται με ανοικτόχρωμη γκριζοκυανή περιφέρεια από το υπόλοιπο σώμα. Έχει στρουμπουλό παρουσιαστικό, με κοντό λαιμό και λεπτό, μυτερό ράμφος.

πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%B7%CF%82